Η τελευταία μεγάλη επιτυχία της Pixar, «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» («Inside Out») άνοιξε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Αμερική (αρχές Σεπτεμβρίου έρχεται και στην Ελλάδα) και δεν άφησε στεγνό μάτι σε όλες τις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας, ενώ η εμπορική της επιτυχία ήταν τεράστια.

Δεν είναι μυστικό πως οι ταινίες για παιδιά προσπαθούν συχνά να βρίσκουν τρόπους για να κρατάνε ζωντανό το ενδιαφέρον και των θεατών άνω των 12 ετών. Οι ταινίες της Pixar όμως έχουν πάει αυτή τη προσπάθεια ένα βήμα παραπέρα, στοχεύοντας κάθε φορά να ξυπνήσουν συναισθήματα στους ενήλικες θεατές όπως η νοσταλγία, η μετάνοια και η πατρότητα/μητρότητα. Και τα καταφέρνουν με εντυπωσιακό τρόπο, κάθε φορά.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις 7 φορές που οι ταινίες της Pixar μίλησαν κατευθείαν στη καρδιά των «μεγάλων» και έκαναν τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι -με χρονολογική σειρά.

1. «Toy Story 2»: Το μουσικό μοντάζ με την Jessie

Τα μουσικά μοντάζ είναι ένα κλασικό κινηματογραφικό κόλπο, σπάνια όμως ένα μοντάζ έχει τόσο ειδικό βάρος και ειλικρινές συναίσθημα όπως το συγκεκριμένο στο Toy Story 2. Η Jessie, η καουμπόισα/άλλο μισό του Woody, αφηγείται την παιδική και εφηβική ζωή της αγαπημένης της Emily, του κοριτσιού που την είχε ως το αγαπημένο της παιχνίδι, η οποία όμως στην πορεία μεγάλωσε και έχασε το ενδιαφέρον της για τα παιχνίδια. Η σκηνή που η Jessie τραγουδά το «When She Loved Me» («Όταν Με Αγαπούσε») περιέχει ό,τι πιο λυπηρό μπορούσε να μπει σε ένα μοντάζ: ένα διαλογισμό πάνω στο πέρασμα του χρόνου, την απώλεια της παιδικής φαντασίας και τη Sarah McLachlan στα φωνητικά του τραγουδιού.

2. «Μπαμπούλας Α.Ε.»: Η Boo τρομοκρατείται από τον Sully

Οι περισσότερες συναισθηματικές σκηνές της Pixar στήνονται πάνω σε σχέσεις που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αντικατοπτρίζουν τη σχέση γονιού-παιδιού (στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε τη σχέση ενός τέρατος που «υιοθετεί» ένα παιδάκι). Όταν ο Sully τρομάζει χωρίς να το θέλει την Boo, το μικρό κοριτσάκι που διείσδυσε στον κόσμο των τεράτων, αυτή απομακρύνεται γεμάτη τρόμο από τον αγαπημένο της φίλο. Ο Sully προσπαθεί να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να προστατέψει τόσο την ίδια όσο και τον εαυτό του και τη δουλειά του. Μια ταινία πάνω στην εκμετάλλευση των παιδικών φόβων «χτυπά» άμεσα αρκετές σοβαρές ανησυχίες του ενήλικου κοινού.

3. «Ψάχνοντας τον Nemo»: Η Dory δίνει μερικές σημαντικές συμβουλές ζωής στον Marlin

Αν και η ταινία αφορά τον Νemo, το παιδί-ψαράκι, ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο πατέρας του, ο Marlin, που ψάχνει τον χαμένο του γιο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Marlin, του οποίου η γυναίκα και τα εκατοντάδες αγέννητα αυγά της πεθαίνουν στην αρχή της ταινίας, είναι συνεχώς αγχωμένος (δικαιολογημένα) και κάπως απαισιόδοξος ως χαρακτήρας. Εκεί που όλα μοιάζουν μαύρα, όμως, η συνταξιδιώτισσά του, Dory, του δίνει μερικές διαχρονικές, ουσιαστικές συμβουλές: «Απλά συνέχισε να κολυμπάς!». Αυτό το μάντρα έχει απήχηση στα κοινά όλων των ηλικιών -και οι κυνικοί ενήλικοι ίσως είναι αυτοί που έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη μια τέτοια επιβεβαίωση.

