Πριν ξεκινήσουμε τα περί μουσικής πες μας λίγα πράγματα για σένα;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καστοριά και στην οποία το τελευταίο διάστημα ζω και εργάζομαι. Μετά το σχολείο, συνέχισα τις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ., από το οποίο και αποφοίτησα. Λατρεύω τα ταξίδια και τον κινηματογράφο ενώ επιλέγω να περνάω ποιοτικά τον ελεύθερο χρόνο μου με αγαπημένους μου φίλους/ες.

Πότε ξεκίνησε η αγάπη σου για την μουσική και το τραγούδι;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η μουσική έβγαινε – πήγαζε από μέσα μου. Και πάντα αισθανόμουν πως μαζί της έχω μια ιδιαίτερη, ιδιόμορφη και σχέση, η οποία χρειάστηκε να περάσει από πολλά στάδια και εμπόδια για να μπορέσω να την ανακαλύψω, να την κατανοήσω, να τη συλλάβω και να την αποδεχτώ. Καταλυτικό ρόλο, για να προχωρήσω σ΄αυτή τη σχέση, έπαιξαν οι γονείς μου, χάρη στους οποίους αναδείχθηκε και ενισχύθηκε η κλίση μου στον κόσμο της μουσικής. Όσον αφορά το τραγούδι στη δική μου περίπτωση, προέκυψε απλά τυχαία. Από πολύ μικρή θυμάμαι να μου γίνονται θετικές παρατηρήσεις για τη φωνή μου αλλά ποτέ δεν θυμάμαι να είχα σταθεί σ΄αυτό. Πρώτη φορά μπροστά σε κοινό τραγούδησα, στο χορό των τελειοφοίτων. Από τότε δε σταμάτησα. Είμαι σταθερή σε αυτή την πορεία.

Υπάρχουν συγκεκριμένα ακούσματα και  καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει;

Στην ερώτηση τι μουσική ακούς, ακόμα δεν έχω βρει την απάντηση. Ακούω ό,τι αγγίζει τον περίπλοκο συναισθηματικό μου κόσμο. Σίγουρα υπάρχουν κάποια είδη που με συνεπαίρνουν περισσότερο. Αλλά κανένα από αυτά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν επηρέασε τον τρόπο σύνθεσής μου. Προσωπικά, με τα τραγούδια μου θέλω να αφήνω να εννοείται και να περνάει ο δικός μου τρόπος σκέψης και αντίληψης της μουσικής και το δικό μου μοναδικο ύφος.

Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψες  και πόσα έχουν ακολουθήσει ως σήμερα;

Το πρώτο τραγούδι που έγραψα έχει τίτλο ‘’Η ζωή δεν είναι χρυσός’’. Είναι μια rock μπαλάντα που μιλάει για το πόσο δεδομένα ΔΕΝ είναι όλα στη ζωή μας τελικά. Έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα, γιατί είναι αφιερωμένο στον πιο σπουδαίο άνθρωπο που υπήρξε στη ζωή μου, στον αδερφό μου, ο οποίος έφυγε πολύ νωρίς από δίπλα μας. Μετά το τραγούδι αυτό, συνέχισα να γράφω, γεμίζοντας τετράδια με ολοκληρωμένα αλλά και ημιτελή τραγούδια, βγαλμένα μέσα από προσωπικές ιστορίες και μη.

Πρόσφατα με χαρά ακούσαμε την πρώτη σου επίσημη ηχογράφηση. Πες μας λίγα λόγια για αυτήν και αν θα ακολουθήσουν κι άλλα κομμάτια σου.

Η ιδέα μιας επίσημης ηχογράφησης της δουλειάς μου προϋπήρχε. Αυτό που δεν υπήρχε ήταν η απόφαση. Όταν λοιπόν υπήρξε και η απόφαση, ακολούθησε το επόμενο βήμα, η συνεργασία. Αρχικά, με την πολύτιμη βοήθεια και κατεύθυνση του Αλέξη Γούδα, βρέθηκα στα σκαλιά της εταιρείας AMS About Music Studios, στη Θεσσαλονίκη και δίπλα στον Στέλιο Τσομπανίδη. Η συνεργασία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016. Είμαι κοντά σε εξαιρετικούς συνεργάτες και μουσικούς, που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και τις γνώσεις τους για να πάρει μορφή και χαρακτήρα το κάθε κομμάτι μου. Είναι μια πρωτόγνωρη και συναρπαστική εμπειρία για μένα, ένας ολοκαίνουριος δρόμος και είναι σημαντικό να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε κατευθύνουν σωστά και σε υποστηρίζουν. Το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε είναι το ‘’Λες κι ήταν χθες’’. Δεν είναι όμως το τελευταίο. Το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσουν ακόμα δύο ολοκληρωμένα τραγούδια, με απώτερο σκοπό, στο άμεσο μέλλον, και τη δημιουργία ενός προσωπικού δίσκου.

