Η ταινία για τη ζωή της Λίζι Βελάσκεθ έχει μόλις τελειώσει. Ανάμεσα στο κοινό του φεστιβάλ, South by Southwest, μια γυναίκα με άσπρα μαλλιά, δε μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της απέναντι σε αυτό «που έχει εμπνεύσει τόσους ανθρώπους». Οι λυγμοί που την συγκλονίζουν σε κάνουν να έχεις ένα κόμπο στο λαιμό. Από την οθόνη, η πρωταγωνίστρια χαμογελά.

Η διαδικασία είναι σχεδόν οικεία για την 27χρονη νέα γυναίκα, που κάθεται βυθισμένη σε μια μεγάλη δερμάτινη πολυθρόνα, υπερβολικά μεγάλη για το μέγεθός της. Εδώ και  οκτώ χρόνια,  η Λίζι Βελάσκεθ, εμφανίζεται σε φεστιβάλ και διαλέξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μοιραστεί την ιστορία της και να δώσει συμβουλές για την αυτοεκτίμηση.

Η Λίζι πέφτει τυχαία επάνω σε ένα βίντεο με τίτλο «Η πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου». Η εικόνα του προσώπου στην οθόνη, είναι το δικό της. «Εάν κάποιος βλέπει δημοσίως το πρόσωπό σου, θα τυφλωθεί», «Βάλε ένα πιστόλι στον κρόταφο και αυτοκτόνησε», «Κάψτε την» . Κάτω από το βίντεο, εκατοντάδες σχόλια έσταζαν μίσος

Η Λίζι γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της. Πάσχει από το σύνδρομο Marfan, μια σπάνια γενετική ασθένεια, που της προσδίδει μια καθόλου «συμβατική όψη». Έχει ύψος 1,60, ζυγίζει 30 κιλά. Ένα «τεράστιο μέτωπο», όπως το περιγράφει η ίδια, ένα ελαττωματικό δεξί μάτι, αδύναμα μέλη που κουράζονται γρήγορα. Η εφηβεία της είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις για να μπορέσει να ζήσει όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά και το επίμονο βλέμμα που της έριχναν τα άλλα παιδιά γύρω της.

Τους εκφοβισμούς που υπέστη συστηματικά στην αυλή του σχολείου, έμαθε να τους αγνοεί από πολύ νωρίς. Έγινε μαζορέτα στο κολέγιο, με μια ομάδα πιστών φίλων γύρω της και την υποστήριξη της οικογένειάς της. Αλλά το 2007 όλα άλλαξαν. Η Λίζι πέφτει τυχαία επάνω σε ένα βίντεο με τίτλο «Η πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου». Η εικόνα του προσώπου που βλέπουμε να εμφανίζεται στην οθόνη είναι το δικό της.   «Εάν κάποιος βλέπει δημοσίως το πρόσωπό σου, θα τυφλωθεί», «Βάλε ένα πιστόλι στον κρόταφο και αυτοκτόνησε», «κάψτε την» . Κάτω από το βίντεο, εκατοντάδες σχόλια έσταζαν μίσος που κατέκλυσε τη ζωή του κοριτσιού.

Τώρα, κάνει τα πάντα για να καταπολεμήσει αυτό το δηλητήριο που χύνεται μέσω του διαδικτύου, κάνει τα πάντα για να εμπνεύσει και να τονώσει την εμπιστοσύνη όλων όσων έχουν υποφέρει από αυτό το είδος συμπεριφοράς.   «Ξεκίνησα το κανάλι μου στο YouTube ως άμεση απάντηση στην ηλεκτρονική παρενόχληση», λέει. Από βίντεο σε βίντεο, μιλά για τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, πάντα με χιούμορ και μια μικρή δόση αυτοσαρκασμού. “Αν φοράω τακούνια δημοσίως, μοιάζω σαν ελαφάκι που μαθαίνει να περπατάει», λέει διασκεδάζοντας σε ένα βίντεο που ανέβηκε τον Φεβρουάριο του 2014.

Σταδιακά, καταφέρνει και συγκεντρώνει γύρω της μια μικρή κοινότητα υποστηρκτών. Τον Δεκέμβριο του 2013, οι μηχανές «πήραν φωτιά», και η φήμη της εκτινάχθηκε, όταν σε ένα συνέδριο TEDx για τις γυναίκες στο Ώστιν, στη γενέτειρά της, έκανε την αίθουσα να κλαίει από τα γέλια αφηγούμενη τις πρώτες της εμπειρίες στο σχολείο και περνώντας ένα απλό μήνυμα: «Είσαι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει τι θα σε καθορίσει».

Με περισσότερες από επτά εκατομμύρια προβολές (δέκα, μετρώντας την ισπανική έκδοση) και ενάμιση χρόνο αργότερα, η ομιλία της δεν έχει αλλάξει. Γοητευμένη, η σκηνοθέτης Sara Bordo Hirsch αποφάσισε να αφιερώσει την πρώτη της ταινία στη ζωή της Λίζι. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά φέτος στο South by Southwest, με τίτλο «A Brave Heart : The Lizzie Velasquez Story» και  έγινε από το κοινό που κατέκλυσε τον κινηματογράφο Austin Paramount δεκτή με ενθουσιασμό.

Αλλά η Lizzie Velasquez δεν σκοπεύει να σταματήσει εκεί. “Λέω  την ιστορία μου για χρόνια,” εξομολογείται. «Αφού το έκανα επί οκτώ ολόκληρα χρόνια είμαι έτοιμη για το επόμενο βήμα: Θέλω να μιλήσω απευθείας στο όνομα όλων των ανθρώπων που έχουν υπάρξει θύματα παρενόχλησης».

Πιο δυνατή από ποτέ η μαχητική νεαρή γυναίκα προσπαθεί να περάσει ένα νέο νόμο κατά της παρενόχλησης στο αμερικανικό Κοινοβούλιο. Η μάχη έχει μόλις αρχίσει, όπως αποδεικνύεται από μια σειρά ντοκιμαντέρ που τη δείχνουν να περπατά στους διαδρόμους του Καπιτωλίου, χτυπώντας μάταια την μια μετά την άλλη τις πόρτες των βουλευτών.

«Εμείς θα συνεχίσουμε να ασκούμε όσο το δυνατόν περισσότερη πίεση» λέει με αφοπλιστική αυτοπεποίθηση από την οποία μοιάζει να μην παραιτείται ποτέ.   Ήδη συγγραφέας τριών βιβλίων, η Lizzie Velasquez ονειρεύεται να γράψει μια σειρά παιδικών βιβλίων με κεντρικούς ήρωες νέους ανθρώπους που έχουν αναπηρίες.

  Lizzie Velasquez, κινηματογράφος, ταινία