Οι γάτες εξαπλώθηκαν στη Γη σε δύο κύματα. Πρώτα κατέκτησαν την Ανατολική Μεσόγειο , έχοντας ως επίκεντρο τη Μέση Ανατολή. Κατά το δεύτερο κύμα, με αφετηρία την Αίγυπτο (όπου οι γάτες γίνονταν μέχρι και μούμιες λόγω της θρησκευτικής σημασίας τους και της λατρευτικής τους αξίας) εξαπλώθηκαν στην Ευρασία και στην Αφρική.

Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες που ανέλυσαν το DNA της γάτας. Και ενώ για τους σκύλους γνωρίζουν πως η σημερινή τους μορφή και συμπεριφορά οφείλεται στην εξημέρωση των λύκων, δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουν το πότε και το πώς ακριβώς εξημερώθηκαν οι γάτες. Κάτι που οφείλεται, εν μέρει, στην έλλειψη οικονομικών πόρων για την πραγματοποίηση της σχετικής έρευνας.

Το σίγουρο είναι πάντως, ότι ήδη οι πρώτοι γεωργοί, όταν μετανάστευαν, έπαιρναν τις γάτες μαζί τους. Ακόμη και οι πιο άγριοι κατακτητές, όπως οι σκανδιναβοί Βίκινγκ, κουβαλούσαν αργότερα μαζί τους γάτες. Κάπως έτσι, στην πορεία, η παρουσία αυτών των ζώων εξαπλώθηκε παντού.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την εξελικτική γενετίστρια Eva-Maria Geigl του Ινστιτούτου Ζακ Μονό του Παρισιού, ανέλυσαν δείγματα μιτοχονδριακού DNA από 209 αρχαίες γάτες, που βρέθηκαν σε 30 αρχαιολογικές τοποθεσίες ανά τον κόσμο, με τις παλαιότερες να ανάγονται στη μεσολιθική εποχή των κυνηγών-συλλεκτών πριν τους πρώτους γεωργούς.

Η γενετική ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι άνθρωποι και γάτες άρχισαν να αλληλεπιδρούν ήδη από την απαρχή της γεωργικής εποχής, που συνέβη στην «εύφορη ημισέληνο» (Μέση Ανατολή-Μεσοποταμία). Πιθανότατα αυτό συνέβη, επειδή οι γάτες ήταν χρήσιμες για να τρώνε τα τρωκτικά που τρέφονταν με τα αποθέματα δημητριακών, των πρώτων αγροτικών κοινοτήτων.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές το πότε ακριβώς συνέβη αυτό το πρώτο κύμα επέκτασης των γατών με αφετηρία τη Μέση Ανατολή. Όμως το δεύτερο κύμα με αφετηρία την Αίγυπτο χρονολογείται με μεγαλύτερη ακρίβεια ανάμεσα στον 4ο αιώνα π.Χ. και στον 4ο αιώνα μ.Χ. Γάτες από τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την υποσαχάρια Αφρική βρέθηκαν να έχουν DNA αιγυπτιακών γατών. Γενετικό υλικό αιγυπτιακών γατών βρέθηκε ακόμη και στη βόρεια Γερμανία, σε ένα καταυλισμό Βίκινγκ μεταξύ 700 και 1000 μ.Χ. Και αυτό, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, ενώ ήταν δεινοί πολεμιστές, οι Βίκινγκς μάλλον φοβόντουσαν τα ποντίκια και προσπαθούσαν να γλυτώσουν από αυτά χάρη στις γάτες.

Οι επιστήμονες έκαναν τη σχετική ανακοίνωση της μελέτης τους στο 7ο Διεθνές Συμπόσιο Βιομοριακής Αρχαιολογίας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, σύμφωνα με το «Nature».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

  γάτες, Έρευνα