Από τον Βασίλη Σκουντή

Το βράδυ της 27ης Ιουνίου 2013 που ο προερχόμενος από τον Φιλαθλητικό Ζωγράφου (της Α2) Γιάννης Αντετοκούνμπο επιλέχθηκε στο Νο 15 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Μιλγουόκι Μπακς, το αντικείμενο της απορίας της παγκόσμιας μπασκετικής κοινωνίας δεν αφορούσε το πώς ένα παιδί δεκαοκτώ ετών εκτοξεύθηκε από το ελληνικό πρωτάθλημα της Α2 στον μπασκετικό γαλαξία…

Το πρόβλημα είχε να κάνει με το πώς λέγεται και πώς (πρέπει να) προφέρεται το όνομά του!

Λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση του Ντέιβιντ Στερν, που ανάγκασε τον γεννημένο και μεγαλωμένο στα Σεπόλια μπασκετμπολίστα να ξεπεράσει την αμηχανία του και να φορέσει το πιο λαμπερό χαμόγελό του για να ανέβει στη σκηνή (ενώ δίπλα του ο αδερφός του, Θανάσης, ανέμιζε την ελληνική σημαία), ο Αντρέ Ιγκουοντάλα άρχιζε την πλάκα μέσω του διαδικτύου: Ο τότε παίκτης των Ντένβερ Νάγκετς και νυν πρωταθλητής και πολυτιμότερος παίκτης των τελικών του ΝΒΑ υπέκυψε στον πειρασμό και έγραψε στο tweeter του: «Antetokounmpo… Say his name fast as you can» («Αντετοκούνμπο… Πες το όνομά του γρήγορα εάν μπορείς»)!

Προφανώς το δοκίμασε ο ίδιος και, αφού κατανίκησε τον… γλωσσοδέτη, έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα επανέκαμψε δριμύτερος και θριαμβολόγησε: «I said it. I said it!».

Το είπε, λοιπόν, ο Ιγκουοντάλα και μαζί του το αναφώνησαν και εκατομμύρια φίλοι του μπάσκετ σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ δύο χρόνια αργότερα το ζητούμενο πλέον δεν είναι πώς τον λένε, αλλά πόσο ψηλά θα φτάσει στο μπασκετικό στερέωμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καριέρα του και τη ζωή του.

Αυτήν τη ζωή του ο «Greek Freak» (όπως τον βάπτισαν οι Αμερικανοί προτού καν τον δουν από κοντά) την είδε να αλλάζει δραματικά τα τελευταία τρία χρόνια, όταν από ένα υπόγειο των Σεπολίων βρέθηκε ξαφνικά στη μαρκίζα του ΝΒΑ. Αυτό το απροσδόκητα όμορφο παραμύθι συνεχίζεται, ήδη ο Γιάννης λογίζεται ως ένας από τους πιο θεαματικά εξελισσόμενους (μελλοντικούς) σούπερ σταρ της λίγκας και απολαμβάνει τον σεβασμό των αντιπάλων του – ενίοτε δε και του φόβου τους!

Θεωρούμενος ως μια κόπια του Κέβιν Ντουράντ, ο οποίος αποτελεί κιόλας πρότυπό του, ο Γιάννης αισθάνθηκε εξόχως κολακευμένος με το κομπλιμέντο που του επιδαψίλευσε ο χαρισματικός φοργουορντ των Θάντερ, όταν τον αντιμετώπισε για πρώτη φορά.

«Αυτό το παιδί αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση. Αν και είναι πρωτάρης στο ΝΒΑ, έχει τόσο ταλέντο και τέτοιες δυνατότητες, που τον περνάς για βετεράνο. Είναι τόσο ατρόμητος μέσα στο γήπεδο, που αισθάνεσαι ότι μαζί του μπορείς να πας ακόμη και σε έναν πόλεμο»!

Η πρόοδος του Αντετοκούνμπο είναι αλματώδης σε όλα τα επίπεδα: Η στατιστική τεκμηριώνει του λόγου το αληθές, ωστόσο, πέρα από το αγωνιστικό σκέλος, ο Γιάννης φροντίζει να υπογραμμίζει εντόνως την παρουσία του και εκτός παιδιάς. Προτού καν συμπληρώσει τα 21 χρόνια του, βαδίζει ολοταχώς για να γίνει αυτό που ονειρεύεται κάθε παίκτης στο ΝΒΑ: ένας «franchise player» – κοινώς αυτός πάνω και γύρω από τον οποίο μπορεί να κτιστεί μια ολόκληρη ομάδα, το σύμβολο και η εικόνα της προς τα έξω.

