Ενας ξαφνικός πυρετός, βήχας, καταβολή, κακή διάθεση, συχνά η μύτη «βουλωμένη», συνάχι, πονόλαιμος, έτσι συνήθως εκδηλώνεται αρχικά μια μεγάλη ομάδα παθήσεων που περιλαμβάνει ο όρος «λοίμωξη αναπνευστικού». Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο ποσοστό οξέων νοσημάτων και αποτελούν μια από τις συχνότερες αιτίες για να ζητήσει κανείς ιατρική συμβουλή. Ωστόσο, το φάσμα των λοιμώξεων αναπνευστικού είναι μεγάλο, από το κοινό κρυολόγημα έως την πνευμονία, περιλαμβάνοντας παθήσεις λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές που χρειάζονται διαφορετική αντιμετώπιση κάθε φορά. Το αν μια λοίμωξη οφείλεται σε ιό (ίωση) ή σε μικρόβιο (μικροβιακή λοίμωξη) είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία για τη σωστή αντιμετώπισή της.

Σύμφωνα με την ειδική παθολόγο κυρία Χρυσούλα Λιάκου, τα κοινά κρυολογήματα οδηγούν σε ρινική καταρροή, πυρετό, βήχα. Τα περισσότερα διαρκούν περίπου μία εβδομάδα. Το 75% των περιπτώσεων οφείλεται στον ιό της παραγρίπης, κυρίως του τύπου 1 και 2. Ορισμένες φορές άλλοι ιοί, όπως ο ιός της γρίπης τύπου A και B, ο αδενοϊός και ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV) μπορούν να προκαλέσουν την ασθένεια. Εκτός από τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος, στη γρίπη συνυπάρχουν πονοκέφαλος, μυαλγίες και αρθραλγίες, εμετός και διάρροια και κάποιες φορές πόνος στο στήθος.

Σε μικροβιακή λοίμωξη ο ασθενής αδυνατεί να πραγματοποιήσει τις καθημερινές του εργασίες, συνήθως «καθηλώνεται» στο κρεβάτι, είναι χλωμός και καταβεβλημένος, έχει δηλαδή αυτό που λέμε «όψη πάσχοντος». Ο ασθενής έχει έντονη αδυναμία, καταβολή και ανορεξία, υψηλό πυρετό, υπνηλία και δυσκολία στην ανάσα.

Οπως επισημαίνει η κυρία Λιάκου, τα αντιβιοτικά πρέπει να χορηγούνται σε περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων και πάντα με ιατρική συμβουλή. Σε περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων δεν έχουν θέση. Σε ειδικές περιπτώσεις όπως σε ηλικιωμένα ή εξασθενημένα άτομα, όπου μια ιογενής λοίμωξη μπορεί να επιπλακεί με μικροβιακή, είναι πιθανώς απαραίτητα. Αλλά αυτό είναι κάτι που πάντα θα κρίνει και θα αποφασίσει ο γιατρός.

Για τις περισσότερες ιογενείς λοιμώξεις (και βέβαια οι ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού δεν αποτελούν εξαίρεση) δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Συνήθως, όπως λένε οι γιατροί, αυτοϊώνται, δηλαδή ο άρρωστος γίνεται καλά χωρίς κάποια ειδική παρέμβαση μετά από λίγες ημέρες.

Στις περιπτώσεις αυτές ο γιατρός θα συστήσει «υποστηρικτική» θεραπεία, δηλαδή:

1. Ανάπαυση, ξεκούραση.

2. Χορήγηση υγρών (νερό, χυμοί). Με τον πυρετό ο ασθενής χάνει πολλά υγρά.

3. Παυσίπονα, αντιβηχικά.

4. Φυσιολογικός ορός στη μύτη.

Οταν ένας ασθενής έχει ένα από τα παρακάτω συμπτώματα πρέπει να επισκεφθεί γιατρό ή νοσοκομείο:

1. Δύσπνοια, κρίση βήχα, συριγμός.

2. Βήχας σε σημείο εμετού.

3. Υπνηλία, πτώση επιπέδου συνείδησης (μπερδεμένος, σαν μεθυσμένος).

Πώς θα αποφύγουμε τις ιογενείς λοιμώξεις

1. Αποφεύγουμε την επαφή με άτομο που νοσεί.

2. Καλύπτουμε πάντα τη μύτη και το στόμα με χαρτομάντιλο, σε βήχα ή φτάρνισμα.

3. Συχνό και προσεκτικό πλύσιμο χεριών με χλιαρό νερό και τουλάχιστον για 15 δευτερόλεπτα.

4. Συχνό πλύσιμο και καθάρισμα επιφανειών με αντισηπτικό, όπως παιχνίδια, βιβλία κ.ά.

ΤΟ ΒΗΜΑ