“Με τους πολίτες και με τα έθνη” του Νίκου Δόικου

“Με τους πολίτες και με τα έθνη” του Νίκου Δόικου

Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και επικίνδυνο, στα περιορισμένα όρια ενός σύντομου κειμένου,να επιχειρήσει κανείς να αναδείξει την αντίθεση μεταξύ Εθνών και επιχειρηματικής διεθνικής Ελίτ,το κάνω με την βεβαιότητα ότι όσοι φίλοι αναγνώστες έχουν την γενναιότητα να με ανέχονται έχουν και τη δυνατότητα να συμπληρώσουν μόνοι τους τα κενά τής ανάλυσης.

Ολοκληρωτική επικυριαρχία δεν είναι μόνον η υπερ-συγκέντρωση  οικονομικής,πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος στην επικυρίαρχο ελίτ και η αναλογική αφαίρεση όλων αυτών από τους υποταγμένους,αλλά κυρίως το να μην προβάλλει κανείς καμιάν απολύτως αντίσταση και να αφήνεταιι στη σαγηνευτική γοητεία ψιμυθίων,ανούσιων κατακτήσεων,καταναλωτικών gadgets και,σταδιακά,στην πολιτισμική αποχαύνωση.

Σήμερα,είναι προφανής αυτή η πρωτοφανής συγκέντρωση πλούτου και πολιτικής ισχύος τής παγκόσμιας εξουσιαστικής ελίτ,όπως και η τάση προς την αποκλειστικότητα, την μονοπώληση ,η ροπή προς όλο και λιγότερες δομές ισχύος,η ροπή προς την μονάδα μία παγκόσμια τράπεζα,μία πλανητική φαρμακευτική εταιρία, μία μονάδα ελέγχου τής οικουμενικής διατροφής,ένα πολιτισμικό σύστημα,ένα διαδικτυακό σύστημα επικοινωνίας κ.ο.κ.

Και είναι να απορεί κανείς γιατί δεν γίνεται αυτομάτως αντιληπτό σε κάποιους πως η μόνη αξιόμαχη και ανατρεπτική αντίδραση σε τούτη τη ζοφερή απειλή τού πλανητικού ολοκληρωτισμού είναι η ακριβώς αντίρροπη πορεία προς εκείνην που ακολουθεί η ελίτ,δηλαδή

αποκέντρωση ισχύος ως απάντηση στον συγκεντρωτισμό (πολυκεντρικός κόσμος),αποκεντρωμένοι μηχανισμοί ελέγχου στη διακίνηση κεφαλαίων,ανάδειξη τών περιφερειακών εθνικών και πολιτισμικών προτάσεων

ως απάντηση στην οικουμενική πολιτισμική υποδούλωση, ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ διακριτών εθνικών οντοτήτων αντί τής παγκόσμιας δικτατορίας, διαπαιδαγώγηση τής νέας γενιάς στην αντίληψη τού Διαδικτύου ως μορφωτικού συνεπίκουρου αντί τής απόλυτης διαδικτυακής εξάρτησης,με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ζητήματα απόλυτου ελέγχου τής  συμπεριφοράς και τών επιλογών.

Εδώ θα μπορούσε κανείς να συμπληρώσει και δυνατότητες θεσμικού κανονιστικού κοινωνικού ελέγχου στην παραγωγή και διακίνηση software.

Στα παραπάνω θα προσθέσω δύο κρίσιμα ζεύγη εννοιών τα οποία,κατά τη γνώμη μου,συνιστούν εμβληματικά στοιχεία αυτής τής σύγχρονης πλανητικής αντίθεσης μεταξύ Κοινωνιών και Ελίτ :-

Πρώτο ζεύγος.Η διαφορά μεταξύ υπηκόου,δηλαδή γραναζιού μιας αποτελεσματικής διοικητικής μηχανής,και πολίτη,δηλαδή φορέα συγκεκριμένης πρότασης πολιτισμού.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως ο πολίτης δεν ανήκει στον εαυτό του αλλά στην Πόλη.Και μόνο τούτη η αυταπάρνηση  χάριν της κοινοτικής συνύπαρξης συνιστά πελώριο πολιτισμικό άλμα,απέναντι στην αποθέωση τού ατόμου και τού ατομικισμού άλλων πολιτισμών,όπου το πρόσωπο ,ως ελεύθερη πολιτισμική οντότητα και ετερότητα, υποκαθίσταται από την χρήσιμη για το σύστημα λειτουργία τού ατόμου,τής παραγωγικής μονάδας δηλαδή που δεν αμφισβητεί και δεν διερευνά ποτέ τις συστημικές ισορροπίες.

