O Lukasz Pawel Herba, o 30χρονος Πολωνός που απήγαγε την 20χρονη Βρετανίδα καλλονή Chloe Ayling αφού την έκλεισε, σιδηροδέσμια και ναρκωμένη μέσα σε μια βαλίτσα, σίγουρα θα έχει πολλά να συζητήσει με τις ανακριτικές αρχές. Και όχι μόνο για το συγκεκριμένο έγκλημά του, αλλά και για το κατά πόσον αληθεύει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έχει γίνει εκατομμυριούχος απαγάγοντας και δημοπρατώντας γυναίκες σαν την σέξι Chloe, μέσω του «Σκοτεινού Διαδικτύου». Άτομα σαν τον Herba, παρά τη θέλησή τους, λειτουργούν σαν κλειδιά για τη διείσδυση στην πιο νοσηρή, αποτρόπαια και επικίνδυνη περιοχή του ψηφιακού σύμπαντος, το περιβόητο «Dark Web».

Στο «Σκοτεινό Ίντερνετ» μπορεί ο καθένας, αρκεί να έχει μυηθεί καταλλήλως και να κατέχει τον «χάρτη» που θα τον οδηγήσει στις κατάλληλες διαδικτυακές τοποθεσίες, να αγοράσει όλα όσα απαγορεύονται στο νόμιμο εμπόριο: Ναρκωτικά, όπλα, πλαστά διαβατήρια, κλεμμένες πιστωτικές κάρτες -αλλά αυτά είναι μόνο τα βασικά. Όπως έδειξε η απίστευτη περίπτωση της προαναφερθείσας απαγωγής, στο Dark Web περιμένουν την πελατεία τους σπείρες όπως η σπείρα «Black Death» που μπορεί να εκτελέσει παραγγελίες αρπαγής μοντέλων προς online εκποίηση.

Κι ακόμη στο «Σκοτεινό Ίντερνετ» είναι εν αφθονία διαθέσιμη η παιδική πορνογραφία και ψηφιακό υλικό από τις πιο αρρωστημένες σεξουαλικές διαστροφές. Τρομοκρατικές οργανώσεις, πιθανώς Τζιχαντιστές ή εγκληματικές συμμορίες όπως η «Black Death» απλώνουν τα πλοκάμια τους στο σκοτάδι αυτής της ψηφιακής περιοχής. Λέγεται ότι στο «Dark Web» γίνεται ακόμη και εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, ενώ στις πιο αλλόκοτες προτιμήσεις περιλαμβάνεται η αγορά της ψυχής θνησιγενών βρεφών ή ακόμη και εμβρύων που θανατώθηκαν με κάποιου είδους διακοπή κύησης.

Ωστόσο, πέρα από τα ειδεχθή και ανείπωτα, το «Σκοτεινό Ίντερνετ» φιλοξενεί και ομάδες που ανταλλάσσουν απαγορευμένες πληροφορίες, συχνά μεταξύ πληροφοριοδοτών και δημοσιογράφων, ιδιαίτερα από χώρες στις οποίες επικρατεί λογοκρισία.

Τι είναι «Βαθύ» και τι «Σκοτεινό» Διαδίκτυο

Σύμφωνα με την επικρατούσα εκτίμηση, το ίντερνετ όπως το γνωρίζουν τα δισεκατομμύρια των καθημερινών χρηστών του, δηλαδή η επικράτεια του Google, του facebook, της Wikipedia κ.λπ, δεν αποτελεί παρά ένα απειροελάχιστο κομμάτι του παγκόσμιου ιστού. Το λεγόμενο «καθαρό», «ορατό» ή «επιφανειακό» ίντερνετ καταλαμβάνει μόλις το 4% του συνόλου. Το υπόλοιπο 96%, δηλαδή αμέτρητοι ιστότοποι που δεν θα εμφανιστούν ποτέ σε κανένα «γκουγκλάρισμα», ανήκουν στο αθέατο διαδίκτυο. Η συνήθης παρομοίωση είναι με ένα παγόβουνο: Πάνω από την επιφάνεια του νερού εξέχει το μικρότερο τμήματου. Κάτω από το νερό όμως βρίσκεται ένας τεράστιος, ασύλληπτα μεγάλος όγκος. Οι ποσότητες των δεδομένων που διακινούνται στο βάθος του διαδικτύου εικάζεται ότι είναι περί τις 550 φορές μεγαλύτερη από ό,τι γίνεται στο «νόμιμο» ίντερνετ.

