Για να περιδιαβεί κανείς στον πνευματικό κόσμο του Αλέξη χρειάζεται χάρτη καθώς τα μονοπάτια διαφυγής που προσφέρει στο κοινό του μπορεί να έχουν μια κοινή αφετηρία αλλά οδηγούν σε διαφορετικούς κόσμους˙ άλλοτε στον κόσμο της μουσικής ,άλλοτε στης γραφής και άλλοτε στο φαντασιακό κόσμο των παραμυθιών. Το ευτύχημα είναι πως όποιο μονοπάτι και εάν επιλέξει κανείς θα  ανακαλύψει στο τέλος την ανεκτίμητη αξία της περιήγησης. Το δικό μας ταξίδι στον κόσμο του έγινε με την προσμονή να ανακαλύψουμε τις αθέατες πλευρές ενός νέου ανθρώπου που η ζωή του είναι μια επένδυση στον πολιτισμό. Με πυξίδα τον ίδιο ξεκινήσαμε από το «Φανταστικό Ταγκό», κάνοντας «Μικρά Σενάρια» ανοίξαμε τη «Μεγάλη Αγκαλιά» για να συναντήσουμε τον «κύριο Χρόνο και τους φίλους του» που μας επιφύλασσαν ένα ταξίδι στο χρόνο της παιδικής μας ηλικίας.

Συνέντευξη στη Χριστίνα Αγγελή

Η αγάπη σου για τη μουσική γεννήθηκε πριν από σένα;
Νομίζω πως ναι. Ήταν κάτι που το βρήκα μάλλον και στην πορεία με βρήκε κι αυτό και προχωρούμε μαζί.

Εάν η έμπνευση είχε μορφή τι σχήμα θα της έδινες;
Μιας πολύ όμορφης αλλά άπιαστης γυναίκας.

Οι λέξεις αποκτούν άλλο νόημα μέσα από τη μουσική;
Η μουσική είναι ο καλύτερος σερβιτόρος, για να πάρουν το ουσιαστικό τους νόημα και οι λέξεις που σερβίρει.

Πως γεννήθηκε το πρώτο σου τραγούδι και ποιες είναι οι επιρροές των ακουσμάτων σου;
Θυμάμαι διάσπαρτες μελωδίες ή στίχους. Όταν άρχισα να πειραματίζομαι με κάποια πράγματα εντελώς πηγαία ξεπήδησαν από μέσα μου μελωδίες και λέξεις. Δε θυμάμαι πότε σχηματοποίησα κάτι που να θεωρείται τραγούδι ολοκληρωμένο. Οι επιρροές είναι οι καταγωγικοί μου ήχοι, ήχοι των Βαλκανίων, οι μουσικές του δρόμου από τα Βαλκάνια κυρίως λόγω της Καστοριάς, είναι τα πανηγύρια από τα Γιάννενα, γιατί έχω καταγωγή από τον πατέρα μου από εκεί, είναι κάποια τραγουδίσματα από παλιούς συγγενείς στην παιδική μας ηλικία. Πιστεύω ότι εκείνα τα χρόνια εγγράφεται στο υποσυνείδητο ό,τι αργότερα μας καθορίζει και ξυπνάει κατά κάποιο τρόπο ή το ξυπνάμε εμείς και βγαίνει στην επιφάνεια.

Γιατί επέλεξες τον τίτλο «Μεγάλη Αγκαλιά»;
Γιατί πιστεύω πολύ στις αγκαλιές των ανθρώπων. Είναι μια πολύ τίμια δοσοληψία, δίνεις και παίρνεις ενέργεια δωρεάν, αλλά και γιατί, στο δίσκο συγκέντρωσα ένα υλικό λίγο ετερόκλητο που έχει ποικίλες αναφορές και στην παράδοση και στη Jazz ή στο ποπ τραγούδι ή στο έντεχνο και θέλησα με όλα αυτά να φτιάξω μια συνταγή σε ένα μεγάλο καζάνι και να τα χωρέσω όλα. Τα κατάφερα ως ένα βαθμό γι’ αυτό και έδωσα το συγκεκριμένο τίτλο.

Λειτουργεί η μουσική σαν ένα απάνεμο λιμάνι;
Αν στο τέλος της ημέρας σου προσφέρει μια ησυχία και μια γαλήνη σίγουρα είναι ένα καταφύγιο για όσους ασχολούνται. Αρκεί να το κάνεις πάντα με την ίδια αθωότητα, γιατί αν χαθεί στην πορεία η αθωότητα η ειλικρινής σχέση με την ίδια τη μουσική μετασχηματίζεται σε κάτι άλλο.

