Είναι άξιο απορίας το γεγονός, ότι το υπουργείο παιδείας επιλέγει “συνειδητά” την πολιτική της αδύναμης μνήμης. Είναι θλιβερό ο ελληνικός όρος Γενοκτονία, που αποτελείται από τις λέξεις γένος και κτείνω(=φονεύω), να μην είναι γνωστή στο λεξιλόγιο των Ελλήνων πολιτικών μας, και ειδικά ενός υπουργού ο οποίος είναι αρμόδιος για την διαφύλαξη και υπεράσπιση της παιδείας και του πολιτισμού μας.
Είναι τραγικό για τον πολιτισμό μας και το μέλλον του ποντιακού ελληνισμού, δηλαδή τους νέους και τις νέες, να ακούν από τον ίδιο τον υπουργό παιδείας να μην αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, έχοντας το θράσος και μιλώντας για «επιστημονικές απόψεις» να την ονομάζει «αιματηρή εθνοκάθαρση» και να «ξεχνά» την φωνή των 353.000 ψυχών που ζητούν την δικαίωση για τον ξεριζωμό τους από την ίδια τους την ΠΑΤΡΙΔΑ. Σύμφωνα με τον Raphael Lemkinο οποίος επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων.
Είναι ντροπή για εμάς, η γενοκτονία των προγόνων μας να αναγνωρίζεται από το Ευρωκοινοβούλιο, την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από πολιτείες της Αμερικής και της Αυστραλίας και μέχρι σήμερα η ίδια μας η χώρα να κρατά το ποντιακό ζήτημα στα αζήτητα.
Σαν ακαδημαϊκοί πολίτες αντιλαμβανόμαστε όλα τα δεινά που περνάει η χώρα μας από πρώτο χέρι και ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης. Σε οποιοδήποτε ζήτημα που θίγεται η κοινωνία μας και ο πολιτισμός μας καλό είναι να γνωρίζουν ότι θα μας βρίσκουν αντιμέτωπους.
Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας
Τόγκος Νικόλαος Θώμου Κατερίνα