Του Niko Ago

Μετά τη νίκη του κόμματος του Edi Rama,, στις εκλογές του Ιουνίου του 2013 στην Αλβανία, έγραφα ένα άρθρο με τίτλο: «Ο ξεχωριστός κύριος Edi Rama». Έγραφα τότε, μεταξύ άλλων, ότι «στις ταραχές του 1997 στην Αλβανία, απόρροια των «πυραμίδων» του Σαλί Μπερίσα, έπεσε θύμα επίθεσης που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, από δυο άτομα με λοστό, στο κέντρο της πόλης, ενώ περπατούσε για το σπίτι (κατηγόρησε ευθέως τους «Γκοτζαμάνηδες» του Μπερίσα), λίγο αφότου είχε πρωτοστατήσει σε μια ακόμα διαμαρτυρία εναντίον του. Έφυγε για το Παρίσι, οπού συνέχισε να αρθρογραφεί και να ζωγραφίζει, για να επιστρέψει το 1998, και να αναλάβει τη θέση του υπουργού Πολιτισμού».

Με τον Edi Rama, έτυχε να γνωριστούμε και να συναντηθούμε τρεις ή τέσσερις φορές. Όλες οι συναντήσεις ήταν στα πλαίσια συνεντεύξεων. Οι τρεις όταν ήταν στην αντιπολίτευση και η μία, ως πρωθυπουργός. Όσες φορές τον συνάντησα, μου έδωσε την εντύπωση ενός εξαιρετικά προοδευτικού ανθρώπου. Βεβαίως, η επίσκεψη στο πρωθυπουργικό του γραφείο, μου άφησε μια περίεργη «γεύση». Αν και ζωγράφος ο ίδιος, έχει διακοσμήσει τους τείχους με τεράστιους παλιούς χάρτες της Ευρώπης και Αλβανίας, όπως αυτές έχουν σχεδιαστεί κάπου στο Μεσαίωνα. Το γεγονός πως, γνώριζα ότι του αρέσει να εντυπωσιάζει και να προκαλεί θόρυβο με τις επιλογές του, μ’ έπεισαν να μη δώσω μεγάλη σημασία.

Πρέπει να παραδεχτεί κανείς, επίσης πως, από τότε που ανέλαβε πρωθυπουργός, σε αντίθεση με την περίοδο που ήταν δήμαρχος των Τιράνων, περισσότερο έχει ακουστεί για διάφορες αμφιλεγόμενες δηλώσεις, παρά για το έργο του. Η τελευταία, όμως δήλωση, στα πλαίσια συνέντευξης σε τηλεοπτικό κανάλι της χώρας, ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της… καλλιτεχνικής φύσης και τον κατατάσσει σε μια ομάδα Ευρωπαίων πολιτικών, που αναδεικνύονται στους πιο εχθρικούς προς τους πρόσφυγες.

«Δεν θα ανοίξουμε τα σύνορα. Δεν έχουμε πει «κλείστε εσείς τα σύνορα να τα ανοίξουμε εμείς». Δεν έχουμε ούτε τις υποδομές, ούτε τις δυνατότητες και ούτε τρέφουμε την αυταπάτη ότι μπορούμε εμείς να σώσουμε τον κόσμο, ενώ οι άλλοι κλείνουν τα σύνορα.

Ελπίζω να καταλάβει η Ευρώπη πως με το κλείσιμο των συνόρων, δεν μπορεί να συνεχίζει να κοροϊδεύει τον εαυτό της. Μερικές χώρες κοροϊδεύουν άλλες, προσπαθώντας να κοροϊδέψουν τη Ιταλία, τη Γερμανία ακόμα και την Ελλάδα που με το ζόρι συντηρεί τον εαυτό της » 

Το πρώτο μέρος, λοιπόν, της δήλωσης αυτής, είναι ένα απόσταγμα καθαρής «τυφλής» ανοησίας. Και αποτελεί τεράστια προσβολή, πάνω απ’όλα, στην πρόσφατη ιστορία του αλβανικού λαού.

Όπως έγραψα στην αρχή, ο ίδιος ο Rama, όταν έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης από πολιτικούς αντιπάλους, διέφυγε στο Παρίσι για προστασία. Μετά την πτώση της δικτατορίας του Enver Hoxha- στη διάρκεια της οποίας, η οικογένειά του και ο ίδιος, υπήρξαν προνομιούχοι, πρέπει να επισημανθεί- σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Αλβανίας διέφυγε σε γειτονικές και όχι μόνο, χώρες, αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες ζωής.

Δεν υπάρχει αλβανική οικογένεια, χωρίς κάποιο μέλος της στο εξωτερικό. Υπάρχουν, όμως, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, που έχουν εγκαταλείψει την Αλβανία σύσσωμες. Ο γράφων και η οικογένειά του, είναι ένα ελάχιστο παράδειγμα.

Η Αλβανία, επί τουλάχιστον δυο δεκαετίες, επωφελήθηκε τα μάλα από τα εμβάσματα των μεταναστών πολιτών της. Η Αλβανία, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και είναι χώρα υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, (και) χάριν στα λεφτά που επένδυσαν στην πατρίδα τους οι Αλβανοί μετανάστες.

Για αυτό και πολλά άλλα ακόμα, η Αλβανία, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μην ανοίξει τα σύνορα στους πρόσφυγες για να περάσουν. Μια παλιά αλβανική παροιμία λέει, «το σπίτι ανήκει στον Θεό και τον φιλοξενούμενο». Ας είναι ακόμα φτωχό το αλβανικό κράτος- που δεν είναι, εδώ που τα λέμε- οι πολίτες του, θα ανοίξουν τα σπίτια και τις καρδιές για τους πρόσφυγες. Στα πρόσωπά τους, θα δουν τα παιδιά, τα αδέλφια, τους συγγενείς τους που έφυγαν κι αυτοί όπου φύγει φύγει, μόλις 25 χρόνια πριν. Και που ακόμα και σήμερα, όλο φεύγουν ανά την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Θα δουν τα παιδιά τους, που χάθηκαν σε θάλασσα και στα βουνά, και που ποτέ δεν επέστρεψαν.

Κύριε Edi Rama, όταν λέτε δεν θα ανοίξουμε τα σύνορα, δεν είστε απλώς «μια από τα ίδια». Είστε κάτι χειρότερο. Διαπράττετε ύβρη. Ενάντια, κυρίως και πάνω απ’όλα, στο λαό που σας εξέλεξε να τον κυβερνήσετε. Τον ντροπιάζετε, κύριε Rama. Η φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το άρθρο, πρέπει να υπενθυμίζει πάντα σε εμάς τους Αλβανούς, πως η ιστορία μπορεί να μας τιμωρήσει ξανά. Αν τόσο εύκολα ξεχάσουμε το παρελθόν μας. Κι εσύ, Edi Rama, δείχνεις να το ξέχασες ήδη.

altsantiri.gr