Με τα  τραγούδια σου μπορείς κανείς να ταξιδέψει, να ονειρευτεί, να απαλύνει τη μοναξιά του… Θα ήθελα να μου πεις πως νιώθεις που με τη φωνή σου έχεις τη δύναμη να είσαι παρών σε ιδιαίτερες στιγμές των ακροατών σου;
Δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει. Αν όμως στα αλήθεια συμβαίνει τότε χαίρομαι πάρα πολύ. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν που γράφει μουσική είναι να μπορεί να συγκινήσει έστω ένα ή δύο ανθρώπους και να είναι χρήσιμο το τραγούδι του συναισθηματικά και για άλλους.

Ποιες στιγμές σε σημάδεψαν περισσότερο στην πορεία της καλλιτεχνικής σου διαδρομής;
Ήταν τα πρώτα χρόνια στα μικρά μπαράκια. Η άμεση επαφή με τον κόσμο με λίγους ανθρώπους είναι πιο ουσιαστική αλλά και πιο δύσκολη γιατί κοιτάς τον άλλο στα μάτια, ενώ με το μεγάλο ακροατήριο χάνεσαι. Έπειτα, ήταν το φεστιβάλ γιατί κατάφερα να συστηθώ στο χώρο και σ΄ ένα μεγάλο κοινό και η κυκλοφορία του δίσκου μου.

Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τη μαγεία της μουσικής με τη δύναμη της γραφής;
Ο λόγος προϋπάρχει σε μένα και λειτουργεί πριν από τη μουσική ίσως και λόγω των σπουδών και των ενδιαφερόντων μου. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ελληνική γλώσσα. Όπως λέει ο Πωλ Βαλερύ «το τραγούδι είναι η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος»  αυτό το επιφώνημα το ακούς και  στη φύση.  Νομίζω όμως ότι είναι και στοιχείο του λαού μας, για παράδειγμα ο Όμηρος τραγουδιόταν.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν έλεγε πως «οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις». Αγγίζοντας λοιπόν την έννοια του χρόνου τι ήταν αυτό που είδες και έπλασες την ιστορίας «Ο κύριος Χρόνος και οι φίλοι του»;
Υπάρχει ένας όρος, η αφηγηματικότητα που λέει ότι ο άνθρωπος έχει μια εγγενή ικανότητα να δημιουργεί και να κατανοεί πλήθος ιστοριών. Είναι αυτό που λέει και ο Άντερσεν ας πούμε. Η σχέση των ανθρώπων με το χρόνο με απασχολούσε πάντα όπως και η φθορά που διαπιστώνουμε μεγαλώνοντας. Όλα αυτά λειτούργησαν ως αφορμή για να καταπιαστώ με το παραμύθι. Ίσως απαντούσα και σε δικές μου ερωτήσεις γράφοντας το παραμύθι ή ίσως ήθελα να απαλύνω λίγο την έννοια του χρόνου και το ότι είμαστε και λίγο περαστικοί.

Στις σελίδες του βιβλίου ενυπάρχει κάπου ο μικρός Αλέξης;
Παντού υπάρχει και ο μικρός Αλέξης και όσοι υπήρχαν στη ζωή του μικρού αλλά και του μεγάλου Αλέξη που προσπαθεί να παραμείνει μικρός.

Ποια είναι η παιδαγωγική αξία του παραμυθιού και ποια μηνύματα προσπαθείς να περάσεις στους αναγνώστες σου;
Γράφοντας το παραμύθι προσπαθούσα να μην δώσω παιδαγωγική κατεύθυνση, να μην είναι ο διδακτισμός ένας αυτοσκοπός γιατί λένε ότι τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Τα μηνύματα έχουν μια διάθεση αλληλεγγύης, φιλίας, ανθρωπισμού που πρέπει να τονιστεί και στις μέρες μας.

Είναι ένα παραμύθι μόνο για μικρά ή και για μεγάλα παιδιά;
Ανάλογα με το πώς αισθάνεται ο καθένας. Εγώ ακόμα διαβάζω παιδικά βιβλία και το ευχαριστιέμαι πάρα πολύ.

Ποιος σου αφηγήθηκε το πιο ξεχωριστό παραμύθι;
Το πιο ξεχωριστό παραμύθι μου το είχε αφηγηθεί ο προπαππούς μου που είχε πολεμήσει στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας μου έλεγε διάφορες δικές του ιστορίες για να χαρώ και εγώ. Μάλιστα μου είχε πει κάποτε ότι ήμασταν και μαζί στον πόλεμο και ότι ήμουν μαζί του στρατιώτης και εγώ φούσκωνα από περηφάνια. Νόμιζα ότι τα έχω κάνει όλα αυτά. Μπορεί αυτό να με βοήθησε αυτό στη μυθοπλασία

Πως νιώθεις όταν έχεις απέναντι σου ένα παιδικό ακροατήριο;
Νιώθω λυτρωτικά, διότι απέναντι στα παιδιά δεν μπορείς να υποκριθείς, δε σου αφήνουν περιθώριο και νιώθεις σαν να μεταφέρεσαι σ΄ ένα άλλο σύμπαν .

