Νίκος Δόικος “Οσονούπω”

Νίκος Δόικος “Οσονούπω”

μέσα

με

έξω

χωρίς

 

πύρινες γλώσσες καταβροχθίζουν το μαύρο δάσος

στα ξέφωτά του άλματα σωτηρίας ζαρκαδιών

αλεπούδων αλαφιασμένων αρκούδων σε αλλεπάλληλες

εκρήξεις ο κόσμος αστράφτει ανυποψίαστος

είμαστε όλοι εδώ ωσεί παρόντες πυροσβέστες

 

μέσα στα τελευταία μοντέλα τών εσωρούχων

με τα τελευταία μοντέλα τών κινητών

μέσα στα τελευταία μοντέλα τών τετρακίνητων

με τα τσιγάρα τελευταίας γενιάς στο έξω χέρι

μέσα στα πολυκαταστήματα τών συνειδήσεων

με τις απεργίες και τις πορείες τών αδέσποτων

μέσα στις λίστες αναμονής ταμείων ερώτων πτήσεων

με τις μυστικές θυρίδες σε μακρινά εξωτικά νησιά

μέσα στην ανέμελη απόλαυση τών δανεικών

με τις λυτρωτικές ρυθμίσεις τών εξοφλήσεων

μέσα στους ανταριασμένους ωκεανούς

με μοναδική οδηγό μια χαλασμένη πυξίδα

μέσα στο γαλήνιο μάτι τού κυκλώνα

με την ψευδαίσθηση ότι δέσαμε σ’απάνεμο λιμάνι

μέσα στην γλυκυτάτη κατάθλιψη

με χαπάκια τελευταίας γενιάς

μέσα στα συνθηματικά μηνύματα τών εκπομπών

με στρατιές ανέργων από τις χρεοκοπημένες εταιρίες

μέσα στους χάρτες τών καταπατητών

με τις επαύλεις στη σκιά τής μαύρης πεύκης

μέσα στη θαλπωρή τής βασιλικής καρυδιάς

με αποκλειστικό γιατρό για την απεξάρτηση τού παιδιού

 

μέσα στις καταλήψεις σχολών φυλακών οριζόντων

με την αγωνία τών κεκτημένων

μέσα στην πολυπληθή πελατεία

με τις πολύωρες συνευρέσεις στα κομματικά εκτροφεία

μέσα στις θυρίδες μιας τράπεζας χωρίς αντίκρισμα

με τα όνειρα τής νεκρής Γης σε κρυογονικές κλίνες

μέσα στα κοσμοσκάφη που πλησιάζουν άγνωστους γαλαξίες

με τα γοερά κλάματα τών βουβών νηπίων

μέσα στις θερμοκοιτίδες κοινωνικής δικτύωσης

με τον πόλεμο να μαίνεται

μέσα στα υγρά μάτια τών γερασμένων παιδιών

με την αξιοπρέπεια στάχτη στα ενεχυροδανειστήρια

μέσα στις πύρινες γλώσσες τού μαύρου δάσους

με τον αφανισμό τού κόσμου να κυοφορείται

μέσα στους αμνιακούς σάκους τών μελλοντικών μητέρων

 

έξω στις πλατείες τών ξεχασμένων υποσχέσεων

χωρίς τα πουλιά στα δέντρα και τους οπαδούς στα κλωνάρια

έξω από τα καφενεία συνέρχονται συνωμότες

χωρίς αιδώ χωρίς ανησυχία για την αποκάλυψη

έξω στους δρόμους δυναστεύουν μεταπράτες

χωρίς αγάλματα σοφών οι πλατείες χωρίς περιστέρια

έξω το κλέος μονοπωλούν οι νικητές τηλεοπτικών αγώνων

χωρίς κόκκινα δάνεια δεν έχει χάρη το τραπεζικό λειτούργημα

έξω τυφώνες σαρώνουν τις ταπεινές κατοικίες

χωρίς σχολειά χωρίς φως χωρίς νερό οι πολιτείες

έξω αντιστέκονται μονάχα οι λεύκες και τα κυπαρίσσια

χωρίς απώλειες χωρίς απόντες τα προσκλητήρια πεσόντων

έξω τα ποτάμια κι οι λίμνες γεμίζουν απόβλητη πρόοδο

χωρίς ανάσα οι πνεύμονες τής Γης χωρίς ζωή

έξω στερεύουν οι πηγές κι οι βροχές στ’ αδάσωτα αφηνιάζουν

χωρίς αντιστάσεις οι λάσπες πνίγουν τις πόλεις

έξω από τη μοναδική Τράπεζα οι προσδοκίες τών Εθνών

χωρίς ανταπόκριση χωρίς αντίκρισμα χωρίς ντροπή

έξω δοξάζονται τα είδωλα τών ηλιθίων

ανήσυχα συνέρχονται τα πετεινά τ’ουρανού

πάνω από τα σιλό τών διηπειρωτικών πυραύλων

πύρινες γλώσσες παντού στις πολιτείες

στις εξόδους κινδύνου άλματα σωτηρίας αυτοκινήτων

θυρίδων μυστικών κωδικών τοξικών επενδύσεων

πετρελαιοφόρων αεροπλανοφόρων χρηματιστηρίων

όλα μέσα στο ίδιο μαύρο σύννεφο που εκτινάσσεται

ορμητικά σε ομόκεντρους κύκλους καταστροφής

σε αλλεπάλληλες εκρήξεις απελπισίας ο κόσμος αφανίζεται

ώρα Μηδέν είμαστε όλοι εδώ ωσεί παρόντες κι οσονούπω απόντες

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.