Ξεχνούν όμως ότι στην πολιτική δεν είσαι απλά ό,τι δηλώσεις, αλλά προσδιορίζεσαι (και κρίνεσαι) απ’ ό,τι πράττεις. Και βέβαιααποσιωπούν ότι συγκυβερνούν με μια υπερσυντηρητική Δεξιά. Με την Δεξιά άλλωστε συγκυβέρνησαν και το 1989, εκείνο το «βρώμικο ‘89». Επομένως ούτε και η «πρώτη φορά» είναι τώρα που συνεργάζονται με τους ΑΝΕΛ.

Μια αριστερή- προοδευτική Κυβέρνηση πρέπει να υπερασπίζεται σθεναρά  το δημόσιο συμφέρον, να θέτει το συλλογικό πάνω από το ατομικό, να θέτει όρια στην αδηφάγο λειτουργία του κεφαλαίου και κανόνες στην λειτουργία των αγορών.

Από μια αριστερή- προοδευτική Κυβέρνηση περιμένει κανείς να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για όλους, να εμπλουτίζει την δημοκρατία, να στηρίζει τους πιο αδύναμους, να προστατεύει τον εθνικό πλούτο που παρήχθη με την συμβολή και τον ιδρώτα πολλών γενεών σ’ αυτή τη χώρα, να εξασφαλίζει ισονομία και δικαιοσύνη για όλους.

Οι κυβερνητικές επιλογές, αποφάσεις, πράξεις, νομοσχέδια της σημερινής Κυβέρνησης όμως προκαλούν πλήθος ερωτημάτων, που διατυπώνονται  με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση, όπως:

– Είναι αριστερή πολιτική να προωθείς δυσμενέστερες ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και να μειώνεις μισθούς, ενώ έχεις υποσχεθεί ότι θα επαναφέρεις τον κατώτερο μισθό στα προ περικοπών επίπεδα;

– Είναι αριστερή πολιτική να προχωράς σε κατάργηση του ΕΚΑΣ και σε νέα μείωση των συντάξεων ενώ έχεις δεσμευθεί για αποκατάσταση των περικοπών και επαναχορήγηση της 13ης σύνταξης ;

– Είναι  αριστερή πολιτική να δεσμεύεσαι ότι θα καταργήσεις με ένα νόμο τις συμβάσεις των Μνημονίων  και μετά να υπογράφεις νέο και σκληρότατο Μνημόνιο;

– Είναι αριστερή πολιτική να επαίρεσαι ότι διαπραγματεύεσαι σκληρά με την Τρόϊκα και στο τέλος να «κλείνεις»  τις Τράπεζες και να επιβάλλεις τα Capital Controlls που τσακίζουν εξαγωγές, καταστρέφουν την επιχειρηματικότητα καθώς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς;

– Είναι αριστερή πολιτική να περιφρονείς την απόφαση του λαού που με βροντώδες ΟΧΙ σε νέο Μνημόνιο εκφράσθηκε στο «Δημοψήφισμα» που επιδίωξες και να συνομολογείς νέο, ακόμη πιο επώδυνο, Μνημόνιο, λέγοντας ΝΑΙ σε όλα ;

– Είναι αριστερή πολιτική να εφορμάς στην Δημόσια Διοίκηση τοποθετώντας επικεφαλής Δημοσίων Φορέων συντρόφους ζωής, κολλητούς, φίλους κλπ;

-Είναι αριστερή πολιτική να επιδιώκεις παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη κάνοντας την άνω – κάτω;

– Είναι αριστερή πολιτική να ξεπουλάς 14 περιφερειακά αεροδρόμια έναντι ευτελούς τιμήματος, τα οποία έχουν καθοριστικό ρόλο στην περιφερειακή ανάπτυξη ;

– Είναι αριστερή πολιτική να δεσμεύεσαι για (ξε)πούλημα  δημόσιων αγαθών και κρίσιμων τομέων όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, το νερό;

– Είναι αριστερή πολιτική να αποδέχεσαι και να νομοθετείς την δέσμευση  του συνόλου της δημόσιας περιουσίας,  σε ειδικό Υπερταμείο για 99 ολόκληρα χρόνια με στόχο την ιδιωτικοποίηση;

– Είναι αριστερή πολιτική να δεσμεύεις τη χώρα σε «μόνιμο» Μνημόνιο με τον «κόφτη» ; Να αποδέχεσαι νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δημόσιες δαπάνες γενικώς, αν δεν επιτύχει η Ελλάδα πολύ υψηλά ποσοστά πρωτογενούς πλεονάσματος ετησίως;

– Είναι αριστερή πολιτική να νομοθετείς νέα φορολογικά μέτρα που πλήττουν τους ασθενέστερους, όπως μείωση του αφορολόγητου, αύξηση Φ.Π.Α, αύξηση συντελεστών σε μικρομεσαία εισοδήματα;

– Είναι αριστερή πολιτική να εξοντώνεις μέσω του ασφαλιστικού Νόμου τους μικροεπαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, και να αυξάνεις τον ΦΠΑ σε μικρά νησιά οδηγώντας την ύπαιθρο σε μαράζωμα;

– Είναι αριστερή πολιτική να καταργείς την απαγόρευση (που επιβλήθηκε το 2010 από την Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου) στα δημόσια πρόσωπα να είναι μέτοχοι σε off shore εταιρείες και να νομοθετείς σκανδαλωδώς το ανάποδο;

– Είναι αριστερή προοδευτική συμπεριφορά να παραπονιέσαι  τώρα ότι δεν δείχνει την απαραίτητη κατανόηση η αντιπολίτευση για ό,τι κάνεις, ενώ τότε δεσμευόσουνα απέναντι στον λαό για «άλλες πολιτικές», και κατέβαζες στις πλατείες τους «αγανακτισμένους», που προπηλάκιζαν όσους προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε την άτακτη χρεωκοπία της χώρας, και επιχειρούσαν  να εισβάλλουν βιαίως στο Κοινοβούλιο;

– Είναι αριστερή- προοδευτική πολιτική να υποτάσσεσαι ολοκληρωτικά στις απαιτήσεις Μέρκελ- Σόϊμπλε, που εκφράζουν την πιο στυγνή νεοφιλελεύθερη οικονομική-πολιτική άποψη για εφαρμοστέες πολιτικές σε χώρες όπως η Ελλάδα;

Εάν όλα αυτά είναι αριστερές – προοδευτικές πολιτικές, τότε ο Α. Τσίπρας και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι  τόσο «αριστεροί» όσο και ο Β. Σόιμπλε, και ό,τι αυτός εκφράζει.

Αυτή όμως είναι και η μεγάλη στρέβλωση που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας σήμερα. Δηλαδή ότι με την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρως συντηρητικές νεοφιλελεύθερες  πολιτικές,δημιουργείται ένα μεγάλο κενό όχι μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μεταξύ Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απ’ την μια μεριά και πολιτικών θέσεων και προτάσεων απ’ την άλλη που θα είναι πράγματι προοδευτικής κατεύθυνσης και θα δείχνουν τον δρόμο που θα βγάλει την χώρα από την δίνη στην οποία περιήλθε και στην οποία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο.

Αυτό ακριβώς, η διαμόρφωση δηλαδή ριζοσπαστικών και συνάμα πειστικών και αποτελεσματικών προοδευτικών  προτάσεων, είναι άλλωστε και η μεγάλη πρόκληση για όσους δεν θέλουν να παραδοθεί ολοκληρωτικά η χώρα και η κοινωνία στις ισοπεδωτικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.