Να αναλάβει ο ίδιος προσωπικά πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στην απομάκρυνση της Ζωής Κωνσταντοπούλου από την θέση της προέδρου της Βουλής ζητά από τον πρωθυπουργό η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, δηλώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει «μια θεσμικά και ιστορικά υπεύθυνη επιλογή».Σε επιστολή της προς τον πρωθυπουργό η κ. Γεννηματά τονίζει: «Ο τρόπος άσκησης των καθηκόντων της Προέδρου της Βουλής ουδόλως ευνόησε την εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου, παρά τις περί του αντιθέτου ηχηρές διακηρύξεις της.

» Με συχνά αυθαίρετες προσωπικές ερμηνείες διατάξεων του Κανονισμού και εξωθεσμική επέκταση των αρμοδιοτήτων της, φανερή υπήρξε η επιδίωξη της διαμόρφωσης ενός διακριτού υπερκείμενου των κρατικών λειτουργιών αξιώματος και ρόλου, που ρητά απαγορεύεται από το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

» Με τον τρόπο αυτό η κυρία Πρόεδρος σταδιακά κατέληξε να εκφράζει κυρίως προσωπικές και ενίοτε παρεκκλίνουσες θεσμικά απόψεις της, μακριά τόσο από το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος, όσο και από τις πολιτικές και λειτουργικές ανάγκες της εθνικής αντιπροσωπείας.

» Η διάθεσή της για επέκταση των αρμοδιοτήτων έφτασε στο σημείο της δημιουργίας προσωπικών μηχανισμών προβολής, καθώς και ίδρυσης μη θεσμικών, ιδιότυπων σωμάτων, που λειτούργησαν παράλληλα με τα θεσμικώς προβλεπόμενα, βλάπτοντας μάλιστα διακηρυγμένους εθνικούς στόχους.

» Αναφέρομαι προφανώς στην περιβόητη Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος, στις πολυποίκιλες επιστολές στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας για θέματα που δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της (την επιτίμησε έμμεσα έως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), τις συνεντεύξεις τύπου, αλλά και την τουλάχιστον ιδιότυπη λειτουργία του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής.

» Και πέραν, όμως, όλων αυτών, η καθημερινή πρακτική της κυρίας Ζ. Κωνσταντοπούλου στη διεύθυνση των συζητήσεων δεν προσιδιάζει στο ρόλο της Προέδρου και δεν εναρμονίζεται με τον προσήκοντα σεβασμό στους συναδέλφους, αλλά και το ρόλο των κομμάτων.

» Η διάθεση παρεμβολής, σχολιασμού, ακόμη και διακοπής ομιλιών συναδέλφων, πολλώ δε μάλλον πολιτικών αρχηγών, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο και δεν προάγει το δημοκρατικό σεβασμό στο διάλογο και την άποψη της μειοψηφίας, αλλά προσφάτως και της πλειοψηφίας!

» Επιστέγασμα της κοινοβουλευτικής αυτής πρακτικής κι ενώ η χώρα βρίσκεται ενώπιον δραματικών εκκρεμοτήτων, αποτελεί η διαρκής ‘αίρεση’ σε εθνικού χαρακτήρα αποφάσεις, με βάση την προσωπική της ερμηνευτική προσέγγιση διαδικασιών και καταστάσεων.

» Για το επίσης πρωτοφανές θέμα της ριζικής διαφωνίας της Προέδρου στην κεντρική κυβερνητική πολιτική επιλογή που και εσείς φέρεσθε να θίξατε, δεν θέλω να επεκταθώ, διότι το θεσμικό ζήτημα είναι καταφανές».