“I live again” μας  λέει ο πιστολέρο Caleb, το ζόμπι πρωταγωνιστής, όπου σύμφωνα με το story κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα ζητά εκδίκηση εναντίον του σκοτεινού θεού Tchernobog. Και μετά χαμός. Αίμα και μόνο αίμα. Τρομακτικό, σιχαμένοι εχθροί (τα σπάει όσο δεν πάει το κομμένο χέρι που τρέχει και σ’ αρπάζει από τη μούρη και ρουφάει το αίμα σου), πιρούνες, φλογοβόλα (άμα τον άναβες τον κακό ούρλιαζε it burns, it burns, όσο σιγοψηνόταν), πιρούνες, εκρηκτικά, κοντόκανες, αυτόματα όπλα, μπαζούκα για μακελειά,  βόμβες με αισθητήρα κίνησης ή χρονοδιακόπτες, σπρέι που το άναβες με zippo, όπλο teaser, κούκλα βουντού και καρφίτσα, κι αν δε σου ‘φταναν  κλωτσούσες το κρανίο αυτού που σκότωσες για να χτυπήσεις τον επόμενο. Ααααάντε γειά. Κι αυτά το 1997. Το 1997. Το χίλια εννιακόσια ενενήντα επτά. Τα γραφικά πιξελάκι πιξελάκι αλλά τόσο scary shit που 20 χρόνια μετά απορείς. Γιατί το παίζαμε νύχτα στον πέντιουμ τον πρώτο με ακουστικά από το walkman και πλεκτρολόγιο microsoft.

Γραφικά μπετόν βία , απόκοσμη μουσική, κι άμα γούσταρε ο Caleb τραγουδούσε και ένα δίστιχο Σινάτρα! Καταλάβατε; Κι ας βγήκε μετά από το DOOM (πολλά respect δε λέω, θεωρείται άλλωστε το πιο σημαντικό first-person shooter που έγινε ποτέ).

Στο single player, ο παίκτης παίρνει το ρόλο του Caleb στην προσπάθειά του για εκδίκηση εναντίον του πρώην αφέντη του, σκοτώνει αβέρτα και ψάχνει την έξοδο, μέχρι το “Boss». Τα επεισόδια ακολουθούν την ιστορία του παιχνιδιού, αλλά και χύμα να τα έπαιζες κακό δεν ήταν.

Ε τι, δεν θα είχε multiplayer; Γατάκια. Είχε βέβαια. Αλλά internet δεν υπήρχε. Με modem, LAN, και serial cable παλεύαμε να σιδερώσουμε τη μούρη του γείτονα κάθε απόγευμα. Και frag limit είχε και time limit και το έλεγαν Blood bath. Λουτρό αίματος. Για την ιστορία το ‘χε σκαρώσει η Monolith Productions, πρωτοπόρος έτσι κι αλλιώς και με ιστορία μέχρι σήμερα με πιο πρόσφατα αριστουργήματα το Guardians of Middle-earth το 2012 και το Middle-earth: Shadow of Mordor πρόπερσι.

Πότε ξεκίνησαν τα πίου – πίου παιχνίδια
Τα πρώτα πιστολίδια έπεσαν τη δεκαετία του ‘70 εως και ως στα τελη της δεκαετίας του ’80 είχαν συμμαζευτεί αρκετά. Πριν από τη δημοτικότητα του First- Person Shooters (FPS), η άποψη του FPS χρησιμοποιήθηκε στα παιχνίδια προσομοίωσης οχημάτων όπως το Battlezone. Από τα πρώτα, το MAZE WAR έδωσε την ελευθέρια κίνησης που θυμίζει τα σύγχρονα παιχνίδια FPS. Η ανάπτυξη του παιχνιδιού άρχισε το 1973 και η ακριβής ημερομηνία ολοκλήρωσής της είναι άγνωστη. Το Spasim έκανε ντεμπούτο στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1974. Το παιχνίδι ήταν ένας στοιχειώδης προσομοιωτής διαστημικής πτήσης, ο οποίος χαρακτήρισε μια προοπτική FPS. Αυτά τα παιχνίδια δεν ήταν διαθέσιμα στους καταναλωτές, μέχρι και το 1980 όταν το Battlezone, απελευθερώθηκε από τα arcades και έγινε το πρώτο massive επιτυχημένο παιχνίδι που χαρακτηρίζεται ως first-person .

Βιντεάκι με τα πιστόλια και τις μαύρες μαγείες

Οι ατάκες του Caleb

Και σας βάλαμε και τον εξομοιωτή να γουστάρετε!

http://playdosgamesonline.com/blood.html