Μάνα, μητέρα, μαμά όπως και να ονομαστεί αποτελεί την προσωποποίηση της δημιουργίας, της εξέλιξης της ζωής. Στις ώρες της θλίψης, της χαράς στρεφόμαστε στη μητέρα μας. Το πρώτο χάδι, το πρώτο βήμα, την πρώτη μέρα στο σχολείο, στην αποφοίτησή, στο γάμο, στην γέννα, πάντοτε Εκείνη δίπλα μας. Για μας πριν από μας. Μητέρα με αναπηρία.

Η ύπαρξη προκαταλήψεων και στερεοτύπων στην κοινωνία και στο οικογενειακό περιβάλλον, στρεβλώνουν την εικόνα των μητέρων και των γυναικών γενικότερα με αναπηρία και την αντίληψη των ίδιων των γυναικών με αναπηρία για τον εαυτό τους, ότι είναι πολίτες με ανθρώπινα δικαιώματα, με αποτέλεσμα την κοινωνική τους απομόνωση και τον αποκλεισμό τους. Είναι ένας άνθρωπος που “αγωνίζεται” καθημερινά για την σωστή ανατροφή και ασφάλεια των παιδιών της. Ένας άνθρωπος που προσφέρει απλόχερα την αγάπη.

Αξίζει σήμερα, με αφορμή τον εορτασμό της μητέρας, να προβληματιστούμε αναφορικά με τη θέση της γυναίκας στο κοινωνικό γίγνεσθαι και τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνει ως μητέρα, εργαζόμενη, σύζυγος και ως γυναίκα πάνω από όλα. Ας προβληματιστούμε πολύ περισσότερο για τη μητέρα που αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα αναπηρίας. Η γυναίκα με αναπηρία είναι η μάνα, η σύζυγος, η κόρη και η γιαγιά, που έχει τις ίδιες ανάγκες, επιθυμίες και όνειρα με οποιαδήποτε άλλη γυναίκα του κόσμου.

Η μητέρα με αναπηρία αξίζει και επιζητά το σεβασμό, την αγάπη και την κατανόηση που κάθε γυναίκα επιθυμεί να απολαμβάνει στη ζωή της από τον κοινωνικό περίγυρο και την Πολιτεία. Σήμερα θα ακουστούν πολλές ευχές. Θα δοθούν πολλά γλυκά και λουλούδια σε αυτό το σπουδαίο άτομο. Μα για μένα υπάρχουν κάποιες ξεχωριστές μητέρες που αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά… Ελπίζω μια μέρα, η κόρη μου να αισθάνεται υπερήφανη και όχι ντροπή για την μητέρα της που είναι μια γυναίκα με αναπηρία.

  Βερόνικα Αποστόλου