Όσο αποτρόπαιες και βάρβαρες είναι οι διαδοχικές τρομοκρατικές δολοφονικές επιθέσεις , κυρίως δε σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης , άλλο τόσο προβάλει επιτακτική η ανάγκη να συγκροτηθούν ισχυρές συμμαχίες εναντίων όσων με τις πολιτικές τους γεννούν, υποθάλπουν, χρηματοδοτούν και εν τέλει «αξιοποιούν» τα χαοτικά επακόλουθα της διεθνούς τρομοκρατίας.

Είναι γνωστοί οι πάτρωνες των Μουτζαχεντίν αργότερα της Αλ Κάιντα και τώρα του Ισλαμικού Κράτους . Εκείνοι που αποσταθεροποίησαν την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική δήθεν στο όνομα της δημοκρατικής ανασυγκρότησης . Οι ίδιοι που ισοπέδωσαν ( για να ανοικοδομήσουν απ΄αρχής με τεχνικές εταιρίες δικών τους υψηλόβαθμων πολιτικών παραγόντων ) το Αφγανιστάν , το Ιράκ , οι ίδιοι που χρηματοδότησαν και εξόπλησαν τους «αντικαθεστωτικούς αντάρτες» στην Συρία , στην Λιβύη και στην Αίγυπτο , «δωρίζοντας» έτσι στην ανθρωπότητα το γνωστό Χαλιφάτο Αντ-νταουλάτ αλ-ισλαμίγια .

Ασφαλώς απαιτούνται μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας Ευρωπαϊκής και διεθνούς ασφάλειας . Η διαρκής τρομοκρατική απειλή πρέπει να αντιμετωπιστεί πολυεπίπεδα. Όμως αυτό που προέχει , εάν θέλουμε να μην είμαστε ο «ανόητος που του δείχναν το φεγγάρι και κοιτούσε το δάχτυλο» είναι να αντιληφθούμε πως η τρομοκρατία είναι όντως το «δάχτυλο» και πως το «φεγγάρι» ήταν πάντοτε και παραμένει η δι-εθνική Ελίτ των κερδοσκόπων που κινεί τα νήματα της τρομοκρατίας, που με την κτηνώδη βουλημία της και αδιαφορία για κάθε ανθρώπινη πτυχή της κοινωνικής ζωής προκαλεί περιφερειακές συρράξεις και ανθρωπιστικές κρίσεις όπου γης .

Μην γελιόμαστε, βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με την δι-εθνική Ελίτ των κερδοσκόπων. Δηλαδή με την συμπυκνωμένη έκφραση ενός επιθετικού οικονομικού και πολιτισμικού μονισμού, που επιδιώκει απροκάλυπτα πλανητική επικράτηση.

Εάν απέμειναν ίχνη πολιτικής αυτονομίας και κοινωνικής εγρήγορσης είναι η ώρα της αντεπίθεσης. Όχι αύριο . Τώρα.

Και με άμεσες θεσμίσεις σε δύο θεμελιακά επίπεδα:

Α . ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ.

1 . Επανασυγκρότηση Εθνικών μηχανισμών εποπτείας στην διεθνή κεφαλαιακή διακίνηση.

2 .  Σύσταση Οργανισμών Αξιολόγησης, ενωσιακού, διακυβερνητικού χαρακτήρα .

3 .  Απόσυρση των τοξικών προϊόντων από τις Χρηματιστηριακές και Χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.

Να εξοβελιστούν τα γνωστά επικίνδυνα «παίγνια» όπως , παράγωγα, CDS (Credit Default Swaps  τιτλοποιημένα προϊόντα κατά της επισφάλειας των υποχρεώσεων μιας χώρας), ABS-CDO (Asset Backed Securities-Collateralized Debt Obligation, προϊόντα τιτλοποιημένων απαιτήσεων έναντι χορηγούμενων δανείων), αναφέρομαι μονάχα σε εκείνες τις ενδεικτικές περιπτώσεις , αν θέλετε τις «κακές συνήθειες» της ασύδοτης αγοράς, οι οποίες επανειλημμένα έχουν θέσει σε κίνδυνο Κρατικές Οικονομίες και οι οποίες αποτελούν τα έξυπνα όπλα της Ελίτ των κερδοσκόπων .

Ιδιαίτερα όταν αυτές οι κακές συνήθειες συνδυάζονται με ελεγχόμενα από την Ελίτ media, τα οποία προετοιμάζουν την καταρράκωση της εικόνας οικονομιών και την δημιουργία του απαραίτητου κλίματος για την κερδοσκοπική επίθεση.

Σε μιαν ένωση ανομοιογενών οικονομιών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή, οι οποίες παρότι ανομοιογενείς συναποτελούν  μιαν εντυπωσιακή πολυ-τομεακή οικονομική δύναμη, η Πολιτική Ενοποίηση και μια  ελαστικότερη πολιτική από την ECB αποτελούν κύρια προτάγματα , σε συνέργεια με : –

Β . ΣΥΣΤΗΜΑ  ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ THN  ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Για να είναι βιώσιμο και  αειφόρο ένα ανθρωποκεντρικό οικονομικό σύστημα προϋποθέτει τουλάχιστον:

1 . Αυτοματισμό  μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.

2 . Οικονομία ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σε συνέργεια με ένα σύγχρονο επιτελικό κράτος και την ίδια την κοινωνία.

3 . Διαφάνεια και ρυθμιστική νομιμότητα των οικονομικών  συναλλαγών. Επαναφορά των περιφερειακών ελεγκτικών μηχανισμών στις κεφαλαιακές διακινήσεις και συναλλαγές ,όπως σημείωσα πιο πάνω .

4 . Σταδιακή εξισορρόπηση μεταξύ απαιτήσεων και τραπεζικών διαθεσίμων. Ο Ελάχιστος Συντελεστής  Κεφαλαιακής Επάρκειας των τραπεζών να μην αντιμετωπίζεται ως λογιστικό πρόβλημα και κρυφή ευκαιρία κερδοσκοπίας, αλλά ως το ιερό απόθεμα του σωματικού και πνευματικού ιδρώτα των πολιτών.

5. Αντιμονοπωλιακούς, αντικαρτέλ διακανονισμούς με στόχο την κινητροδότηση της Επιχειρηματικής Αποκέντρωσης, των περιφερειακών οικονομιών και μιας νέας επιχειρηματικότητας ταυτοποιημένης με διακριτά πρόσωπα, κοινωνίες και κράτη, στη θέση του άυλου και απρόσωπου«τζόγου».

Πρόκειται ασφαλώς για σκληρό αγώνα διαρκείας .

Σε εθνικό επίπεδο θα απαιτήσει μια πανεθνική συστράτευση όλων των υγειών δυνάμεων της Ελλάδας δηλαδή όσων δεν ευθύνονται για το κατάντημα της ελλαδικής κοινωνίας .

Σε διεθνές επίπεδο να επιδιωχθεί η κινητοποίηση όλων των υπαρκτών προοδευτικών δυνάμεων (σε πολιτικές «νησίδες», επιχειρηματικά fora και πνευματικά κινήματα) που επιδιώκουν μιαν Οικονομία συντονισμένη με τις ανάγκες της κοινωνικής γαλήνης .

Εάν κατά την διάρκεια της κινητοποίησης διαπιστώσουμε πως δεν υφίστανται πλέον αυτόνομες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και πως η Ελίτ ελέγχει το σύνολο των δομών ισχύος , τότε θα έχουμε κερδίσει την ώριμη γνώση πως εισήλθαμε οριστικά , ως Ανθρωπότητα , στον αιώνα της Βαρβαρότητας .