Η δημοφιλής συγγραφέας Λένα Μαντά βρέθηκε στην Καστοριά για δύο παρουσιάσεις του τελευταίου βιβλίου της “Μια συγνώμη για το τέλος”. Η πρώτη παρουσίαση έγινε στις 13/06 στην πόλη της Καστοριάς  και η δεύτερη χθές 14/06 στο Άργος Ορεστικό στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο. Η παρουσίαση ήταν ιδιαίτερη, όπως και η ίδια, καθώς δεν έμοιαζε με τίποτα συνηθισμένο. Δεν υπήρχαν μακρόσυρτες αναλύσεις του βιβλίου, ή αναγνώσεις αποσπασμάτων, αλλά η συγγραφέας ήρεμη και φιλική μίλησε για τα βιβλία της και για το απο που αντλεί την εμπνευσή της. Ακόμα, συνομίλησε με το κοινό και με εμάς στο inKastoria, σε μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα και υπέγραψε τα βιβλία της.

Στην εισαγωγή του νέου σας βιβλίου αναφέρεστε στις φοβίες σας μην παρεξηγηθείτε από τους ομοφυλόφιλους και μη φανούν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις. Η λογοτεχνία και μάλιστα το μυθιστόρημα δεν χαρακτηρίζονται από ελευθερία; Για ποιό λόγο αυτά τα όρια;

Ελευθερία ναι, αλλά ανάμεσα στο φόβο και όχι φοβία να μην θίξεις κανέναν. Εκεί ορίζονται τα όρια. Αναφέρονται πολλά πράγματα στο βιβλίο, αλλά προσπάθησα να τα δώσω με τρόπο που να μην ενοχληθεί κάποιος που θα τα διαβάσει εάν ανήκει στο τρίτο φύλο και παράλληλα έπρεπε να μεταφέρω και της απόψεις της εποχής οι οποίες ήταν πολύ σκληρές απέναντι στους ομοφυλόφυλους. Μιλάμε για την εποχή της δικτατορίας οπού η δικτατορία κυνηγούσε αυτό: ομοφυλόφυλους και αριστερούς. Από αυτή την άποψη λοιπόν ήθελα να το δώσω όχι με φόβο αλλά με προσοχή.

Σε παλαιότερη συνεντευξη σας είπατε πως πολλές γυναίκες θέλουν να γράψετε την ιστορία της ζωής τους. Πως το εξηγείτε;

Ναι η αλήθεια είναι ότι παίρνω πολλά γράμματα από γυναίκες και άντρες οι οποίοι θέλουν να δουν την ιστορία της ζωής τους γραμμένη από εμένα, θεωρώντας το ένα είδος δικαίωσης; Δεν ξέρω. Εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω έτσι. Δεν μπορώ να γράφω βιογραφίες.

Η διαρκής επιβεβαίωση του κοινού, κάτι που φαίνεται και από τις πωλήσεις των βιβλίων σας και από τα σχόλια των αναγνωστών σας, είναι ένα έναυσμα για να συνεχίσετε να γράφετε ή δρα αντίθετα; Δηλαδή σας πιέζει να γράφετε συνεχώς όλο και εντυπωσιακότερα;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όταν εγώ ξεκινάω να γράφω ένα βιβλίο εκεί έχω απομονωθεί, δεν με νοιάζει τίποτα, δε σκέφτομαι τους αναγνώστες, δεν σκέφτομαι τον εκδότη. Απολύτως τίποτα. Είναι μόνο η ανάγκη να ζωντανέψω στο χαρτί αυτά που γεννά το μυαλό μου. Τίποτε άλλο.

Φοβάστε πως ίσως κάποια στιγμή στερέψει ο νους και η φαντασία σας και πέσει η Λένα Μαντά από το απυρόβλητο στο οποίο βρίσκεταί;

Κοίταξε και αυτό είναι μέσα στη ζωή. Ίσως κάποια στιγμή να μην δώσει άλλα το μυαλό. Σε αυτή την περίπτωση ούτε εκεί φοβάμαι κάτι. Θα γυρίσω εκεί που ακριβώς ήμουν, μια φανατική αναγνώστρια. Δεν έχω τέτοια προβλήματα.

Κάθε χρόνο εκδίδετε ένα βιβλίο πριν το καλοκαίρι. Έχετε σκεφτεί ότι αυτή είναι μια από τις συνιστώσες που οδηγούν τους κακεντρεχείς να χαρακτηρίσουν τα βιβλία σας ως “βιβλία παραλίας”; Σας ενοχλέι αυτός ο χαρακτηρισμός;

Γεγονός είναι ότι το καλοκαίρι είναι ένας χρόνος που για τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια σημαίνει λίγο παραπάνω διάβασμα, παραπάνω χρόνος, λίγο παραπάνω ευχέρεια στα χρήματα. Όχι δεν με ενοχλεί το ότι τα χαρακτηρίζουν βιβλία παραλίας. Γενικά δεν με ενοχλεί τίποτε από όσα λέγονται και ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός. Όταν έχεις την αγάπη του κοινού και παίρνεις το βραβείο του κοινού σε κάθε παρουσίαση, σε κάθε μέρα δεν μπορεί να σε αγγίξει τίποτε άλλο. Όλο αυτό είναι ασπίδα. Άρα ό,τι θέλουν ας γράφουν, ό,τι θέλουν ας λένε. Εγώ συνεχίζω έτσι ακριβώς όπως ξεκίνησα. Γράφω αυτά που μου αρέσει να διαβάζω και απλά συμπίπτουν τα γούστα μου με του αναγνωστικού κοινού.

  sundayview, Άργος Ορεστικο, εκδηλώσεις, Λένα Μαντά, Πρόσωπα