Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα σε μια εποχή όπου στα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων δεν υπήρχε μέτρο από τον συγγραφέα και ερευνητής Θανάση Βέμπο. Το αφιέρωμα το “κλέψαμε” από την επίσημη ιστοσελίδα www.vembos.gr.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Οι παλαιότεροι εξ υμών θα θυμούνται μια εποχή που φρικαλέες και αποτρόπαιες φωτογραφίες φιγούραραν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (τότε είτε δεν υπήρχε τηλεόραση, είτε ήταν κρατική, δικάναλη και ασπρόμαυρη).
Οι νεότεροι εξ υμών δεν την θυμούνται καθόλου αυτή την εποχή επειδή δεν την έζησαν. Όμως με αυτά που θα δείτε προχωρώντας την ανάγνωση αυτού του άρθρου, θα ανατριχιάσετε. Όχι, δεν θα διατυπώσω εδώ το τρομολαγνικό και άκρως ελκυστικό «προειδοποιητήριο» των υπευθύνων των ΜΜΕ που κόπτονται για την ψυχική μας ισορροπία (χα-χα!) ότι «οι σκηνές που ακολουθούν είναι ιδιαίτερα σοκαριστικές». Βεβαίως και τα αποκόμματα που θα δείτε είναι σοκαριστικά.

Γι αυτό άλλωστε τα παραθέτω.

Έθνος 14.6.1962

Ενας 16χρονος απο ένα χωριό της Κομοτηνής αυτοκτόνησε βάζοντας το κεφάλι του στις σιδηροδρομικές γραμμές. Γιατί; Επειδή ο πατέρας του, τού είχε κάνει παρατήρηση επειδή έφερε από την Κομοτηνή “ολιγώτερα ψώνια από όσα ηδύνατο να αγοράση με τα χρήματα που του είχαν δοθή από το σπίτι”.

Και η επεξήγηση στη λεζάντα γράφει (ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι απεικονίζεται):

“Ειςτην φωτογραφίαν άνω, το πτώμα του νεαρού αυτόχειρος παρά την σιδηροδρομικήν γραμμήν αποκεφαλισμένον. Κάτω, η αποκοπείσα υπό των τροχών της αμαξοστοιχείας κεφαλή του αυτόχειρος”.

Προσέξτε όμως τον τίτλο από πάνω.

Το 1962 επρόκειτο για έναν “αρρωστημένα εύθικτο” νεαρό.

Πενήντα χρόνια αργότερα, στην εποχή της Πολιτικής Ορθότητας για το τραγικό αυτό περιστατικό θα έφταιγαν οι οικογένεια, οι γονείς, ή η Τρόικα.

Το έγκλημα εξιχνιάστηκε και οι άτυχοι γονείς αποτελούν λαυράκι για τους φωτορεπόρτερ (Ακρόπολις 10.11.1964)

Βραδυνή, 8.5.1965

“Αι πρώται φωτογραφίαι από την ερωτικήν τραγωδίαν της Βεροίας”, γράφει η λεζάντα. Ενας 45χρονος αρτοποιός “έγγαμος και πατέρας τριών ανηλίκων τέκνων εφόνευσεν ωραιοτάτην ζωντοχήρα, μητέρα ενός μικρού κοριτσιού… και εν συνεχεία ετερμάτισε την ζωήν του…”.

Εργατικά ατυχήματα (Βραδυνή 14.11.1968 και 20.11.1968)

Το νεκρό παιδάκι του οικογενειοκτόνου Λυμπέρη -του τελευταίου θανατοποινίτη που εκτελέστηκε στην Ελλάδα (Ακρόπολις 6.1.1972)

Ουδέν σχόλιον (Ακρόπολις 8.12.1971

“Μια συγκλονιστική μακάβρια φωτογραφία χθες το πρωί στο αεροδρόμιο. Ένας επιβάτης θύμα των αεροπειρατών, έχει πεταχθή στην πίστα του αεροδρομίου. Το αεροπλάνο που πέρασε από πάνω από το σώμα του, του έκοψε το δεξί του πόδι. Μόλις απεγειώθη το Μπόινγκ, αστυνομικοί και ο ιατροδικαστής κ. Καψάσκης έσπευσαν να εξετάσουν το πτώμα” (Απογευματινή 19.12.1973)

Τρομολαγνικό ενσταντανέ απο αεροπορικό δυστύχημα στα Πιέρια Όρη (Ακρόπολις 24.11.1976) . Υπόψη ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία έπιανε περίπου το ένα τέταρτο της πρώτης σελίδας της εφημερίδας (και βεβαίως η λεζάντα ανέγραφε με όλες τις λεπτομέρειες την ταυτότητα των πτωμάτων)

Όλες οι μακάβριες λεπτομέρειες για το φόνο του “μπίζνεμαν” (sic) (Ακρόπολις 23.11.1977)

Ακρόπολις 22.11.1979

Απο τις τελευταίες δόξες της φρίκης στα πρωτοσέλιδα (Απογευματινή 28.4.1987 )

Ναι, σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, υπήρχε πολύ περισσότερος πόνος και θάνατος. Πολύ περισσότερη βία –φανερή και κρυφή. Κι όλα αυτά που είδατε δεν έμοιαζαν τόσο φρικαλέα όσο φαντάζουν στα σημερινά “εκλεπτυσμένα”, “σοφιστικέ” και “εξελιγμένα” γούστα μας. Αλλά κάπου βαθιά, δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Απολύτως τίποτα.

Ναι, ο σύγχρονος Έλληνας του 21ου αιώνα μπορεί να φρίττει με το θέαμα του λυντσαριζόμενου και διαπομπευόμενου Καντάφι. Μπορεί να θεωρεί “αδιανόητη” και «βάρβαρη» την θανατική ποινή. Μπορεί να θεωρεί “ανθρωπιστικό” να δίνεται άδεια σε φυλακισμένα καθάρματα που έχουν σφάξει, βιάσει και κλέψει. Μπορεί να φλυαρεί και σαλιαρίζει ατέλειωτα σε τηλεοπτικά και άλλα παράθυρα για την “ηθική”, το “δικαίωμα στη ζωή” και άλλα τέτοια που ακούγονται αρκούντως όμορφα και ελκυστικά…

Από την άλλη μεριά, προσέξτε πώς οι περαστικοί μαζεύονται σαν τις μύγες στα σκατά δίπλα στα αιμόφυρτα θύματα των τροχαίων…

Ναι, στο Youtube και σε αμέτρητες άλλες περιοχές του Διαδικτύου αναρτώνται φρικιαστικά βίντεο -αλλά αυτά παρακολουθούνται κατ΄ιδίαν στην οθόνη του υπολογιστή. Δεν είναι αναρτημένα στα περίπτερα.

Τότε τα δημοσίευαν στα πρωτοσέλιδα. Τώρα τα βλέπουν μόνο οι τυχεροί περαστικοί (Βραδυνή 28.10.1963)

Τρομερά δεν ήταν όλα αυτά που είδατε;

Και έτσι έπρεπε να είναι.

Είναι κι αυτό μια μέθοδος διεύρυνσης του Ορίζοντα Συμβάντων.

Έστω και πρόσκαιρης…

  sundayview