Το πρώτο σκοτεινό διάστημα μετά τον χωρισμό δεν κρατάει για πάντα, αλλά για όσο κρατάει χρειάζεται σωστούς χειρισμούς, όχι “σωστή” ψυχολογία.

Κανένα διαζύγιο δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Κάθε σχέση, ακριβώς όπως οι άνθρωποι, είναι φτιαγμένη από διαφορετικά βιώματα, περιστατικά, αναμνήσεις και το τέλος, όπως και κάθε αρχή, γράφεται διαφορετικά. Ωστόσο, αν σε κάτι μοιάζουν οι σχέσεις, είναι όχι στον τρόπο που τελειώνουν, αλλά στις σκέψεις που όλοι κάνουν, όταν καταλαγιάσει ο θυμός, η θλίψη, η απογοήτευση και από απόσταση πια μπορούν να δουν τι θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει. Ακόμη και το ίδιο το διαζύγιο ή τον χωρισμό, αν ο λόγος γίνεται για μακροχρόνια σχέση, χωρίς γάμο.

Όλα αυτά που θα μπορούσαν αν όχι να σώσουν τη σχέση, τουλάχιστον να μην τελειώσουν με άσχημο τρόπο, ακυρώνοντας όλη την προηγούμενη διαδρομή και τις καλές της στιγμές – ειδικά αν υπάρχουν παιδιά – κατέγραψε με ψυχραιμία αρθρογράφος του Guardian Ariel Meadow Stallings, δίνοντας έναν αξιόπιστο πλοηγό σε όσους έχουν ήδη βρεθεί στο τελευταίο κεφάλαιο του δεσμού της, αλλά και σε εκείνους που θα ήθελαν να αποφύγουν να το “διαβάσουν”.

Και να τι γράφει:

1. Αφεθείτε στη θλίψη – είναι παραισθησιογόνα “

Ανεξαρτήτως του πώς τελειώνει ο γάμος σας, μιλάμε για έναν θάνατο. Είτε πρόκειται για μία συναποφασισμένη ευθανασία, είτε για μία βίαιη απόφαση που προήλθε μόνο από τον έναν, χωρίς ο άλλος να μπορέσει να την προβλέψει, είναι θάνατος. Αυτό κρύβει βαθιά θλίψη και για τους δύο. Και αυτή ακριβώς – μαζί με την αίσθηση της απώλειας – είναι ένα δυνατό παιχνίδι του μυαλού. Στις πιο μαύρες μέρες μου, ένιωθα σαν να είχα πάρει μικρή δόση LSD: ο χρόνος περνούσε παράξενα, η ματιά μου ήταν θολή, τα συναισθήματα μου εκτός ελέγχου. Ακόμη και το να προσπαθώ να φάω ήταν μία πνευματική διαδικασία. Όλο αυτό που ζούσα σε καθημερινή βάση ήταν σαν τριπάρισμα. Όλο αυτό ήταν τρομερά άβολο και στενόχωρο ως διαδικασία, όμως ήταν και παράδοξα διδακτικό. Για εμένα, την όχι ακριβώς ευσυγκίνητη, όλο αυτό λειτούργησε ως κάθαρση. Υπάρχουν μαθήματα που πρέπει να παίρνεις.

2. Επιλέξτε να γιατρευτείτε

“Τις πρώτες δύο εβδομάδες του χωρισμού, προσπαθούσα να επιζήσω ανάμεσα σε δύο παράλληλες πραγματικότητες: από τη μία ήθελα να κρατήσω μία μικρή ελπίδα ότι θα σώσω τον γάμο του. Από την άλλη συνειδητοποιούσα ότι ήμουν πληγωμένη, “σπασμένη”, κι ότι έπρεπε να συνέλθω. Όταν έπαθα την πρώτη κρίση πανικού κατά τη διάρκεια εκείνου του πρώτου μήνα, πλέον μου είχε γίνει σαφές ότι δεν μπορούσα να κρατήσω και τα δύο: και την ελπίδα και την επούλωση των πληγών. Γι’ αυτό, εγκαταλείψτε τα περί σωτηρίας σενάρια. Επιλέξτε να γιατρευτείτε.

3. Αποσύρετε την προσοχή σας από τον/την υποψήφια πρώην

“…Είναι τεράστιο ξόδεμα ενέργειας το να ασχολείστε μαζί τους/της λίγο πριν το διαζύγιο και ενώ έχετε αποφασίσει το τέλος. Είναι σίγουρο ότι θα μπαίνετε στον πειρασμό να συζητήσετε όλες εκείνες τις οδυνηρές λεπτομέρειες, το ποιος έκανε λάθος, είναι σίγουρο ότι θα θέλετε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Αλλά η σκληρή αλήθεια είναι μία: τώρα πια δεν έχει καμία σημασία. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να κάνετε ξεκάθαρη τη θέση σας, τόσο περισσότερο κρατάτε φυλακισμένο τον εαυτό σας στη σχέση. Για την περίπτωση μου, ο χρόνος που σπατάλησα με το να σκέφτομαι ή να μιλάω για τον πρώην μου, ήταν χρόνος μακριά από τον γιο μου και τη νέα ζωή μας μαζί. Προσπάθησα να δω τον πρώην μου ως ένα νέο άνθρωπο με έναν μόνο ρόλο στη ζωή μου: αυτόν του πατέρα του παιδιού μου. Όλο αυτό δείτε το ως εξάσκηση σε μια πολεμική τέχνη. Τι θα κάνατε σε μια μάχη; Θα κρατούσατε τις δυνάμεις σας. Δεν θα τις ξοδεύατε. Σας χρειάζονται”.