4. «Οι Απίθανοι»: Ο Bob και η Helen προσπαθούν να σώσουν το γάμο τους

Με μια πρώτη ματιά, οι «Απίθανοι» μοιάζουν με μια τυπική ταινία με υπέρ-ήρωες. Όπως όμως είχε σχολιάσει πολύ εύστοχα ο κριτικός του Rolling Stone, Peter Travers, «Δεν βλέπεις πολλά καρτούν να πραγματεύονται θέματα όπως η κρίση της μέσης ηλικίας, οι δυσλειτουργικοί γάμοι, η παραμέληση των παιδιών, οι φόβοι σχετικά με την ανικανότητα (σεξουαλική και όχι μόνο), τα στυλιστικά ατοπήματα και το υπαρξιακό άγχος». Η βαρύτητα που δίνει η ταινία πάνω στο ζήτημα ενός δυσλειτουργικού γάμου, συγκεκριμένα, είναι μια παράξενη επιλογή για μια παιδική ταινία. Ο Bob και η Helen Parr (ο Κύριος Απίθανος και η Ελαστίνα, αντίστοιχα) καταφέρνουν όχι μόνο να σώσουν τον κόσμο, αλλά και τον γάμο τους.

5. «Wall-E»: Λίγο-πολύ ολόκληρη η ταινία

Το Wall-E ίσως να μην ήταν και η πιο εύκολη ταινία για να πουλήσεις, ως παραγωγός, σε ένα νεανικό κοινό («Λοιπόν, είναι μια ταινία που βασικά πραγματεύεται με σιωπηλό τρόπο την καπιταλιστική κουλτούρα και το αναπόφευκτο, δυστοπικό μέλλον του ανθρώπινου καταναλωτισμού…»). Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, ήταν μια ταινία πραγματικό αριστούργημα, ο τέλειος γάμος μεταξύ μιας γιγαντιαίας εικονικής κλίμακας και πολύπλοκων χαρακτήρων. Ειδικά η σχεδόν βουβή εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, δείχνει πόσο ασύλληπτα καλή είναι η Pixar στο να λέει ιστορίες -αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση η σκηνή αυτή μάλλον εκτιμήθηκε περισσότερο από το ενήλικο κοινό.

6. «Ψηλά στον Ουρανό»: O Carl θυμάται τη ζωή του με την Ellie

Αν η δύναμη μιας ταινίας μπορούσε να μετρηθεί με τα δάκρυα του κοινού, τότε το «Ψηλά στον Ουρανό» είναι αναμφίβολα μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ακόμα όμως κι αν αυτός είναι ένας σχετικά ανασφαλής τρόπος μέτρησης, η συγκεκριμένη ταινία της Pixar που κυκλοφόρησε το 2009 απέδειξε πως ήταν ένα φιλμ περιπέτειας με μια πραγματικά θλιβερή ιστορία. Ο χαμός ενός συζύγου είναι μια αρκετά σκληρή θεματολογία, από συναισθηματικής άποψης, για μια παιδική ταινία αλλά το «Ψηλά στον Ουρανό» το αποδίδει με όση ελαφρότητα χρειάζεται. Όταν ο Carl διαβάζει το σημείωμα που του άφησε η Ellie στο λεύκωμα («Σε ευχαριστώ για την περιπέτεια -τώρα πήγαινε να ζήσεις μια νέα!»), η Pixar δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο ζήτημα του πένθους, της αποδοχής και των ομιλούντων σκυλιών.

7. «Toy Story 3»: Ο Andy χαρίζει τα παιδικά του παιχνίδια

Για λίγα λεπτά φαινόταν πως η σειρά ταινιών «Toy Story» θα τελείωνε με τον βάναυσο θάνατο όλων των πρωταγωνιστών της. Αφού όμως ο Woody και η παρέα του καταφέρνουν να γλιτώσουν από την πύρινη κόλαση του κλιβάνου μέσα στον οποίο είχαν παγιδευτεί, έρχονται αντιμέτωποι με μια πιο ήπια αλλά γλυκόπικρη μοίρα. Όταν ο Andy δίνει τα παιδικά του παιχνίδια στην Bonnie, παίζει μαζί τους για μια τελευταία φορά και έπειτα φεύγει για το Πανεπιστήμιο, η τριλογία φτάνει σε ένα υπέροχο, ικανοποιητικό τέλος. Το γιατί η Pixar ανακοίνωσε πως θα γυρίσει και 4ο Toy Story, είναι ένα άλλο θέμα.

huffingtonpost.g

  Fun, Pixar, κινούμενα σχέδια, παιδικά, ταινίες