Κατά καιρούς έχεις συμμετάσχει σε αρκετά μουσικά σχήματα ενώ πλέον σε βλέπουμε συντροφιά μόνο με την κιθάρα σου. Πως πήρες αυτή την απόφαση;

Η σχέση με τη μουσική θα έλεγα ότι μοιάζει με μια ερωτική σχέση. Όταν χωρίζεις μετά από καιρό με τον/την σύντροφό σου, χρειάζεσαι μια περίοδο μοναξιάς. Έτσι και στη μουσική είναι αναγκαίο να πορεύεσαι κάποτε και μόνος/η σου. Επέλεξα για συντροφιά μου μόνο την κιθάρα μου, για να δοκιμάσω τον εαυτό μου, τις αντοχές μου, τα όρια μου σε μια άλλη, δίχως υποστήριξη, πλευρά της μουσικής, να ωριμάσω και να διευρύνω τους μουσικούς ορίζοντες, να γνωρίσω και να κερδίσω νέες εμπειρίες και φυσικά να εμπλουτίσω τη μουσική μου ταυτότητα και να πειραματιστώ μαζί της.

Που μπορούμε να σε ακούσουμε αυτή την περίοδο;

Την περίοδο αυτή, όπως προείπα, βρίσκομαι στην Καστοριά. Εμφανίζομαι κάθε Τρίτη στο Τσιπουράδικον του Θωμά, προσφέροντας ένα πιο εναλλακτικό διασκευασμένο – ακουστικό πρόγραμμα και κατά καιρούς, βρίσκομαι σε διάφορους άλλους φιλόξενους και ζεστούς χώρους, για μεμονωμένες εμφανίσεις.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Δύσκολη ερώτηση γιατί τα 10 χρόνια φαντάζουν πολύ μακρινά. Με γνώμονα πάντα την υγεία, αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως δε θα ήθελα να χάσω την δημιουργικότητά μου, τους στόχους που θέτω κάθε φορά και το νόημα που δίνω στις στιγμές.

Πολλοί τραγουδιστές επιλέγουν κάποιο show της  τηλεόρασης με την ελπίδα να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Θα έκανες κάτι παρόμοιο;

Είναι κάτι που ποτέ δεν επεδίωξα και ποτέ δεν μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω. Όπως είπες είναι Show, δηλαδή προσφέρει στον/ην κάθε ενδιαφερόμενο/η μια έτοιμη προβολή, ένα έτοιμο κοινό και μια ενδεχόμενη ‘’στρωμένη’’ καριέρα. Όσοι/ες βλέπουν το τραγούδι και τη μουσική πάνω απ’ όλα σαν τρόπο και πηγή ζωής, έκφρασης, επικοινωνίας, προσφοράς, δημιουργίας και έχουν βρει το σκοπό τους και τι τους/τις ενώνει μαζί τους, δεν χρειάζονται μια τέτοια προβολή. Για να φτάσει κάποιος/α καλλιτέχνης/α σ΄αυτό το Κάπου που έχει ορίσει ο καθένας/καθεμία ξεχωριστά και για τον εαυτό του/της, θέλει αργά, υπομονετικά και σταθερά βήματα, ζήλο, πολλή δουλειά, αγάπη και φυσικά στοργή.

Ποιο live σου έχει μείνει αξέχαστο και γιατί;

Χωρίς περιττές σκέψεις, το άνοιγμα του live του Πέτρου Θεοτοκάτου, στο Stardust All Day Bar, στην Καστοριά. Αξέχαστη εμπειρία και μουσική συνύπαρξη. Εξαιρετικός και μοναδικός καλλιτέχνης και άνθρωπος. Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω, να συζητήσω μαζί του, να δεχτώ τις συμβουλές του και τις απόψεις του και να παρακολουθήσω τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος επικοινωνεί επάνω στη σκηνή. Κέρδισα πολλά και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κερδίζεις από ανθρώπους που η ζωή τους και το πάθος τους είναι η μουσική.

Κλείνοντας, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους εκείνους/ες  που με στήριξαν και με στηρίζουν με τον δικό τους τρόπο σε όλη αυτή την προσπάθεια. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην οικογένειά μου, στους αγαπημένους μου φίλους, στους δασκάλους μου, στους ανθρώπους που ανταμώσαμε μουσικά, στους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν προσφέροντας το χώρο τους για να παρουσιάσω τη δουλειά μου, στους γνωστούς και αγνώστους που έδειξαν και δείχνουν το ενδιαφέρον τους για όλο αυτό το εγχείρημα, στον Αλέξη, στον Στέλιο και σε όλους τους συνεργάτες που έχω δίπλα μου και δίνουν ζωή σε ένα όνειρο!!!

Συνέντευξη – Φωτογραφίες
Βασίλης Νότης