Ένα μέρος υπαρκτό στο χάρτη της Ελλάδας, αλλά άγνωστο στους περισσότερους από εμάς, η Ειδομένη του Κιλκίς. Απέκτησε ξαφνικά δημοσιότητα, γιατί από τα μέσα του έτους αποτελεί «το πέρασμα» προς την Ευρώπη, των χιλιάδων προσφύγων από την Συρία και των μεταναστών από τις άλλες Αραβικές χώρες, προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.
Οι πρώτοι Σύριοι πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν για πρώτη φόρα στην Ειδομένη τον Δεκέμβριο του 2014, οπότε και ειδοποιήθηκαν οι « Γιατροί του Κόσμου » από τους κατοίκους της περιοχής, προς παροχή βοήθειας (υγειονομικής και υποστηρικτικής [ρουχισμός, είδη πρώτης ανάγκης, είδη καθημερινής χρήσης]).
Στο ερώτημα πως βρέθηκαν εκεί, οι απαντήσεις είναι ποικίλες και αδιευκρίνιστες. Όπως « οδηγήθηκαν εκεί ακολουθώντας τις γραμμές του τραίνου», «οδηγήθηκαν εκεί ρωτώντας για τα σύνορα» ή «οδηγήθηκαν εκεί από κάποιον ή κάποιους», που γνώριζαν ότι εκεί είναι τα σύνορα και μπορείς να περάσεις στη γείτονα χώρα FYROM χωρίς να γίνεις αντιληπτός.
Ανεξαρτήτως του πως έφτασαν ως την Ειδομένη, γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι «το πέρασμα» προς την σωτηρία, προς την επιβίωση αρχικά και την επίτευξη μιας καλύτερης διαβίωσης στην συνέχεια. Πολλοί δηλώνουν στις συνομιλίες μας μαζί τους, ότι είναι ευχαριστημένοι που τους δεχόμαστε κι ότι μόλις τελειώσει ο πόλεμος θα ήθελαν να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους.

Στην αρχή η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη, με την έννοια ότι οι άνθρωποι αυτοί, πρόσφυγες και μετανάστες, σε μικρά γκρούπ των 100 ή και 200 ανθρώπων, χωρίς κανέναν έλεγχο, περνούσαν προς τη γειτονική χώρα προσπαθώντας να μην γίνουν αντιληπτοί από τα σώματα ασφαλείας, βαδίζοντας παράλληλα στις ράγες του τρένου.
Με την πάροδο του χρόνου όμως, ο αριθμός τους αυξανόταν σημαντικά, το ίδιο και τα μέτρα ασφαλείας από την πλευρά των Σκοπίων. Έτσι άρχισαν να γίνονται αντιληπτοί, με αποτέλεσμα να τους απαγορεύετε η διέλευση από τα σύνορα. Αυτό αυτομάτως σήμαινε την μεγαλύτερη παραμονή τους στην περιοχή της Ειδομένης.
Καθώς βελτιωνόταν ο καιρός όλο και περισσότεροι πρόσφυγες & μετανάστες συγκεντρώνονταν σ’ αυτήν την περιοχή οπότε τον Μάιο του 2015 συγκαλείται και η πρώτη μεγάλη συνάντηση από τον Δήμαρχο Παιονίας, με συμμετοχή διαφόρων φορέων, του UNCHRκαι ΜΚΟ.
Αρχίζει να μπαίνει κάποια τάξη με την τοποθέτηση των πρώτων υποτυποδών αντίσκηνων προς κάλυψη των διερχομένων από τον ήλιο. Η έλευση των ΜΚΟ και συγκεκριμένα των « Γιατρών του Κόσμου», των « Γιατρών χωρίς Σύνορα», της «ΠΡΑΞΙΣ», της «Μετάδρασης» κ.α. προς υγειονομική και υποστηρικτική κάλυψη των προσφύγων & μεταναστών έγινε καθημερινή. Η παρουσία του UNCHR ήταν πλέον επιτακτική.
Φθάνοντας τον Αύγουστο και καθώς καραβάνια προσφύγων και μεταναστών καταφθάναν στα Ελληνικά νησιά, με τον ίδιο ρυθμό «οι διαβάτες της μοίρας» έσπευδαν στη Ειδομένη για να περάσουν στην Ευρώπη.
Στα μέσα Αυγούστου γίνεται εκ νέου συνέλευση με συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων και λαμβάνεται η απόφαση για την δημιουργία στρατοπέδου περισυλλογής και διακίνησης προσφύγων και μεταναστών. Πέρασαν είκοσι μέρες μέχρι να υλοποιηθεί το σχέδιο με την σημερινή του μορφή.
Τοποθετήθηκαν τέντες για να μπορούν οι διερχόμενοι και κυρίως οι οικογένειες με μικρά παιδιά, να ξεκουράζονται, να κοιμούνται κατά την νύχτα, χωρίς να είναι εκτεθημένοι στις όποιες καιρικές συνθήκες. Τους χορηγούνται τρόφιμα, ρουχισμός, παπούτσια, είδη καθημερινής χρήσης. Τοποθετήθηκαν χημικές τουαλέτες, ντουσιέρες και νηπτήρες για την καθημερινή υγιεινή τους.
Στα πρόσωπα τους βλέπεις την κούραση, την ταλαιπωρία, τον φόβο για το άγνωστο, αλλά ταυτόχρονα την ελπίδα, την αγωνία, για την σωτηρία, την άφιξη, το καινούριο. Οι ιστορίες που διηγούνται, πολλές, άλλες δυσάρεστες (απώλεια κάποιου γονέα είτε στον πόλεμο είτε κατά το ταξίδι, απώλεια οικογενειών), στην πλειοψηφία τους, άλλες γεμάτες παράπονο γιατί δεν μπορούν να φτιάξουν τις ζωές τους στις πατρίδες τους, οπότε και μπήκαν σ’ αυτήν την ταλαιπωρία.
Πολύ συχνά γίνεται λόγος για τα χρήματα που πληρώνουν στους διακινητές κυρίως εντός της Τουρκίας προκειμένου να προσεγγίσουν τα ελληνικά παράλια. Πρόκειται για 1500 ευρώ και πάνω ανάλογα με την βάρκα που θα μπεις και πόσα άτομα αυτή θα περιέχει, αν θα είναι ξύλινη ή φουσκωτή. Επίσης μας αναφέρουν ότι πολύ συχνά πέφτουν θύματα κλοπής, ξυλοδαρμού και βιασμού και τα δύο φύλα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα καραβάνια των προσφύγων και μεταναστών περιέχουν οικογένειες με μέλη κάθε ηλικίας, πολλούς μεμονωμένους νεαρούς άνδρες και πολλές φορές παιδιά ασυνόδευτα.
Κλείνοντας το μόνο που ευχόμαστε είναι να έχουν καλό ταξίδι και καλή τύχη.

  Ειδομένη