Ο φόργουορντ των Μπακς κομίζει όλο το πακέτο που απαιτείται για την ανάδειξη ενός παίκτη σε σταρ και (για τη δόκιμη ορολογία των Αμερικανών) σε All Star: είναι ταλαντούχος, διαθέτει ύψος, ταχύτητα, μεγάλο διασκελισμό (που του επιτρέπει να κάνει coast to coast με τέσσερις ντρίμπλες και να καρφώνει την μπάλα), θεαματικό άλμα, εντυπωσιακό άνοιγμα χεριών και όλα τα αθλητικά προσόντα που ταιριάζουν γάντι στο στιλ παιχνιδιού του ΝΒΑ, έδειξε από την πρώτη στιγμή την εργατικότητα και τη φιλομάθειά του, αγαπά την προπόνηση, έγινε πολύ γρήγορα γνωστός και αποδεκτός και προέρχεται από μια ξένη χώρα, χωρίς προϋπηρεσία στο αμερικανικό μπάσκετ, στο οποίο εμφανίστηκε σαν φάντης μπαστούνι.

Συν τοις άλλοις αυτός ο «late bloomer» πέρασε φτωχικά και πολύ δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια, με αποτέλεσμα να περνιέται για πολύ καιρό σαν ένα ξωτικό που εμφανίστηκε ξαφνικά, ενώ η γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές ζωή του μοιάζει βγαλμένη από τα κινηματογραφικά σενάρια του Χόλιγουντ.

Με τη χαριτωμένη, αθώα και «clean cut» φυσιογνωμία του, ο Αντετοκούνμπο λατρεύτηκε από την πρώτη στιγμή όχι μόνο στο Μιλγουόκι, αλλά και σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Προτού καν συμπληρώσει δύο χρόνια στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, αποτελεί μια ανεκτίμητη περιουσία των Μπακς και της λίγκας, σε επίπεδο επικοινωνίας, προβολής και μάρκετινγκ. Από την πρώτη κιόλας σεζόν του -πέρα από την άμεση προσαρμογή του στις αγωνιστικές απαιτήσεις- αποτέλεσε βασικό άξονα του καινούργιου προφίλ της ομάδας του και πρωταγωνιστή στις φιλανθρωπικές και κοινωνικές δράσεις της.

Ο τίτλος «Ιn Giannis we trust» της ιστοσελίδας Grantland περιέχει και αποδίδει με ακρίβεια αυτό που συμβολίζει πλέον ο Αντετοκούνμπο, ενώ τεκμηριώνεται από τα εγκωμιαστικά σχόλια τα οποία δρέπει επί καθημερινής βάσεως.

Με ύψος και άνοιγμα χεριών που ταιριάζουν σε σέντερ, αλλά με ταχύτητα και ικανότητα στην ντρίμπλα ενός γκαρντ, ο Αντετοκούνμπο «επανεφευρίσκει το παιχνίδι», όπως σχολίασε το SB NATION. Στάθηκε τυχερός, διότι επελέγη από μια ομάδα η οποία δεν είχε πρωταγωνιστικές βλέψεις και του πρόσφερε πολύ χρόνο συμμετοχής και τις ευκαιρίεςνα δείξει το ταλέντο του, χωρίς να τον εγκλωβίζει, λόγω σκοπιμότητας.

Όταν το καλοκαίρι του 2014 η σκυτάλη στην τεχνική ηγεσία των Μπακς πέρασε από τον Λάρι Ντρου στον Τζέισον Κιντ, ο κατά έναν χρόνο μεγαλύτερος και κατά 77 ματς εμπειρότερος Γιάννης απελευθερώθηκε ακόμη περισσότερο, χρησιμοποιήθηκε ως πλέι μέικερ και ανέλαβε αρμοδιότητες να «τρέξει» την επίθεση της ομάδας του. Μάλιστα, ο προπονητής του δεν υπήρξε καθόλου φειδωλός στον τρόπο με τον οποίο έβαλε σε αυτήν τη διαδικασία τον «Greek Freak», αντιπαραβάλλοντας τα προσόντα του με εκείνα του Γκραντ Χιλ, του Σκότι Πίπεν και του Μάτζικ Τζόνσον, ενώ στην ίδια συνέντευξη ανακάτεψε τον Κέβιν Γκαρνέτ και τον Τιμ Ντάνκαν!