4. Ανακαλύψτε τον εαυτό σας από την αρχή

“Το δικό μου διαζύγιο σήμανε την ταχύτατη αποδόμηση όσων εγώ θεωρούσα ως οικογενειακές δομές και αξίες για χρόνια. Η φροντίδα των παιδιών, ο προγραμματισμός, τα έξοδα, τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Μόλις ξεπέρασα το πρώτο σοκ, συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να ξαναχτίσω τα πάντα με τους δικούς μου όρους. Φαγητό – άσκηση – ύπνος μου και η ζωή του παιδιού μου σε σταθερότητα. Να οι νέοι όροι. Ακριβώς επειδή το διαζύγιο μας βγήκε κοινή συναινέσει ξαφνικά ανακάλυψα ότι είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο και στην αρχή δυσκολεύτηκα να το αποδεχθώ. Όταν το παιδί ήταν με τον πρώην σύζυγο μου, θρηνούσα μόνη στο άδειο σπίτι. Πολύ καιρό μετά κατάλαβα ότι το να προσπαθήσω να ξαναγεμίσω μία άδεια ζωή ήταν ένα επικό πρότζεκτ”.

5. (να) δοκιμάσετε τα πάντα

“Στην προσπάθεια μου να διαχειριστώ τη μοναξιά και το άγχος δοκιμάζοντας διάφορους τρόπους που θα με βοηθούσαν να ξεπεράσω τον χωρισμό. Δεν θες να βρεθείς χωρισμένη, επειδή σε χώρισαν. Θες απλώς να έχεις πάρει διαζύγιο. Και προκειμένου να ξεπεράσεις αυτή τη σκέψη δοκιμάζεις μποξ, χαλαρωτική μουσική, ρέικι, πράγματα που σε βοηθούν να διαχειριστείς τον πανικό. Προσωπικά εξέθετα τον εαυτό μου σε καταστάσεις και μέρη που θα μπορούσαν να με αναστατώσουν απίστευτα για να δω αν θα μπορούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα του. Δοκίμασα ακόμη και υπνωτικά χάπια με συνταγή γιατρού. Δοκίμασα και ένα τρίμηνο νηφαλιότητας. Δοκίμασα μαθήματα χορού, ενισχυτικά οργανισμού και πρωτεΐνες. Δοκίμασα να κλάψω χωρίς σταματημό μέχρι να μη μείνουν τριχοειδή αγγεία στα μάτια. Δοκίμασα πνευματική ζωή και μεθόδους διαλογισμού. Δοκίμασα τα πάντα και έμαθα πολλά”.

6. Μιλήστε 

“Όταν είσαι παντρεμένος, εστιάζεις το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας σου σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Όταν χωρίζεις, η δίψα σου για συναναστροφή με καινούρια πρόσωπα στη ζωή σου είναι τεράστια. Μ’ εμένα αυτό σηματοδότησε ενίσχυση δεσμών με τους κοντινότερους στο περιβάλλον μου ανθρώπους. Ήρθα πιο κοντά με τους γονείς, πιο κοντά ακόμη κι από την εποχή που ήμουν μαθήτρια. Και μετά ήρθε η σειρά των φίλων μου. Και μετά συνέχισα με τους αγνώστους. Συμπεριφερόμουν ευγενικά και φιλικά σε όλους εκείνους με τους οποίους συναλλασσόμουν, μόνο και μόνο για να δω κάποιον να χαμογελάει κατά τη διάρκεια της μέρας. Και μετά άρχισα να ακούω καλύτερα και να αφομοιώνω τα όσα μου έλεγαν. Κάνοντας περισσότερους φίλους, “απορροφούσα’ τις ιστορίες τους και ο κύκλος αγαπημένων μου προσώπων γινόταν ευρύτερος και ταυτόχρονα πιο ουσιαστικός”.

7. Πιστέψτε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί 

“Ένα από τα χειρότερα πράγματα στη μετά διαζυγίου κατάθλιψη είναι ότι είχα να παλέψω με το βασανιστικό συναίσθημα ότι αυτός ο πόνος θα κρατήσει για πάντα. Αυτή η απόγνωση, αυτό το σκοτάδι. Αυτή η αίσθηση ότι είσαι θλιμμένος και έτσι θα νιώθεις για πάντα. Ο εγκέφαλος σου απλώς δεν μπορεί να επεξεργαστεί ότι αυτό θα περάσει. Δεν μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι αυτό θα αλλάξει και απλώς αφήνεσαι στο κύμα αυτού που νιώθεις, μέχρι που τελικά νιώθεις κάτι άλλο. Να γίνεσαι καλύτερα, να αναρρώνεις. Ακόμη κι αν για μέρες νιώθεις ότι μετά βίας από τον βυθό ανεβαίνεις στην επιφάνεια, ωστόσο ξέρεις ότι υπάρχει ακτή. Αλλά δεν θα τη βρεις. Θα σε βρει εκείνη”.

Πηγή: www.lifo.gr

  σχέσεις, χωρισμός, ψυχολογία