Δεύτερο ζεύγος.Η διαφορά μιας Παιδείας παραγωγού εργατικής (στελεχιακής) δύναμης και μιας Παιδείας διαμορφωτή προοδευτικής κοινωνικής δύναμης.

Εάν συμφωνούμε στα προηγούμενα, τότε (είναι αυτονόητο πως) επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε την ελίτ με τους πολίτες και με τα έθνη αντί να υποταχθούμε στην προοπτική ενός πλανητικού συστήματος διαχείρισης υπηκόων και πολιτισμικού μονισμού.

Η δική μας εθνική και πολιτισμική ιδιαιτερότητα,από την αρχαϊκή κλασσική έως τη λαϊκή Εκκλησιαστική παράδοση και την ανατολική Πατερική Θεολογία,λαμπρύνει το αχνάρι τής Ελληνικής παρουσίας στην λεωφόρο τής παγκόσμιας Ιστορίας.Μαζί με τους Εθνικοαπελευθερωτικούς Αγώνες και την Εθνική Αντίσταση 1941-44,αποτελούν τα πολυτιμότερα σημεία αναφοράς τής εθνικής πορείας και λειτουργούν ως αέναοι τροφοδότες τής ψυχής και τής ζωντανής παράδοσης τού Γένους.

Χλευάζοντας κανείς τους όρους «έθνος» και «γένος», απομειώνονταςτην αξία τής πολιτισμικής διαφορετικότητας και μοναδικότητας τού κάθε λαού,εκών άκων,συνειδητά ή εξ αφελείας (είναι ο επιεικέστερος όρος στη θέση εκείνου που θα χρησιμοποιούσε ο Ευ.Λεμπέσης),υπηρετεί τα συμφέροντα τής διεθνικής ελίτ,η οποία επιδιώκει,με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο,την πνευματική και πολιτισμική αφυδάτωση τών λαών,για να επιβάλει το δικό της οικουμενικό «αξιακό σύστημα»,εμπεδώνοντας έτσι τον απόλυτο έλεγχο τών κοινωνιών,την παγκόσμια οικονομική,πολιτισμική και πολιτική μονοκτατορία.

Με μια λέξη, εμπεδώνοντας το δεύτερο σκέλος της κλασσικής αλλά και της πιο σύγχρονης διάζευξης :-   Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, Αυτονομία ή Βαρβαρότητα.

Έγραφα στην «Αυγή» της 5/6/2018 Οι  κοινωνιο-κεντρικές δυνάμεις  διαφυλάσσουν, καλλιεργούν και αναδεικνύουν τις χωρικές, τις περιφερειακές,τις εθνικές πολιτισμικές ιδιαιτερότητες,όχι για να ταμπουρωθούν πίσω απ’αυτές,ούτε για να ξεχωρίσουν δι’ αυτών,αλλά για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας νέας πολυσύνθετης πολιτισμικής οικουμενικότητας,ριζωμένης βαθειά μέσα στις βιωματικές αλήθειες,τις πολύτιμες παραδόσεις και ετερότητες τών περιφερειακών κοινωνιών,αποτέλεσμα σύνθεσης ή απλώς δημιουργικής συνύπαρξης ή και τα δύο.

Αντιθέτως,η εντός εισαγωγικών «Αριστερά» θεωρεί κάθε προσπάθεια ανάδειξης εθνικών πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων ως έκφραση επιθετικού εθνικισμού.Στο όνομα ενός θολού διεθνισμού,ενός προ πολλού ξεπερασμένου προλεταριακού διεθνισμού, παίζει κατ΄ουσίαν το παιχνίδι τής Ελίτ.Ταυτίζεται με τις επιδιώξεις τής Ελίτ. Γίνεται (εξ αντικειμένου) λακές του νεο-ιμπεριαλισμού.

Υπό αυτό το πρίσμα, σήμερα (όχι το 1848)η Αριστερά ή είναι Πατριωτική ή δεν είναι Αριστερά.

Περιέργως,χλευάζουν τις έννοιες αυτές δύο εκ πρώτης όψεως αντίπαλοι (εκ πρώτης όψεως,αργότερα φανερώνεται η ταυτοσημία τών αντιλήψεων) οι κήνσορες  τού νεοφιλελευθερισμού και κάποιοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «αριστεροί διανοούμενοι»,οι οποίοι μπερδεύουν το εθνικό με το εθνικοσοσιαλιστικό,την πατριδοκαπηλία με τον πατριωτισμό,(στους πατριωτικούς αγώνες ήταν πάντα πρώτη η Αριστερά) έτσι που,εκ των πραγμάτων,η ανάλυση τους (συγχωρείστε μου την επανάλειψη) να έχει τόση σχέση με Αριστερά όσην έχει η Τράπεζα τού Βατικανού με την Επί τού Όρους Ομιλία .

Leave a Reply

Your email address will not be published.