Δεν υπάρχει ούτε ένας φίλος του ΝΒΑ από τα 90’s και τα 00’s που δεν νιώθει μελαγχολία ακούγοντας το όνομά του. Υπήρξε ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες στην ιστορία της Λίγκας για ένα διάστημα. Η φανέλα του την εποχή που αγωνιζόταν στους Kings βρισκόταν στο Top-5 των πωλήσεων από την ρούκι σεζόν του! Οι απίστευτες πάσες του και οι εντυπωσιακές ντρίπλες του θα ζουν για… πάντα χάρη στο Ίντερνετ.

Ο Jason Williams ήταν ένας ζογκλέρ. Ένας παίκτης που αρκούσε να τον δεις σε ένα παιχνίδι για να τον… ερωτευτείς. Ήταν τέτοια η προσωπικότητά του μέσα στο γήπεδο. Το πρόβλημα για αυτόν, ωστόσο, ήταν πως παρέμενε… παιδί ώρες-ώρες. Για αυτό ακριβώς δεν έγινε ποτέ σούπερ σταρ. Κι αυτή είναι η ιστορία του.

Μεγαλώνοντας σε ένα… τροχόσπιτο

Ο Jason Chandler Williams, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1975 στο Bell της West Virginia, μένοντας με την οικογένειά του σε ένα τροχόσπιτο. Ο μικρός Jason έδειξε από νωρίς έφεση στον αθλητισμό. Γενικώς και ειδικώς! Από 4 χρονών ακόμα μπορούσε να ντριπλάρει καλά τη μπάλα, ωστόσο δεν έπαιζε μόνο μπάσκετ. Δοκίμασε το baseball, αλλά και το American Football, αγωνιζόμενος στην θέση του Quarterback, όντας μάλιστα εξαιρετικός. Στο τέλος, όμως, τον κέρδισε το μπάσκετ.

Παίζοντας σε ένα άσημο σχολείο, ο Williams έγινε αμέσως σταρ χάρη στο τρελό στυλ παιχνιδιού του του. Ο απίστευτος τρόπος που χειριζόταν τη μπάλα, απόρροια της εξωφρενικής προπόνησης που έκανε ντριπλάροντας για ώρες έχοντας δέσει βάρη στους καρπούς του (!), και οι εξωφρενικές πάσες του ενθουσίαζαν τον κόσμο, που γέμιζε το γήπεδο για να δει αυτόν και τον συμπαίκτη του, Randy Moss (που αργότερα έγινε παίκτης επιπέδου All Star στο American Football!) να συνεργάζονται. Στην τελευταία του χρονιά στο Γυμνάσιο του Dupont, μάλιστα, αναδείχθηκε “Παίκτης της χρονιάς” για την περιοχή της West Virginia χάρη στους 18 πόντους και τις 10 ασίστ που είχε μέσο όρο.

Το άναρχο στυλ του βέβαια μπορεί να ενθουσίαζε τον κόσμο, ωστόσο την ίδια στιγμή αυτό φόβιζε τα μεγάλα Κολέγια. Δεν ήταν το μόνο που φόβιζε τα μεγάλα προγράμματα των ΗΠΑ όμως. Ο Williams είχε πολύ χαμηλούς βαθμούς, ενώ υπήρχε μία υπόνοια ότι είχε μία… συμπάθεια στη μαριχουάνα. Τελικά, έπειτα από αρκετές περιπέτειες – και αφού δεσμεύτηκε αρχικά να πάει στο Providence, μόνο και μόνο για να αλλάξει γνώμη όταν έφυγε ο προπονητής που τον είχε πείσει – είδε τον (νυν τεχνικό των Thunder) Billy Donovan να τον πείθει να πάει μαζί του στο άσημο Marshall. Κάτι που, για να συμβεί, χρειάστηκε πρώτα ο Williams να χάσει την πρώτη του χρονιά στο Κολέγιο για να βελτιώσει τους βαθμούς του. Στο Marshall ωστόσο ο Williams έμεινε μόλις μία σεζόν (1995/96). Κι αυτό γιατί στο τέλος της χρονιάς ο Donovan έφυγε με προορισμό το Κολέγιο του Florida, με τον J-Will να τον ακολουθεί κι εκεί!

