Πρόκειται για την πρώτη αναφορά μακροχρόνιας ύφεσης του ιού HIV σε παιδί και οι ερευνητές δηλώνουν έτοιμοι να διερευνήσουν σε βάθος τις παραμέτρους που κάνουν ορισμένους ασθενείς να διατηρούν υπό έλεγχο τη λοίμωξη, μετά τη διακοπή της αντιρετροϊκής θεραπείας.
Η γαλλίδα ασθενής γεννήθηκε το 1996 και μολύνθηκε από τον HIV από τη μητέρα της, είτε στα τελευταία στάδια της κύησης, είτε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Σε ηλικία τριών μηνών ξεκίνησε τετραπλό αντιρετροϊκό φαρμακευτικό σχήμα.
Ωστόσο, η οικογένειά της αποφάσισε να διακόψει τη θεραπεία όταν το κορίτσι ήταν σχεδόν έξι ετών. Δώδεκα χρόνια μετά, τα επίπεδα του ιού στο αίμα της είναι σε επίπεδα μη μετρήσιμα, αν και οι γιατροί προειδοποιούν ότι αυτό μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.
Η Δρ Ασιεγ Σαεζ-Σιριον από το Ινστιτούτο Παστέρ του Παρισιού εξήγησε ότι «είναι πιθανόν το κορίτσι να βρίσκεται σε ιολογική ύφεση για τόσο μεγάλο διάστημα επειδή έλαβε συνδυασμό αντιρετροϊκών φαρμάκων αμέσως μετά τη λοίμωξη. Η περίπτωση αυτή της νεαρής κοπέλας αποδεικνύει την θεωρία ότι η μακροχρόνια ύφεση είναι εφικτή στα παιδιά, αλλά και στους ενήλικες. Ωστόσο, οι περιπτώσεις αυτές είναι πολύ σπάνιες. Η κοπέλα ζει μια φυσιολογική ζωή και η περίπτωσή της έχει περάσει απαρατήρητη ακόμα και μεταξύ της γαλλικής ιατρικής κοινότητας».
Η ομάδα της Δρ Σαεζ-Σιριον ηγείται επίσης της μελέτης μιας ομάδας 14 ενηλίκων ασθενών, γνωστών ως ομάδα Βισκόντι. Επίσης, πρόκειται για περιπτώσεις ασθενών χωρίς επανεμφάνιση του ιού, παρά το γεγονός ότι έχουν διακόψει την αντιρετροϊκή θεραπεία. Μάλιστα, ένας εκ των ασθενών αυτών έχει πετύχει έλεγχο του ιού HIV για περισσότερα από 13 χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν δύο χρόνια, ένα μικρό κορίτσι στις ΗΠΑ, που έγινε γνωστό ως το «μωρό του Μισισιπή» εμφανίστηκε να έχει πετύχει ίαση της HIV λοίμωξης. Όμως, ουσιαστική επρόκειτο για ύφεση του ιού που διήρκεσε μόλις δύο χρόνια μετά την διακοπή της θεραπείας.
Τόσο περίπτωση του κοριτσιού στις ΗΠΑ, όσο και η νεαρή γαλλίδα ασθενής, κατά τους επιστήμονες αποτελούν ενθαρρυντικά νέα στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας πραγματικά αποτελεσματικής θεραπείας κατά του AIDS.
Ωστόσο, απαιτούνται διαρκείς και μεγάλης κλίμακας μελέτες που να αποκωδικοποιήσουν τους μηχανισμούς που επιτρέπουν στον οργανισμό να ελέγχει τον ιό HIV μετά τη διακοπή της αντιρετροϊκής θεραπείας.
Και δυστυχώς μεμονωμένες περιπτώσεις ασθενών δεν συμβάλλουν σ’ αυτό. Οι ερευνητές θα πρέπει να σχεδιάσουν νέες τεχνικές μέτρησης των επιπέδων του ιού στον οργανισμό, που να ανιχνεύουν ακόμα και τα ελάχιστα ίχνη του ή προγνωστικές τεχνικές για τον έλεγχο του μετά τη διακοπή των αντιρετροϊκών φαρμάκων.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr