Τα τελευταία γεγονότα με τη βόλτα των αρκούδων μέσα στην πόλη της Καστοριάς κατέδειξαν με τον πιο ευφάνταστο και εντυπωσιακό τρόπο την αποτυχία μας ως κράτους και στον τομέα της διαχείρισης και προστασίας της άγριας ζωής.

Ολη τη νύχτα αστυνομικοί με περιπολικά διέτρεχαν τα πάρκα και τους δρόμους, προσπαθώντας να επιβάλουν απαγόρευση της κυκλοφορίας των αρκούδων εντός της πόλης. Διαθέτουν, άραγε, οι αστυνομικοί που περιπολούν τα βράδια στις πόλεις της Μακεδονίας και όχι μόνο τον απαραίτητο εξοπλισμό με όπλα αναισθησίας, πλαστικές βολίδες κυνηγετικού όπλου, φυσίγγια κρότου, παγίδες, αλλά κυρίως και ένα σαφές σχέδιο και εκπαίδευση αντιμετώπισης των αρκούδων;

Οι αρμόδιοι δασοφύλακες του Ελληνικού Δημοσίου είναι συνήθως απόντες από παρόμοια βραδινά περιστατικά. Αλλά και αν ακόμη οι αρκούδες έμπαιναν στην πόλη εντός του ωραρίου των δημοσίων υπηρεσιών, έχουν τον αντίστοιχο εξοπλισμό και την εκπαίδευση οι φύλακες της άγριας ζωής;

Τώρα, πώς εξηγείται το φαινόμενο να ενοχλούν τα φώτα της Εγνατία στην Πίνδο και να μη συμβαίνει το ίδιο με τα φώτα της πόλης μέσα στην Καστοριά, αυτό μόνο οι αρκούδες θα πρέπει να μας το εξηγήσουν… Το κράτος μας αντί να οργανώσει ένα σχέδιο διαχείρισης και να εξοπλίσει τις αρμόδιες υπηρεσίες φύλαξης της άγριας ζωής με τα κατάλληλα αποτρεπτικά μέσα, τόσο σε θεσμικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο, άφησε διάφορες ΜΚΟ και αυτόκλητους προστάτες να αυτοσχεδιάζουν και να πειραματίζονται με ιδεοληπτικές πρακτικές και με αστειάκια για τραμπάλες και αρκουδάκια που παίζουν στα πάρκα.

Κόβουν βόλτες…

Η διαχείριση της άγριας ζωής και της φύσης είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στο έλεος γραφικοτήτων ή ακραίων ακτιβιστικών πρακτικών. Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, ακόμη και της Αφρικής, τα επικίνδυνα άγρια ζώα που προσεγγίζουν οικισμούς δεν κόβουν βόλτες στα πάρκα και στις παιδικές χαρές όπως οι δικές μας «αρκουδίτσες», απομακρύνονται μόνιμα και οριστικά και μεταφέρονται σε ασφαλές για τα ίδια, αλλά κυρίως για να προστατευθεί η ζωή των ανθρώπων, περιβάλλον. Η αρκούδα είναι το μεγαλύτερο άγριο ζώο της χώρας μας. Το ότι κυκλοφορούν μέσα στις πόλεις, ενώ οι διάφορες ΜΚΟ προστατεύουν τις περιοχές τους στα βουνά, το ότι νιώθουν το αστικό περιβάλλον ως δικό τους ζωτικό χώρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δείχνει ότι το σύστημα διαχείρισης και προστασίας της αρκούδας στη χώρα μας ξεκίνησε και εξελίσσεται σε λάθος και επικίνδυνο δρόμο.

Ο ανθρωπομορφισμός στην αντιμετώπιση των άγριων ζώων μπορεί να είναι χρήσιμος και επικερδής στην επικοινωνιακή διαχείριση κάποιων ΜΚΟ, όμως, δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιουργεί η συνύπαρξη των ανθρώπων και των άγριων ζώων. Η προστασία των άγριων ζώων δεν πρέπει να αποβαίνει σε βάρος της προστασίας των ανθρώπων.

Το κόστος της ανθρώπινης ζωής είναι τεράστιο, και αυτό πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα σε ένα σοβαρό κράτος. Πρέπει να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές για να αντιληφθούν αρμόδιοι του κράτους και οι αναρμόδιοι των ΜΚΟ ότι πριν από τις αρκούδες υπάρχει και ο άνθρωπος;

Ή πρέπει να πάρουμε εμείς τα βουνά για να αποφύγουμε τις αρκούδες που παίζουν στα πάρκα και στις παιδικές χαρές και άρα δεν πρέπει να τις ενοχλούμε;

ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ

.ethnos.gr