Ακριβώς σήμερα κλείνω 15 μήνες χωρίς καφέ και αλκοόλ.

Μερικοί φίλοι μου από το Facebook και το Twitter μου ζήτησαν να γράψω μερικά πράγματα για την εμπειρία μου.

Μέσα σε έναν χρόνο χωρίς αλκοόλ και καφέ, παρατήρησα κάποιες «παρενέργειες».

Αυτά είναι όλα όσα έμαθα.

Έβαζα στην άκρη 1.000 δολάρια κάθε μήνα
Μετά από 2 μήνες, παρατήρησα ότι είχα 1.000 δολάρια παραπάνω στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ναι, είναι πολλά, αλλά αν κάνετε τα μαθηματικά θα παρατηρήσετε ότι δεν είναι και τόσα πολλά.

Μένω στη Νέα Υόρκη. Για να ξοδεύω 1.000 δολάρια σε αλκοόλ πρέπει να ξοδεύω μόνο 33 δολάρια κάθε μέρα. Αν υποθέσουμε ότι έχω 2-3 κοκτέιλ κάθε μέρα (που κοστίζουν 10 δολάρια το ένα χωρίς το φιλοδώρημα), και ότι αγοράζω κάποια μπουκάλια κρασί για το σπίτι κάθε μήνα, μπορώ να ξοδέψω άνετα 1.000 δολάρια.

Κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι αυτό συνιστά αλκοολισμό, αλλά πιστέψτε με όταν λέω ότι 1-2 ποτά την ημέρα στη Νέα Υόρκη είναι φυσιολογικός αριθμός.

Επιπλέον, το να βγαίνεις έξω για ποτό σημαίνει ότι θα πας και για φαγητό ή θα τσιμπήσεις κάτι. Δεν πίνεις απλά, πεινάς και αγοράζεις φαγητό. Πριν το καταλάβεις, θα έχει ξοδέψει 1.000 δολάρια.

Λιγότερο κουτσομπολιό
Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν είχα παρατηρήσει προηγουμένως είναι ότι ο νέος μου τρόπος ζωής, έφερε και έλλειψη κοινωνικής συναναστροφής. Ορίστε τι συνέβη:
1. Δεν βγαίνεις τόσο πολύ έξω. Είναι πολύ κουραστικό να εξηγείς ξανά και ξανά γιατί δεν πίνεις και επίσης, ΟΧΙ, ένα ποτό πειράζει.
2. Όταν κάποιοι μου λένε να πάμε για ποτό, η πρώτη μου απάντηση είναι «όχι», επειδή δεν θέλω να βιώσω όλο το κουτσομπολιό που γίνεται όντας νηφάλιος.
3. Αν τελικά βγω για ποτό, μπορώ να αντέξω μέχρι μία ώρα γιατί τόσο αντέχει η προσοχή μου νηφάλιος, μέσα σε μία ομάδα μεθυσμένων ανθρώπων.
4. Αν και δεν ήμουν ποτέ party animal, το κόψιμο του αλκοόλ με έκανε να βγαίνω έξω ακόμα λιγότερο. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις το ποτό να βγαίνει αργά από τη ζωή σου. Με έκανε να καταλάβω πόσες από τις φιλίες μου είχαν ως βάση το αλκοόλ.

«Ας βγούμε για ποτό», αυτή είναι μία φράση τόσο συνηθισμένη στη ζωή μας, επειδή κανείς δεν λέει «ας βρεθούμε νηφάλιοι για να μιλήσουμε». Το «πάμε για ποτό» δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω επεξήγηση. Είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν τι ακολουθεί.

Η ποιότητα του ύπνου μου βελτιώθηκε
Βγάζοντας το αλκοόλ από την διατροφή μου βελτιώθηκε δραματικά η ποιότητα του ύπνου μου και δεν αναφέρομαι στο πόσο γρήγορα έπεφτα για ύπνο, αλλά για την πραγματική ποιότητα του ύπνου μου.

Σίγουρα πέφτεις πιο γρήγορα για ύπνο μετά από 1-2 ποτήρια κρασί ή μπίρα, αλλά η ποιότητα του ύπνου δεν είναι καλή. Κοιμάμαι καλύτερα και ξυπνάω με περισσότερη ενέργεια. Πριν, πάντοτε κατέστρεφα τα πρωινά μου, ακόμα κι αν είχα μόνο δύο μπίρες τη νύχτα το ένιωθα το πρωί (εάν είστε 20 χρονών, μπορείτε να το αγνοήσετε, δεν σας αφορά ακόμα).

Καθόλου καφές, λιγότερος πανικός, λιγότερο στρες
Αυτό μπορεί να είναι κάτι πιο προσωπικό και να μην αφορά όλους. Βγάζοντας τον καφέ από την διατροφή μου με βοήθησε να είμαι πιο χαλαρός. Ο καφέ πάντοτε με στρέσαρε. Μου αύξανε την πιθανότητα να έχω άγχος και επηρέαζε την χώνεψή μου. Αφαιρώντας τον καφέ και την καφεΐνη, όχι μόνο ήμουν πιο χαλαρός, αλλά πήγαινα και στην τουαλέτα κανονικότατα.

Πέρα από αυτό, λατρεύω την μυρωδιά και τη γεύση του καφέ. Ένας ντεκαφεϊνέ καφές που και που είναι μια χαρά. Τώρα το καλοκαίρι πίνω κρύο τσάι και τον χειμώνα κανονικό τσάι.

Διαπίστωσα ότι το “πηγαίνω για καφέ” ήταν περισσότερο μία κοινωνική διεργασία, παρά μια λαχτάρα για καφέ. Μπορείτε να κρατήσετε και την κοινωνική συνήθεια και να αντικαταστήσετε τον καφέ με κάτι άλλο.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος για την απόφασή μου και δεν έχω καμία διάθεση να αρχίσω να πίνω πάλι. Επίσης, δεν σας λέω να κάνετε το ίδιο. Αν είστε χαρούμενοι με αυτό που κάνετε, μην αλλάξετε τίποτα.

Άλλαξα τις συνήθειές μου από περιέργεια και μου άρεσε η αλλαγή.

Υ.Γ.: Πριν ρωτήσει κάποιος να πω ότι δεν καπνίζω. Επίσης δεν κάνω χρήση μαριχουάνας. Ούτε παίρνω άλλα ναρκωτικά. (Έχω το διαδίκτυο και αυτός είναι αρκετός εθισμός για εμένα).

Με εκτίμηση
Τομπάιας

Το blog αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στην αμερικάνικη έκδοση της HuffPost.