Ο Δρ. Λεωνίδας Πουλιόπουλος , Οικονομολόγος , Επίκουρος Καθηγητής στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας , είναι γνωστός για το εξαιρετικά ενδιαφέρον και κυρίως πρωτότυπο ερευνητικό και εκδοτικό του έργο πάνω στην Ιστορία της Καστοριάς και της Βιοτεχνίας της Γούνας.

Τώρα , καλοκαίρι του 2018, ο ίδιος και δύο νεότεροι   καστοριανοί επιστήμονες , η Δρ. Αμαλία Τριανταφυλλίδου και ο Υποψ. Δρ. Θεόφιλος Πουλιόπουλος, εμπλουτίζουν την ακαδημαϊκή βιβλιογραφία με την μονογραφία «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη»Διεθνής εμπειρία και Ελληνική προσέγγιση , με έρευνα στις μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκουν στο Δίκτυο Ε.Κ.Ε..»

Βιώνουμε την εποχή των αναδιατάξεων , στο γεωπολιτικό,  και αναδιατυπώσεων στο πολιτειολογικό πεδίο.

Κι εδώ ένα από τα πλέον προκλητικά ζητήματα είναι ο επανακαθορισμός της σχέσης μεταξύ Κοινωνίας και Οικονομίας .

Άρα , η συγγραφική ομάδα καταπιάνεται με ένα επίκαιρο και ενδιαφέρον θέμα και το κάνει με επιστημονική σοβαρότητα , πλούσια βιβλιογραφία και παραπομπές.

Προσεγγίζει την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) ως πλατφόρμα κοινωνικού διαλόγου, σε ένα πλαίσιο ισοτιμίας, αξιοπιστίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνικών δομών και επιχειρήσεων και ως δυναμικό πεδίο δημιουργικής συνεργασίας προς αμοιβαίο όφελος.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο  η  έκδοση, τόσο σε θεωρητικό όσο και ερευνητικό επίπεδο, στοχεύει να καταδείξει τη μεγάλη σημασία της Ε.Κ.Ε., όχι μόνο σε επίπεδο επιχειρήσεων και οργανισμών,  άλλα και μεταξύ πολιτών που θέλουν να συμβιώνουν αρμονικά σε ένα κοινωνικό σύνολο.

Ο όρος Ε.Κ.Ε. μπορεί να είναι σύγχρονος, αλλά σαν πρόταση υφίσταται από την αρχαιότητα, με διάφορες ονομασίες και μορφές, όπως χορηγία,  ευεργεσία, φιλανθρωπία, φιλοπατρία κλπ. Αρκεί να μελετήσει κανείς τις χορηγίες των Ολυμπιακών αγώνων και πολλών άλλων εκφάνσεων του δημόσιου βίου.

Ο Αριστοτέλης διακήρυττε ότι ο πολίτης δεν ανήκει στον εαυτόν του αλλά στην πόλη. Με την ίδια λογική θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα ότι καμία επιχείρηση δεν ανήκει αποκλειστικά μόνο στον επιχειρηματία ή στους μετόχους της, αλλά και  στην Κοινωνία. Αφού προϋπόθεση για να υπάρξει μια επιχείρηση είναι η ύπαρξη μιας κοινωνίας καθώς η επιχείρηση λειτουργεί, αναπτύσσεται και κερδίζει εξ’ αιτίας της Κοινωνίας.

Εξ’ άλλου, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η Χάρτα Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων των Επιχειρήσεων αποτελεί  ένα κείμενο αρχών και αξιών, με το οποίο οι επιχειρήσεις αυτοδεσμεύονται με συγκεκριμένες υποχρεώσεις έναντι της Κοινωνίας, διεκδικώντας παράλληλα και τα δικαιώματά τους.  Η Χάρτα κλείνει δε με τη διαπίστωση, ότι η κάθε επιχείρηση δεσμεύεται να αποδίδει στην Κοινωνία μέρος της προστιθέμενης αξίας που παράγει, όπως άλλωστε ορίζει και η  ΕΚΕ.

Ποιοι όμως είναι οι λόγοι και οι παράγοντες που συνετέλεσαν σ’ αυτήν την μεταστροφή του κοινωνικού και επιστημονικού προβληματισμού, ώστε να θεωρείται πως οι επιχειρήσεις δεν κάνουν μόνο χάρη στην κοινωνία  δημιουργώντας θέσεις εργασίας και συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της, αλλά οφείλουν κυρίως χάρη στην κοινωνία, εφόσον υπάρχουν, αναπτύσσονται, κερδίζουν κι άλλοτε κερδοσκοπούν στο «σώμα» της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος ;

Σε τούτα και σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα ερωτήματα δίδει απαντήσεις το εξαιρετικό αυτό πόνημα, με ενδιαφέρουσες και καινοτόμες ιδέες, στο οποίο οι συγγραφείς  προσπάθησαν να «επενδύσουν» την αγάπη και το μεράκι για την γνώση σε μια πολύπλευρη θεώρηση και προσέγγιση του ζητήματος της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Εύχομαι στους αγαπητούς συμπολίτες να είναι το πόνημα τους καλοτάξιδο στο κόσμο της γνώσης , της κοινωνικής αφύπνισης και της επιστημονικής έρευνας.