Κατά την περίοδο 2014-2015, ο «Νο 34» αναδείχθηκε πρώτος ριμπάουντερ και δεύτερος σκόρερ των Μπακς, οι οποίοι σημείωσαν 41 νίκες σε 82 αγώνες (έναντι των 15 της περιόδου 2013-14) και προκρίθηκαν στα πλέι οφ, όπου αποκλείστηκαν από τους Σικάγο Μπουλς, ενώ είναι μόλις δέκατος στις ετήσιες αποδοχές. Ως ρούκι, το 2013 ο Αντετοκούνμπο υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο, που του αποφέρει ετησίως 1.873.200 δολάρια, ωστόσο είναι βέβαιο ότι τον ερχόμενο Απρίλιο θα το ανανεώσει με πολυετή δέσμευση και πολλαπλάσιες αποδοχές.

Από την πρώτη στιγμή της εισόδου του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, ο Αντετοκούνμπο πολιορκήθηκε και έγινε περιζήτητος από εταιρείες που είδαν στο πρόσωπό του μια μεγάλη μελλοντική επένδυση. Η Octagon, η οποία πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια αγορά της διαχείρισης διαφημιστικών μπάτζετ (βλέπε Rolex, Mercedes, Mastercard κ.λπ.), έχει αναλάβει την εικόνα του, με αποτέλεσμα σε μια διετία ο Γιάννης να συνάψει συμφωνίες με τις εξής εταιρείες:

• ΝΙΚΕ, με συμβόλαιο που λήγει το 2017.
• PANINI, με αντικείμενο τις υπογραφές σε συλλεκτικές κάρτες.
• MILKO, μέσω της VIVARTIA, στη διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2014.
• FOOTLOCKER, με διαφημιστικά σποτ στο ΝΒΑ Αll Star Weekend του 2015.
• SPRITE, με διαφημιστικά σποτ στον διαγωνισμό καρφωμάτων του ΝΒΑ Αll Star Weekend του 2015.
• PIZZA PALERMΟ, ως βασικό πρόσωπο της καμπάνιας.
• ARCHIBALD, με τετραετή συνεργασία για υπογραφές σε συλλεκτικά αντικείμενα.

Ο Αντετοκούνμπο φρόντισε να κατοχυρώσει διεθνώς το προσωνύμιο «Greek Freak» για μελλοντική εκμετάλλευση παντός είδους. Υποστηρίζεται επίσης από τον OTE TV, που είναι χορηγός στο blog του στην ιστοσελίδα Εurohoops, ενώ η Octagon δημιούργησε για λογαριασμό του ένα κανάλι στο YouΤube, το οποίο λειτουργεί και ως πλατφόρμα διαφημιστικής χρήσης.

Πέραν αυτών, ο Γιάννης επελέγη από το ΝΒΑ ως εκπρόσωπός του στην εφετινή περιοδεία στην Ασία (Κίνα, Ταϊβάν), με στόχο την προώθηση του μπάσκετ, και στην εκδήλωση Basketball Without Borders στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου αγωνίστηκαν παίκτες με καταγωγή από την Αφρική. Χάρη στη συμμετοχή του, σε αυτές διεθνείς δραστηριότητες, σε συνδυασμό και με την παρουσία του στην εθνική ομάδα της Ελλάδας, ο Αντετοκούνμπο εξασφαλίζει την παγκόσμια αναγνωρισιμότητά του και ξεφεύγει κατά πολύ από το στενό πλαίσιο της ούτως ή άλλως μικρής αγοράς του Μιλγουόκι.

Όλα αυτά δεν είναι ούτε λίγα ούτε μικρά για ένα παιδί που πριν από τέσσερα χρόνια δεν είχε καμιά υπηκοότητα, ζούσε σε ένα μικρό υπόγειο στα Σεπόλια, πουλούσε τσάντες και CD στην πλατεία Βάθη και δεν έτρωγε τα βράδια ώστε να περισσεύει φαγητό για τα μικρότερα αδέρφια του!

*Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Fortune που κυκλοφορεί στα περίπτερα.