Οι φαντασιακές ιστορίες των «Μικρών Σεναρίων» έχουν τις ρίζες τους στην ίδια τη ζωή;
Σίγουρα, στην ίδια τη ζωή και στα περιστατικά της. Λειτουργώ σαν παρατηρητής σε όσα μας περιστοιχίζουν καθημερινά, στις αγωνίες μας, στο δρόμο, σε όλα αυτά που συμβαίνουν.

Όλη σου η ζωή είναι μια επένδυση στον πολιτισμό. Η αγάπη του κόσμου εξαργυρώνει αυτή σου την προσπάθεια;
Αν θεωρήσουμε ότι ισχύει αυτό, το κάνω κυρίως για να κοιμάμαι εγώ καλύτερα το βράδυ. Έχω εισπράξει την αγάπη από τον κόσμο για όλα αυτά αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Μου αρκεί ακόμα και εάν εγώ κάποια στιγμή φύγω από το χώρο μια μετέπειτα καλή κουβέντα.

Οι νότες αρμονίας μπορούν να φέρουν κοντά ακόμα και όσους εκπέμπουν σε νότες ασυμφωνίας;
Να σου φέρω ένα παράδειγμα, σε μια συναυλία όλοι έρχονται κοντά, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων τραγουδάει τα ίδια λόγια κοιτώντας το ίδιο πράγμα, κάνοντας τις ίδιες περίπου σκέψεις. Πλημμυρίζει ο χώρος από συναισθήματα. Η  μουσική λοιπόν μας φέρνει κοντά.

Υπάρχει μέσα σου ο νόστος της Καστοριάς;
Η Καστοριά με ακολουθεί παντού, όπου και εάν έχω ταξιδέψει αυθόρμητα παραλληλίζω τοπία ακόμα και ανθρώπους. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στη Βιέννη επισκέφτηκα ένα μουσείο και ‘’συνάντησα’’ έναν πίνακα ενός  αυστριακού ζωγράφου που με παρέπεμψε στο δικό μας γύρο της λίμνης. Να τι κάνει ο νόστος. Δίνει το σχήμα που καθένας μας επιθυμεί, σε όσα βλέπει και συναντάει στις περιπλανήσεις του και εδώ παραμονεύει ένας κίνδυνος : Πολλές φορές να φρενάρει το αύριο σχετικά με νέα πράγματα που μπορείς να δεις μπροστά σου. Είναι γλυκιά η νοσταλγία αλλά καλό θα είναι όντας νοσταλγοί να στοχεύουμε και τον ορίζοντα.

Ποιος είναι ο Αλέξης Γούδας
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Καστοριά , με ρίζες από την Ήπειρο. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης . Δραστηριοποιείται στο χώρο της τραγουδοποιίας και της συγγραφής . Το 2008 του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και το βραβείο σύνθεσης στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης της ΕΡΤ με το τραγούδι  ‘’ Φανταστικό Ταγκό ‘’. Μέχρι σήμερα λαμβάνει μέρος  σε πολλές μουσικές παραστάσεις και επιδεικνύει έντονη πολιτιστική δράση στην Καστοριά αλλά και ευρύτερα , με συμμετοχή και επιμέλεια σε εκδόσεις , φεστιβάλ , παραγωγές κ.ά  Αρθρογραφεί τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και είναι μέλος του φορέα Διάδρασις , εθελοντική ομάδα νέων κατά του ηλεκτρονικού εθισμού.

‘Έργα του ίδιου :

‘’Μεγάλη Αγκαλιά ‘’ , AMS 2016 , Πρώτο προσωπικό album

‘’ O κύριος χρόνος και οι φίλοι του ‘’ , Printzone 2016 , Μουσικό Παιδικό Καλαντάρι

‘’ Ο ψηφιδωτός ιππόκαμπος ‘’ Κύπρος – Ένα σχεδίασμα , Πάφος 2016

Συμμετοχές :

‘’Καλοκαίρι και Καστοριά ‘’ , Inkastoria 2016 , Ποιήματα και Πεζά – 19 Συγγραφείς

‘’Κίνησαν τα καράβια τα Καστοριανά ‘’ , Μύησις 2012 , Αστική μουσική παράδοση Καστοριάς

  Αλέξης Γούδας, ειδήσεις Καστοριά