Ο Williams βέβαια χρειάστηκε πρώτα να χάσει ακόμα μία σεζόν για να παίξει υπό τις οδηγίες του Donovan! Αυτό ωστόσο δεν τον πείραξε, έχοντας την σεζόν 1997/98 17.1 πόντους και 6.7 πόντους μέσο όρο, με τον Donovan να παρομοιάζει ήδη τα παιχνίδι του εκρηκτικού γκαρντ με αυτό του Pete Maravich! Έστω και αν δεν άντεχε πάντα την… τρέλα του. Στο τέλος, ωστόσο, η σχέση του Williams με το Florida θα τελείωνε με τον χειρότερο τρόπο. Κι αυτό γιατί το Κολέγιο ανακοίνωσε τον Φλεβάρη του 1998 ότι τον αποβάλει από την ομάδα για χρήση μαριχουάνας. “Είναι κρίμα που δεν ακολούθησε τους κανόνες, αλλά ο Jason σίγουρα ήξερε τις συνέπειες όταν το έκανε” αναγκάστηκε να δηλώσει ο Donovan όταν έγινε γνωστή η ανακοίνωση, με τον νεαρό γκαρντ να δηλώνει απλώς πως “ξέρω ότι απογοήτευσα πολύ κόσμο”. Έχοντας πλέον όλα τα μάτια στραμμένα πάνω του, ο 23χρονος πλέον γκαρντ πήρε τη μεγάλη απόφαση: Θα δήλωνε διαθεσιμότητα στο ντραφτ.

Και εγένετο… White Chocolate!

Στο ντραφτ του 1998 οι περισσότερες ομάδες ήθελαν να αποφύγουν τον Williams λόγω της φήμης που τον ακολουθούσε. Υπήρχε όμως μία ομάδα που δεν φοβήθηκε τα ρίσκο: Οι Sacramento Kings, οι οποίοι τον επέλεξαν στο Νο7, ελπίζοντας ότι στο πρόσωπό του θα έβρισκαν τον πλέι-μέικερ που τους έλειπε. Και δεν θα το μετάνιωναν! Στην αρχή τουλάχιστον.

Την ρούκι χρονιά του (1998/99) ο Jason Williams έγινε αμέσως… σταρ! Το βγαλμένο από playground παιχνίδι του και η συχνή παρουσία του σε Top-10 τον έκαναν αμέσως σταρ, με τον εκρηκτικό γκαρντ να είναι το ιδανικό συμπλήρωμα των Chris Webber, Peja Stojakovic και Vlade Divac, αριθμώντας 12.8 πόντους, 6 ασίστ και 1.9 κλεψίματα μέσο όρο, κερδίζοντας το προσωνύμιο “White Chocolate”! Οι Kings έπαιζαν… σέξι μπάσκετ και ο Williams ήταν ο μαέστρος! Κόντρα στις προβλέψεις, μάλιστα, οι Kings μπήκαν στα πλέι-οφ, όπου και αποκλείστηκαν δύσκολα με 3-2 νίκες στον πρώτο γύρο από τους Jazz των Karl Malone και John Stockton! Η περίοδος χάριτος, ωστόσο, θα ολοκληρωνόταν γρήγορα.

Την επόμενη σεζόν (1999/00) ο Williams φάνηκε να δυσκολεύεται να διαχειριστεί την δημοτικότητά του. Έγινε απόμακρος και σταμάτησε να μιλάει στους δημοσιογράφους, κυρίως επειδή… ντρεπόταν. Την ίδια στιγμή, το άναρχο στυλ του φάνηκε πλέον να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από τις λύσεις που έφερνε, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι καμία φορά είναι καλύτερη μία απλή πάσα, από μία ασίστ πίσω από την πλάτη που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος. Και τα πράγματα θα γινόντουσαν ακόμα χειρότερα έναν χρόνο αργότερα.

Η σεζόν 2000/01 ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς για τον Williams, ο οποίος έχασε τους πρώτους πέντε αγώνες λόγω τιμωρίας από το ΝΒΑ για χρήση μαριχουάνας. Οι αριθμοί του έπεσαν (9.4 πόντοι και 5.4 ασίστ) η σχέση του με τον προπονητή της ομάδας, Rick Adelman, έφτασε στο απροχώρητο και, για κερασάκι στην τούρτα, τιμωρήθηκε και με πρόστιμο από την Λίγκα επειδή σε έναν αγώνα με τους Warriors τον Μάρτιο του 2001 χρησιμοποίησε ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς προς φιλάθλους. Όταν μάλιστα στο τέλος της σεζόν οι Kings αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο με “sweep” (4-0) από τους Lakers, με τον ίδιο να μένει στον πάγκο στο τέλος των αγώνων, ένα ξέσπασμά του εναντίον της ομάδας ήταν και η τελευταία απόδειξη ότι πλέον δεν χωρούσε στο Sacramento.

Welcome to Memphis

Οι Kings ήθελαν έναν πιο σταθερό πόιντ γκαρντ για να κάνουν την υπέρβαση. Και πίστεψαν ότι τον βρήκαν στο πρόσωπο του Mike Bibby, για χάρη του οποίου έστειλαν τον Williams στους Grizzlies, σε μία κίνηση που αποδείχθηκε σωστή για αυτούς. Όσο για τον J-Will; Αυτός έμοιαζε να ηρεμεί πλέον, αφού ήξερε ότι στο Memphis δεν θα είχε τόση πίεση.

