Είναι ένα λάθος που οι περισσότεροι γονείς ίσως κάνουμε εν αγνοία μας. Πόσο συχνά ακούτε τον εαυτό σας να προσθέτει τη λέξη «Εντάξει;» σε κάθε πρόταση που χρησιμοποιείτε για να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας; «Πρέπει να τακτοποιήσεις τα παιχνίδια σου, εντάξει;» ή «Αυτό δεν είναι παιχνίδι, εντάξει;». Αυτό που κάνετε είναι να μετατρέπετε τις εντολές σε ερωτήσεις, δίνοντας φαινομενικά στα παιδιά μια επιλογή για το αν θα πρέπει να τις ακολουθήσουν ή όχι.

«Ως γονείς θέλουμε να αισθανόμαστε ότι δίνουμε στα παιδιά επιλογές, όχι να τα καθοδηγούμε όλη την ώρα, γιατί αυτό μπορεί να αποβεί απότομο και σκληρό. Το να δίνουμε στα παιδιά επιλογές είναι σπουδαίο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο με όρια και κανόνες και υπάρχουν πολλά που τα παιδιά πρέπει να μάθουν και να δεχθούν για να επιτύχουν στη ζωή. Αυτό που έχει πραγματικό νόημα είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν ποιες είναι οι προσδοκίες μας», αναφέρει η σύμβουλος ανατροφής Clair Lerner.

Ο ψυχοθεραπευτής Dr. Fran Walfish υποστηρίζει ότι προσθέτοντας τη λέξη «Εντάξει;» μετά από μια εντολή, οι γονείς μπορεί να στείλουν το λάθος μήνυμα στα παιδιά: «Όταν η μαμά ή ο μπαμπάς προσθέτει τη λέξη «Εντάξει;» στο τέλος μιας επιτακτικής πρότασης, ακυρώνει τη δύναμη του μηνύματος που θέλει να περάσει στο παιδί και υποδηλώνει ότι ζητάει την αμοιβαία συναίνεση του».

Οι ειδικοί συμβουλεύουν ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι σταθεροί στις αποφάσεις τους και ότι ο καλύτερος τρόπος για να πειθαρχήσουμε τα παιδιά είναι να είμαστε απλώς άμεσοι σε αυτό που θέλουμε να ζητήσουμε από εκείνα. Η σαφήνεια θα σας φανεί χρήσιμη και θα φέρει τα αποτελέσματα που αναζητούσατε εξαρχής.