Είναι από τη Φλώρινα (μου είπε να το γράψω), ζει μεταξύ Αθήνας και Καστοριάς, μεταξύ γούνας και διοργάνωσης μεγάλων events. Μέσα και έξω από τα όρια τα οποία βάζει μόνος του χωρίς να χρειαστεί να γίνουν απαιτητά. Με ρώτησε αν ήθελα να του στείλω τις ερωτήσεις γραπτά αλλά προτιμούσα να κάνουμε κουβέντα παρά μια στημένη συνέντευξη. Αυτή, λοιπόν, είναι η κουβέντα μας με τον Creative Director, Βασίλη Παυλίδη, στα παρασκήνια του περιπτέρου της NEVRIS στην 41η Διεθνή Έκθεση Γούνας Καστοριάς.

Συνέντευξη, φωτογραφίες: Μάρκος Πετρόπουλος

Πρώτη ερώτηση, βαρετή και τετριμμένη, αλλά θα την κάνω. Δουλειά ή ταλέντο;
Εμένα ρωτάς;… Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Το ταλέντο σε φτάνει μέχρι ένα σημείο. Μετά; Πρέπει να φτύσεις αίμα. Μόνο δουλειά. Τίποτα άλλο.

Αξίζει να το ακολουθήσουν οι νέοι σχεδιαστές;
Εγώ έκανα χόμπι μου επάγγελμα και το επάγγελμα χόμπι. Για εμένα, ναι, αξίζει. Ότι δουλειά έχω κάνει συνδύαζε και τα δύο. Απλά, αν δεν το αγαπάς μην το κάνεις καθόλου. Κάτσε στο σπίτι σου και βλέπε το ταβάνι. Πιο εύκολη και ωραία δουλειά κι αυτή…

Από αυτά που κάνεις ποια αγαπάς περισσότερο;
Όλα. Θα σου πω όμως τα δύο που αγαπώ περισσότερο. Δουλεύω ως εξωτερικός συνεργάτης για την εταιρία NEVRIS ως creative director. Αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που αφιερώνω μήνες σε αυτό. Η άλλη μου εργασία είναι η διοργάνωση μεγάλων events. Είναι μια δουλειά που κάνω στην Αθήνα. Και για αυτό ζω μεταξύ Αθήνας και Καστοριάς. Και αυτή είναι μια δουλειά που αγαπώ πολύ. Ας μείνουμε σε αυτά.

Καστοριά ή Αθήνα μιας και μπήκε σφήνα στην κουβέντα η πρωτεύουσα;
Όπου γης και πατρίς. Και είναι πραγματικά ειλικρινέστατο αυτό που λέω. Όπου υπάρχει δουλειά και περνάς καλά. Αν μου έλεγαν να επιλέξω αυτή τη στιγμή, να ζήσω μόνιμα Καστοριά θα έλεγα όχι. Υπάρχουν δεσμοί στην Αθήνα και με τη δουλειά και με φίλους και με το σπίτι μου εκεί. Επίσης, είμαι άνθρωπος που ποτέ δεν μπορούσα να εγκλωβιστώ σε ένα πράγμα. πάντα έπρεπε να έχω έτοιμη διαφυγή.

Είναι και η φύση της δουλειάς φαντάζομαι που δεν επιτρέπει εγκλωβισμούς.
Και της δουλειάς και του εαυτού μου. Θέλω να νιώθω όσο πιο ελεύθερος μπορώ. Με την έννοια να σκέφτομαι ελεύθερα, ανεξαρτήτως εάν γίνονται ή όχι.

Θα σε ρωτήσω κάτι που ρώτησα και τους νέους σχεδιαστές στο Workshop. Ποιο εξεζητημένο ή περίεργο υλικό έχεις ή θα ήθελες να χρησιμοποιήσεις σε κάποιο έργο σου;
Δεν έχω χρησιμοποιήσει κάτι εξεζητημένο. Εξεζητημένα πράγματα έχω κάνει όταν μπέρδεψα υλικά. Όπως τα δίχρωμα και τα τρίχρωμα που είναι τώρα στη μόδα και εμείς εδώ τα κάναμε τρία χρόνια πριν. Τότε ήταν εξεζητημένο. Το υλικό που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω είναι το τούλι. Το κλασικό της μπομπονιέρας. Είναι πολύ φεύγα, ας πούμε, αλλά μου αρέσει γιατί είναι ένα ντελικάτο και ελεύθερο υλικό. Και το σύρμα επίσης. Και ο φελλός. Θα έφτιαχνα ένα και μοναδικό κομμάτι.

Μακάρι να το δούμε.
Δύσκολο. Σε καμιά βιτρίνα ίσως.

Έχει όρια η γούνα; Και ποιος τελικά τα βάζει;
Έχει. Είναι θέμα νοοτροπίας. Και θα σου πω τι εννοώ. Για ποιόν φτιάχνουμε γούνες; Εμείς που σχεδιάζουμε, που κατασκευάζουμε γούνες, για ποιούς τις φτιάχνουμε; Ποιοι τα φοράνε; Όλοι όσοι ασχολούμαστε, εγώ, οι εταιρίες, οι μηχανικοί, οι σχεδιαστές, η φοδραρίστρια, όλοι δουλεύουμε για ένα χονδρέμπορο. Δεν ξέρουμε από εκεί και πέρα ποιος θα φορέσει αυτή τη γούνα. Αυτό που μου λείπει είναι να δω ποιος την αγόρασε και τη φόρεσε, πως τη φόρεσε. θα ήθελα να μπορώ να μιλήσω με κάθε ένα ξεχωριστά, κι ας το ξέρω πως δε γίνεται, να του πω πως την ονειρεύτηκα, πως τη σχεδίασα. Δεν είναι απλά την πήρα, τη φόρεσα, έβαλα και την κουκουλίτσα και τέλος. Να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Να εξηγήσουμε τι είναι αυτό που φτιάχνουμε. Και γι αυτό θεωρώ ότι υπάρχουν όρια και κάγκελα στη δημιουργία. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Να μελετήσουμε και να ανακαλύψουμε τον τελικό αποδέκτη.