Την πρώτη του χρονιά στους Grizzlies (2001/02) o 26χρονος πλέον γκαρντ βίωσε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, έχοντας 14.8 πόντους και 8 ασίστ μέσο όρο. Έναν χρόνο αργότερα (2002/03) οι Grizzlies ανακοίνωσαν την πρόσληψη του Mike Brown, ο οποίος πριν προσληφθεί εργαζόταν ως σχολιαστής αγώνων, κριτικάροντας πολλές φορές άσχημα το στυλ παιχνιδιού του J-Will. Ήταν ξεκάθαρο πως οι δύο τους δεν θα τα πήγαιναν καλά. Παρόλα αυτά, ο Williams έκανε ό,τι μπορούσε για να ακολουθεί τις οδηγίες που έπαιρνε, έκοψε τις τρελές πάσες και έγινε… κανονικός πόιντ γκαρντ, με τους Grizzlies να καταφέρνουν τελικά την επόμενη σεζόν (2004/05) να μπουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στα πλέι-οφ. Το τέλος του Williams ωστόσο στην ομάδα πλησίαζε.

Η σεζόν 2004/05 θα ήταν η τελευταία του απόφοιτου του Κολεγίου του Florida στο Memphis. Οι κόντρες του με τον Brown (και τον γιο του που ήταν ασίσταντ κόουτς) ήταν διαρκείς, ενώ πλέον είχε δημιουργηθεί θέμα ακόμα και με έναν δημοσιογράφο,  οποίος του ασκούσε δριμεία κριτική. Μία κόντρα που οδήγησε τον Williams να ξεσπάσει πάνω του μετά τον αποκλεισμό από τους Suns στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ του 2005, παίρνοντας το στυλό με τον οποίο έγραφε ο δημοσιογράφος από τα χέρια του, πετώντας τον κάτω, ενώ την ίδια στιγμή ούρλιαζε στο αυτί του! Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αλλαγή περιβάλλοντος, αλλαγή στυλ, Πρωτάθλημα και (άδοξο) τέλος

Το καλοκαίρι του 2005 οι Grizzlies ήθελαν να ξεφορτωθούν τον Williams. Και οι Heat έμελε να είναι αυτοί που έσπευσαν – έπειτα από παρέμβαση του Shaquille O’Neal – να τον αποκτήσουν. Πού κολλάει όμως ο O’Neal; Ο παλαίμαχος σέντερ, που τότε αγωνιζόταν στους Heat, λάτρευε τον Williams, είχε προσωπική σχέση μαζί του και ήθελε να συνυπάρξουν για χρόνια!

Στο Miami των Shaq και Wade (αλλά και των Gary Payton και Alonzo Mourning) δεν υπήρχε βέβαια χώρος για τον… White Chocolate. Οι Heat δεν ήθελαν… τρέλες από τον Williams, αλλά έναν καλό, συνεπή οργανωτή, που θα δίνει τη μπάλα στους σταρ της ομάδας. Και αυτό ακριβώς έκανε ο 30χρονος πλέον γκαρντ, ο οποίος αποδέχθηκε χωρίς πρόβλημα τον ρόλο του. Και, στο τέλος της σεζόν, ανταμείφτηκε με το Πρωτάθλημα, αφού οι Heat επικράτησαν στους Τελικούς του ΝΒΑ με 4-2 νίκες των Mavericks του Dirk Nowitzki!

Αυτό ήταν και το highlight της καριέρας του Williams, ο οποίος χτυπημένος από τραυματισμούς έπαιξε άλλα δυο χρόνια στο Miami, πριν ανακοινώσει μετά το τέλος της σεζόν 2007/08 την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Έναν χρόνο αργότερα, πάντως (2009/10), θα επέστρεφε στα παρκέ για χάρη των Orlando Magic, φτάνοντας μαζί τους μέχρι τους Τελικούς της Ανατολής. Ήταν η τελευταία χρονιά που ήταν έστω λίγο αποδοτικός.

Την επόμενη σεζόν (2010/11) θα έβλεπε το Orlando να τον αφήνει ελεύθερο, με το τέλος της Regular Season να τον βρίσκει στους Memphis Grizzlies. Αυτή ήταν και η τελευταία του σεζόν στο ΝΒΑ, με τον Jason Williams να ανακοινώνει αργότερα την δεύτερη – και τελευταία – απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Μία απόσυρση που προκάλεσε πολύ λιγότερο θόρυβο από ότι θα περίμενε κάποιος όταν τον έβλεπε στην ρούκι σεζόν του να πετάει στο παρκέ.

Ο Jason Williams δεν έγινε ποτέ σταρ. Οι αριθμοί του δεν ήταν εντυπωσιακοί. Στο τέλος της ημέρας, όμως, η κληρονομιά που έχει αφήσει στους φίλους του ΝΒΑ είναι μεγαλύτερη από πολλούς σταρ της Λίγκας. Και υπάρχουν χιλιάδες βίντεο που το αποδεικνύουν. Thanks for the memories White Chocolate…

Πηγή: sport24.gr

  jason william, nba, white chocolate