Εν προκειμένω, το κρυμμένο τμήμα του παγόβουνου ονομάζεται «Βαθύ Διαδίκτυο» («Deep Web») -και δεν είναι απαραιτήτως, ούτε κακό, ούτε παράνομο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πχ ότι δισεκατομμύρια χρηματικές συναλλαγές γίνονται κάθε ημέρα σε όλο τον πλανήτη μέσω κρυπτογραφημένων δικτύων, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση των τραπεζών. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία επίσης μεταξύ χρηστών θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι μια δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο περιβάλλον του Βαθέος Δικτύου, εφόσον δεν μπορεί να ευρετηριοποιηθεί από μηχανές αναζήτησης όπως η Google.

To «Βαθύ Δίκτυο» δημιουργήθηκε -και χρηματοδοτείται- από τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις και συγκεκριμένα το Ναυτικό. Είναι, επίσης, μια διόλου φρέσκια υπόθεση, εφόσον υφίσταται ήδη περί τα 20 χρόνια. Ο λόγος ύπαρξης ενός αθέατου από τις μάζες δικτύου, ήταν η ανταλλαγή πληροφοριών και η επικοινωνία μεταξύ στρατιωτικών σχηματισμών, κυρίως για λόγους εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Οι διευθύνσεις στο «Βαθύ Διαδίκτυο» φέρουν την χαρακτηριστική κατάληξη .onion -όπου «onion» βέβαια είναι το κρεμμύδι, κάτι που παραπέμπει στα αλλεπάλληλα «στρώματα» διασφάλισης της ανωνυμίας των χρηστών. Στο Βαθύ Διαδίκτυο η περιήγηση καθίσταται δυνατή μέσω μιας μηχανής αναζήτησης η οποία ονομάζεται TOR (αρκτικόλεξο του «The Onion Router»). Με δεδομένη την υψηλή επικινδυνότητα υποκλοπής στοιχείων, μετάδοσης ιών και λοιπών εγκλημάτων που συνηθίζονται στον ψηφιακό κόσμο, ο χρήστης οφείλει να καταβάλει κάθε προσπάθεια για να αυτοπροστατεύεται. Το ίδιο το TOR, εκ κατασκευής, χρησιμοποιεί ένα απείρως περίπλοκο δίκτυο υπολογιστών μέσω των οποίων χάνονται τα ίχνη οποιουδήποτε «τριγυρνά» στο Βαθύ Διαδίκτυο. Ωστόσο, επειδή οι χάκερ καραδοκούν, συνιστώνται μια σειρά από μέτρα προστασίας, καθώς η ανωνυμία αποτελεί την υπέρτατη αξία στο «Deep Web».

Εξυπακούεται, δε, ότι οι όποιες συναλλαγές δεν γίνονται με τους καθιερωμένους τρόπους, αλλά κατά βάσιν με εικονικά νομίσματα, δηλαδή Bitcoins. Τα Bitcoins, με την κατάλληλη μέθοδο η οποία περιλαμβάνει ακόμη και online παιχνίδια, μπορεί να μετατραπούν σε συμβατικό χρήμα και άρα να «ξεπλυθούν».

Παρόλ’ αυτά, σε κάθε περίπτωση το «Σκοτεινό Διαδίκτυο» παραμένει ένα τμήμα του «Βαθέος Διαδικτύου» και επ’ ουδενί τα δύο δεν ταυτίζονται. Κατά καιρούς στην επικαιρότητα αναδύονται γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτό το κομμάτι του ίντερνετ, όπως πχ το ιστορικό κλείσιμο του «Silk Road» («Δρόμος του Μεταξιού»), ενός διαδικτυακού πολυκαταστήματος τύπου Amazon -αλλά με ειδίκευση σε οτιδήποτε απαγορευμένο, από ναρκωτικά έως όπλα κ.λπ. Ο υπεύθυνος του «καταστήματος», όχι μόνο εντοπίστηκε, αλλά και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.

Παγκοσμίως, οι υπηρεσίες δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος υποτίθεται πως εξελίσσουν ψηφιακά εργαλεία προκειμένου να εντοπίζουν και να συλλαμβάνουν κακοποιούς. Το FBI, η καναδική αστυνομία, η Interpol και άλλοι μηχανισμοί παρακολουθούν στενά τα τεκταινόμενα στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο», επί του παρόντος όμως το «Dark Web» παραμένει ένα φιλόξενο λημέρι (και) για την παρανομία.