Έτσι όμως δεν είναι χτισμένη όλη η βιομηχανία της ένδυσης;
Φυσικά. Μην ξεχνάμε πως κάτω από τη γούνα υπάρχουν ρούχα. Οι τάσεις στα ρούχα στη διεθνή μόδα, ποιές είναι; Εάν όλοι οι σχεδιαστές αποφασίσουν να βγάλουν maxi φούστες κι εμείς πρέπει να φτιάξουμε μόνο maxi γούνες; Όχι. Κι από τη άλλη, αν είναι η τάση εέιναι ας πούμε τα logomania εμείς να φτιάχνουμε μόνο κλασσικές; Κάτι γίνεται λάθος. Πρέπει να ταιριάξει η γούνα με την τάση που κάθε φορά ακολουθεί η μόδα στα ρούχα. Μην ξεχνάμε πως η γούνα δεν είναι μόνο για ζεστασιά. Είναι κομμάτι της εμφάνισης. Εκεί είναι το ζήτημα. Κατασκευαστικά όλοι το έχουμε. Όμως πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με τις τάσεις, την μόδα.

Μια μεγάλη στιγμή στην καριέρα σου;
Πολλές. Και θα σου πω γιατί. Στην εταιρία έχω απόλυτη ελευθερία να κάνω σχεδόν ότι θέλω. Κι όταν λέω σχεδόν, εννοώ στα όρια που αρμόζουν στην εταιρία. Και αυτά τα όρια τα βάζω μόνος μου σε εμένα. Η μεγάλη στιγμή, λοιπόν, έρχεται πάντα όταν τελειώσει μια έκθεση, έρθει η επόμενη μέρα και εγώ έχω ήδη το όραμα της επόμενης κολεξιόν. Αυτή τη στιγμή τη θεωρώ μεγάλη και γι αυτό σου λέω πως υπάρχουν πολλές. Και μεγάλη στιγμή είναι ότι το πρώτο παλτό που σχεδίασα, τέσσερα χρόνια πριν, είναι ακόμη στην παραγωγή. το ζητάνε ακόμα. Είναι μικρές στιγμές που όμως είναι μεγάλες…

Αυτό που εσύ λες ελευθερία, αυτό δεν είναι το ζητούμενο μιας καλής και επιτυχημένης συνεργασίας;
Θεωρώ ότι οι όλες οι μεγάλες αλλαγές που γίνανε στη μόδα παγκοσμίως, γίνανε κατόπιν συνεργασίας. Εγώ επειδή είμαι και φίλος με τους ανθρώπους στην εταιρία, καταφέραμε πλέον να κατανοούμε τι θέλει να πει ο ένας στον άλλο. Πέρυσι όταν τελείωσε η έκθεση γύρισα και είπα στα κορίτσια, τα μοντέλα, σας ευχαριστώ αγγελούδια μου. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Η επόμενη κολεξιόν ήταν Angels. NEVRIS Angels. Αυτή είναι στιγμή ελευθερίας. Το προτείνω, το συζητάμε και το πετυχαίνουμε. Όπως και τώρα ξέρω πως θα είναι η επόμενη κολεξιόν. Μη ρωτήσεις όμως (γέλια).

Ε, κάτι λίγο έστω; Μια γεύση;
Θα σου πω. Η διεθνής τάση οδηγεί σε πιο βατά πράγματα. Αυτό το βατό, θα στο πω έτσι πολύ γενικά, θα το δείτε του χρόνου. θα δούμε κάτι πολύ διαφορετικό. Έτσι κι αλλιώς μετά από τέσσερα χρόνια  έκλεισε ένας κύκλος και πρέπει να ανοίξει ένας καινούριος. Αυτός ο καινούριος κύκλος θα έχει σχέση με την τέχνη και τις εφαρμογές της στην καθημερινή μας ζωή. Κάναμε χορό, κάναμε μουσική, κάναμε ζωγραφική, κάπου υπάρχει κάτι ακόμη. Βρες το!

Τελευταία ερώτηση. Πες μου το τελευταίο βιβλίο που διάβασες και σου άρεσε και την τελευταία καλή ταινία που είδες.
Το διαβάζω ακόμα. Δεν θυμάμαι τον τίτλο, είναι του Φρόυντ και μιλάει για τα όνειρα. Σαν επεξήγηση για τα όνειρα στην καθημερινή σου ζωή. Ταινία όμως θα σου πω την αγαπημένη μου που την έχω πάντα στο μυαλό μου και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ γιατί είναι και οδηγός. Είναι το Α Single Men του Tom Ford. Έχει μια minimal αισθητική και παρόλο που εγώ είμαι του mix n match, αυτή της η αισθητική βγαίνει και στις κολεξιόν μου.

  41η Διεθνή Έκθεση Γούνας, γούνα, ειδήσεις Καστοριάς, Καστοριά