Ξέρετε πόσοι μεγάλοι ήρωες υπάρχουν γύρω μας; Πόσοι ήρωες απλοί, λαϊκοί, προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν, να μονιάσουν , να αγκαλιάσουν την αναπηρία;

Ήρωες που ξυπνούν το πρωί και μέχρι το βράδυ η έγνοια τους είναι το άτομο με αναπηρία είτε είναι το παιδί τους, ο γονέας, ο σύντροφος.

Τα γράφω αυτά γιατί τα ζω καθημερινά, καθημερινά έρχομαι σε επαφή με πολλά άτομα, με  πολλές οικογένειες, με  πολλούς ήρωες. Ήρωες που παραμερίζουν τα θέλω τους για να αφοσιωθούν σε ΜΑΣ, ήρωες που μπορεί να θρηνήσουν την απώλεια ορισμένων ονείρων τους για ΜΑΣ.

Από πού αντλούν τη δύναμη; το κουράγιο; πως είναι πάντοτε χαμογελαστοί; Ξέρετε πως;;;

Δοξάζουν καθημερινά τον Θεό για αυτά που έχουν, βρίσκουν το νόημα στη ζωή μετά τη διάγνωση μίας ασθένειας , μαθαίνουν και ζουν την κάθε μέρα προσφέροντας και παίρνουν λίγο από το βάρος ΜΑΣ για να μας ελαφρύνουν. Αν μπορούσαν να το έπαιρναν όλο θα το έκαναν μετά χαράς. Άνθρωποι αισιόδοξοι, θετικοί, πυγμαλίωνες της ίδιας της ζωής τους. Άνθρωποι που ‘ αναγκάζονται ‘ να αποδεχθούν την διάγνωση, την αναπηρία, την αλλαγή.

Όταν είσαι γονέας είναι δύσκολο να βλέπεις το σπλάχνο σου να είναι αδύναμο, να κλαίει , να κουράζεται , να πονάει, να κάνει θεραπείες, να μπαίνω- βγαίνει στα νοσοκομεία, να πέφτει από τις σκάλες,  αλλά ΕΣΥ να είσαι πάντοτε εκεί για να το σηκώνεις.  Να μπαίνει για μπάνιο και να φοβάσαι μη γλιστρήσει και πέσει. Να προσπαθεί να σηκωθεί από την καρέκλα και εσύ να εύχεσαι να μη πέσει , ενώ δείχνεις άνετος μπροστά του.

Αχ, αυτή η σκλήρυνση, τα πιο απλά πράγματα της ζωής μας, τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας μας τα έχει αλλάξει αλλά οι ήρωες μας θα είναι πάντοτε εκεί.

Ξέρουμε ότι όταν κλαίμε θα σκουπίσουν τα δάκρυα μας, όταν πονάμε θα μας αγκαλιάσουν σφιχτά και θα μας τρίψουν τα χέρια και τα πόδια , όταν θα πέσουμε θα μας σηκώσουν λέγοντας μας ένα αστείο και ας καίγεται εκείνη την ώρα η ψυχή τους.

Αυτοί οι ήρωες είναι οι γονείς μας, οι γονείς κάθε ατόμου με αναπηρία . Οι γονείς που σφίγγουν τα δόντια και παλεύουν , παλεύουν καθημερινά. Αυτοί οι ήρωες θα είναι πάντοτε δίπλα μας , αυτή η σχέση θα είναι αιώνια. Οι φίλοι φεύγουν, απομακρύνονται,  οι σύντροφοι εξαφανίζονται , οι γονείς όμως ποτέ.

Κοιτάξτε γύρω σας, υπάρχουν πολλοί ήρωες, απλοί, ταπεινοί, άνθρωποι με αξιοπρέπεια και καλοσύνη, άνθρωποι με αξίες και πιστεύω.

Για αυτό ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ήρωες μου…

Ένα μπράβο σε όλους τους ήρωες…

Βερόνικα Αποστόλου

  Γνώμες, Γονείς