- Οι γονείς σου ξεκινάνε αλλόκοτους διαλόγους βγαλμένους απ’ τη ζώνη του λυκόφωτος, που συνήθως καταλήγουν στην απόλυτη ασυνεννοησία, με εσένα στη γωνία να τραβάς τα μαλλιά σου.
- Η μαμά σου παίρνει την πρωτοβουλία να τακτοποιήσει τα πράγματά σου χωρίς να σε ρωτήσει, γεγονός που οδηγεί τις περισσότερες φορές στην οριστική τους απώλεια. Όταν, απελπισμένος, της ζητάς τον λόγο, παρεξηγείται, κατεβάζει μούτρα και χάνεται στον διάδρομο μουρμουρίζοντας ακατάληπτα περί αχαριστίας και “να δω αν δεν ήμουν εγώ τι θα κάνατε”.
- Ο μπαμπάς σου βλέπει ταινίες στον υπολογιστή του χωρίς ακουστικά, καθιστώντας σε ακούσιο κοινωνό σε εκρήξεις και επικές μάχες που δεν σε αφορούν καθόλου.
- Οι γονείς σου αποκοιμιούνται στον καναπέ και ροχαλίζουν.
- Η τηλεόραση είναι ανοιχτή όλη τη μέρα, ακόμη κι αν δεν παρακολουθεί κανείς κάτι συγκεκριμένο. Φυσικά, η ένταση είναι πάντα όσο υψηλή χρειάζεται ώστε να καλύπτει κάθε ομιλία ή σκέψη, και να ανασταίνει όλους τους νεκρούς στο πλησιέστερο νεκροταφείο.
- Από ένα χρονικό σημείο κι έπειτα, η μητέρα σου θεωρεί χρέος της να καλύψει κάθε επιφάνεια με σεμέν και να διακοσμήσει τα καλοριφέρ, ενώ αντίστοιχα ο πατέρας σου θα γεμίσει κάθε ελεύθερο χώρο με σαβούρα που βρίσκει συναρπαστική. Το σπίτι μετατρέπεται σταδιακά σε στολισμένη αποθήκη.
- Σε ανύποπτο χρόνο, σκάνε στο σπίτι άβολοι επισκέπτες-φίλοι των γονιών σου, ενώ εσύ είσαι με το βρακί ή κάνεις ντουζ. Θα θέλουν είτε να σε δουν είτε να χρησιμοποιήσουν το μπάνιο.
- Όλοι τρώνε νωρίς και σε πιέζουν να φας κι εσύ μαζί τους την ίδια ώρα, και μάλιστα υπέρογκες ποσότητες. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αδυνατίσεις ή να ελέγξεις κάπως τη διατροφή σου, αποβαίνει άκαρπη, γιατί κάθε φορά η μάνα σου πετάγεται ακάλεστη για να ακυρώσει το πλάνο σου, απομυθοποιώντας την παχυντικότητα π.χ της πίτσας: “Σιγά καλέ που θα παχύνεις, τι είναι η πίτσα; Ζυμαράκι, ντοματούλα, ζαμπονάκι, πιπερίτσα”.
- Ακούς τα ίδια πράγματα τριάντα φορές είτε επειδή οι γονείς σου ξέχασαν ότι σ’τα είπαν, είτε επειδή κρίνουν σκόπιμο και ενδιαφέρον να τα επαναλάβουν. Με στόμφο. Με κάθε λεπτομέρεια.
- Οι έξοδοί σου καταγράφονται στα οικογενειακά πρακτικά με όσο περισσότερες λεπτομέρειες προθυμοποιείσαι να αποκαλύψεις ή καταφέρουν να σου αποσπάσουν. Αν τα στοιχεία που έχεις δώσει πριν βγεις, κριθούν ελλιπή, θα λάβεις σίγουρα μήνυμα “Πού είσαι, ανησυχούμε” ή θα συναντήσεις μια φιγούρα -εντελώς τυχαία- ξύπνια όταν γυρίσεις στις 6, να περιφέρεται στην κουζίνα σαν την άδικη κατάρα.
- Οι τηλεφωνικές σου κλήσεις παρακολουθούνται, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνεσαι. Κάθε φορά που μιλάς κωδικοποιημένα ή με τρόπο που αποκρύπτει την ταυτότητα του συνομιλητή σου, υποχρεούσαι να αντιμετωπίσεις αδιάκριτα “Μμμ και ποιος σε ήθελε τέτοια ώρα;” ή “Καλά, στον ύπνο του σ’ έβλεπε;”
- Τα μέλη της οικογένειάς σου έχουν διαρκώς όρεξη για κουβέντα. Όταν γυρνάς απ’ τη δουλειά, όταν κατουριέσαι, όταν σε παίρνει ο ύπνος, όταν θέλεις να απομονωθείς, όταν σηκώνεσαι το βράδυ για να τσιμπήσεις κάτι απ’ το ψυγείο και να ξαναπέσεις χωρίς να γίνει θέμα, όταν ξυπνάς το πρωί για να πας στη δουλειά χωρίς να έχεις πιει ακόμη καφέ.
12 σημάδια ότι πρέπει να φύγεις από το πατρικό σου added by Press Room on
View all posts by Press Room →