Τα στοιχεία συγκεντρώνει το υπουργείο Παιδείας και παρουσιάζονται σε έκθεση για την στρατηγική της Ανώτατης Εκπαίδευσης τα έτη 2016-2020.

Βασική αιτία για την μη περάτωση των σπουδών στο όριο των 4 ή 5 ετών, ανάλογα με το ίδρυμα, είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί πολλούς νέους στην εγκατάλειψη της φοίτησης. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που παραθέτει η μελέτη του ΥΠΠΕΘ, ο συνολικός αριθμός των τακτικών φοιτητών μειώθηκε τα χρόνια μέχρι την αρχή της κρίσης από 311.616 το 2005 σε 262.753 το 2010, ενώ την τελευταία πενταετία έχει σταθεροποιηθεί στους 270-280.000 φοιτητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την ίδια μελέτη κάθε χρόνο πανεπιστήμια και ΤΕΙ δέχονται 70-80.000 εισακτέους.

Την έκθεση παρουσιάζει σήμερα το «Έθνος», αναφέροντας ότι σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας για τον διπλασιασμό των λεγόμενων «αιωνίων φοιτητών» ευθύνονται και άλλοι παράγοντες, όπως η διοίκηση των ιδρυμάτων , η ελλειμματική φοιτητική μέριμνα, η συρρικνωμένη υποστήριξη των φοιτητών, αλλά και τα προβλήματα στη δομή και ποιότητα της διδασκαλίας.

Ο μέσος ρυθμός αποφοίτησης παρουσιάζει σχετική σταθερότητα την τελευταία πενταετία στα ΑΕΙ. Συνολικά από το 2004 ως το 2014 λαμβάνουν πτυχίο κάθε χρόνο κατά μέσο όρο περίπου 50.000 φοιτητές, δηλαδή το 66% των εισακτέων κατ’ έτος.

Ανάγκη στρατηγικής για την Ανώτατη Εκπαίδευση στην Ελλάδα

Παρά την υποχρηματοδότηση, στο μεταξύ, τα ελληνικά ΑΕΙ συνεχίζουν να λειτουργούν ικανοποιητικά. Η τριτοβάθμια «έχει αναπτυχθεί σημαντικά κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες», τονίζεται στη μελέτη του υπουργείου, που ωστόσο προσθέτει ότι «αντιμετωπίζει σήμερα μια σειρά από σημαντικές προκλήσεις και χρειάζεται μια Εθνική Στρατηγική, προκειμένου να τεθούν στόχοι και να καθοριστούν προτεραιότητες».

«Χρειάζεται στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση στην Ελλάδα», υπογραμμίζεται. Ο ρόλος της επιστημονικής βάσης της χώρας γίνεται πολύ κρίσιμος για το μέλλον της οικονομίας και τις προοπτικές απασχόλησης της νέας γενιάς». Για το υπουργείο Παιδείας η στρατηγική πρέπει «να λάβει υπόψη της τις συνθήκες και τις προκλήσεις του εγχώριου και διεθνούς περιβάλλοντος, τα δυνατά και αδύνατα στοιχεία στη λειτουργία του συστήματος, τις ανάγκες των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, το Ευρωπαϊκό και Εθνικό Περιβάλλον πολιτικής, αλλά και τις σοβαρές οικονομικές δυσκολίες που προκύπτουν από τις πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης».