Τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του εξέφρασε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ο βουλευτής της λαϊκης ενοτητα, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος.
–Είναι φανερό πως σε όσες και όσους επέλεξαν να ψηφίσουν, επικράτησε η αφήγηση πως δεν υπάρχει εναλλακτική από όλα συστημικά κόμματα που απαρτίζουν αυτή τη στιγμή τη Βουλή,είτε λέγοντας το ευθέως,είτε απαξιώνοντας οποιαδήποτε ανάκτηση εργαλείων όπως π.χ η νομισματική πολιτική στο όνομα μιας κάποιας-αόριστης επανάστασης που θα γίνει κάποτε.
–Επίσης είναι φανερό πως όλα τα συστημικά κόμματα που απαρτίζουν τη Βουλή στο σύνολο της,πέτυχαν την απαξίωση της υπαρκτής συγκυρίας του μνημονιου,με αποτέλεσμα να απαξιωθεί και η αντίθεση σε αυτό(αντιμνημόνιο) ως πολιτική στάση.
–Από την άλλη η απογοήτευση του λαού και ειδικότερα της νεολαίας που αντιλήφθηκε-με πικρό τρόπο-τα όρια της ανάθεσης,καθώς περίμενε πως μόνο με την ψήφο του μπορεί να αλλάξει τη ζωή του,κυριάρχησε.
Αντί λοιπόν να στηρίξει τη Λαϊκή Ενότητα,η οποία συγκροτήθηκε από ανθρώπους που αποδείχτηκαν συνεπής στα δύσκολα και τίμησαν το βροντερό μήνυμα του ΟΧΙ,απέναντι στην οικονομική εξαθλίωση,την υποτέλεια,την επιτροπεία και τα τελεσίγραφα επέλεξαν την αποχή.
Με το παραπάνω σκηνικό να διαμορφώνεται και την εκλογική συμμαχία της Λαϊκης Ενότητας να έχει ελάχιστο χρόνο για να μπορέσει να διαμορφώσει την εκλογική της τακτική,ήρθε το χθεσινό άσχημο αποτέλεσμα.
Το βασικό συμπέρασμα είναι πως η ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκων στρωμάτων που πετύχαμε με πολύ κόπο τα τελευταία χρόνια εξαϋλώθηκε ακαριαία εξαιτίας των παραπάνω λόγων,με κυρία ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και των καταστροφικών-συντηρητικών επιλογών της,μόνο και μόνο για να παραμείνει στις κυβερνητικές καρέκλες.
Από εδώ και πέρα…
Ας μην θεωρούμε δεδομένη την κοινωνική αναταραχή και την πρόκληση αντιστάσεων ως αυτοματισμό που θα προκύψει από την εφαρμογή των μέτρων και την ψήφιση των προαπαιτούμενων του μνημονίου.
Όσοι και όσες ψήφισαν,με τον ένα η τον άλλο τρόπο(όπως ανέφερα στην αρχή)έχουν αποδεχτεί και νομιμοποιήσει τα μνημόνια ως μοναδική πολιτική της χώρας μας.
Επομένως έχουμε την ευθύνη για την δημοκρατία,την αξιοπρέπεια και την ίδια μας τη ζωή να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να δημιουργήσουμε τον πολιτικό φορέα στον οποίο θα οργανωθούμε,για να αναπτύξουμε τις αντιστάσεις και να νικήσουμε σε αυτόν το επίπονο και μακρύ πόλεμο κόντρα στο καπιταλισμό τους.
Αυτός ο φορέας για να κατορθώσει να πείσει τον λαό να ενταχθεί μαζικά και ενεργά θα πρέπει:
–Να έχει εξασφαλισμένη τη συλλογική λειτουργία και την εσωκομματική δημοκρατία.
–Να έχει δικλείδες ασφαλείας για να μην επιτρέπει την αυτονόμηση της ηγεσίας και την καλλιέργεια του παραγοντισμού.
Και να εχει τέλος ξεκάθαρη στρατηγική και συναποφασισμένη τακτική.
Με αυτές τις πρώτες σκέψεις σας αφήνω προς στιγμή και δηλώνω βέβαιος πως η ιστορία θα μας δικαιώσει!!!