Η γυναίκα-δούλα και τροφός, η γυναίκα θύμα θρησκευτικών προκαταλήψεων, η γυναίκα των σεξουαλικών καταπιέσεων, η γυναίκα-εργασιακή εφεδρεία στην εποχή της εκβιομηχάνισης, η γυναίκα ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας, η γυναίκα που δεν ψηφίζει, η γυναίκα της ενδοοικογενειακής βίας, η γυναίκα σαν άνθρωπος δεύτερης διαλογής, ΔΕΝ είναι το ασθενές φύλο.

Ασθενείς είναι οι κοινωνίες μας, που δημιούργησαν τα τείχη των περιορισμών εναντίων τους.
Οι γυναίκες διαχρονικά αποδεικνύονται το σύμβολο της δύναμης, το σύμβολο της διεκδίκησης του αυτονόητου. Οι γυναίκες κερδίζουν βήμα-βήμα την μάχη της ισότητας.
Αλλά έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν ακόμα…
Τα παραπάνω τείχη δεν έχουν πέσει ακόμα και συναντούν τις σύγχρονες διεκδικήσεις των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Η γυναίκα επίσης είναι κι ένα βαθύ σύμβολο που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.
Η γυναίκα είναι η Μάνα. Είναι η ίδια η ζωή. οι ίδιες μας οι κοινωνίες.
Ο μη σεβασμός στη γυναίκα είναι ασέβεια στην ζωή.
Είναι ασέβεια στην κοινωνία μας και τον πολιτισμό μας.
Είναι ασέβεια στον εαυτό μας…