Σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο η κύρια διαφωνία μας ήταν στο θέμα σχετικά την έγκριση της έναρξης των διαδικασιών για την αδειοδότηση υδατοδρομίου στη λίμνη της Καστοριάς (Θέμα 2ο)
Η εισήγηση βασίζεται στο δικαίωμα που παρέχει ο σχετικά πρόσφατος αναπτυξιακός πολυνόμος 4146/2013 σχετικά με την ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλευση αεροδρομίων και υδάτινων επιφανειών. (Άρθρα 32-57 του πολυνόμου, σελ18). Ορίζει τις έννοιες και καθορίζει τις διαδικασίες για την δημιουργία υδατοδρομίων.
Για την περίπτωση αδειοδοτήσεων σε λίμνες είναι σαφής και αναφέρει
“Προκειμένου για υδατοδρόμιο σε λίμνη,η άδεια λειτουργίας χορηγείται με απόφαση αποκλειστικώς του Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικό- τητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.” (Αρθρο 36)
Ο πολυνόμος αυτός έρχεται σε αντίφαση όμως με τον προγενέστερο για την προστασία των αιγιαλών και των παρόχθιων περιοχών (Νόμος 2971/2001). Εκεί ορίζεται ότι οι λίμνες και οι παραλίες τους, είναι στη δικαιοδοσία του κράτους ώς κοινόχρηστες εκτάσεις. Ορίζει και ποιός είναι ο κύριος σκοπός τους στη παράγραφο 3 του άρθρου 2:
“Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές. Κατ’ εξαίρεση ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη μπορούν να χρησιμεύσουν για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και για απλή χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 13, καθώς επίσης και για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος.”
Επικουρικά  έρχεται μια γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του κράτους με αριθμό 420/2007, όπου ερμηνεύοντας τον παραπάνω νόμο του 2001, συμπεραίνει ότι εκούσια (ηθελημένα δηλαδή) ο νομοθέτης δεν συμπεριλαμβάνει τις όχθες μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, ακριβώς για να αποτρέψει την χρήση τους, ώστε να προστατευτεί το φυσικό περιβάλλον και ο δημόσιος χαρακτήρας τους.
Με βάση δηλαδή τη κείμενη νομοθεσία δεν μπορούν να αδειοδοτηθούν υδατοδρόμια σε λίμνες, άρα δεν υπάρχει και λόγος διερεύνησης (δηλαδή μελέτης) για να ξοδευτεί ο δήμος χωρίς λόγο, αφού το αποτέλεσμα είναι προφανώς αρνητικό.
Επίσης ο πολυνόμος του 2013 αναφέρει ότι δεν είναι απαραίτητο να εμπλακεί ο δήμος σε μια τέτοιου είδους διερεύνηση και οτι ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να αποταθεί κατευθείαν στην κτηματική αρχή. Οι ΟΤΑ επεμβαίνουν μετά την έγκριση της αδειοδότησης, απο τον ίδιο τον υπουργό όπως είπαμε, στην περίπτωση των λιμνών.
Σε ότι αφορά την ενδιαφερόμενη εταιρεία είναι η Water Airports (Ελληνικά υδατοδρόμια) και ισχυρίζεται ότι τα υδροπλάνα μπορούν να συμβάλουν πέρα απο την μεταφορά προσώπων και στη μεταφορά εμπορευμάτων ή τις διαμεταγωγές ασθενών.
Εδώ βλέπουμε παραδόξως και ένα υδατοδρόμιο στην μοναδική λίμνη που διαθέτει τέτοιο, ίσως και παράτυπα (Βεγορίτιδα Αμυνταίου) και πιθανών να είναι η αφορμή για αυτή την εισήγηση.
Το θέμα είναι ότι η λειτουργία ενός υδατοδρομίου προϋποθέτει κατάλληλες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες (έλεγχος εναέριας κυκλοφορίας/ λιμενικό) που θα πρέπει να εγκατασταθούν κοντά στη λίμνη, θα θεσμεύσει μια μεγάλη έκταση της λίμνης για την προσγείωση και απογείωση ενώ οι χωρητικότητες για να χρησιμοποιηθεί ώς επιβατηγό ένα υδροπλάνο, είναι στη καλύτερη περίπτωση 19 άτομα, που σημαίνει φυσικά ακριβό κόμμιστρο ή εισητήριο αν χρησιμοποιηθεί ώς τουριστική ατρακτιόν.
Τίθονται επίσης θέματα ασφαλείας, σε περίπτωση δυσμενών και απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών ή σύγκρουσης με μεγάλα πτηνά, επειδή το υδατοδρόμιο θα είναι κοντά σε κατοικημένες περιοχές, ίσως και στην πόλη της Καστοριάς.
Λόγω των παραπάνω επιφυλάξεων θεωρήσαμε ότι έπρεπε να δηλώσουμε “παρόν” στην ψήφιση αυτής της εισήγησης