Ποιοι είναι καλύτεροι; Οι σύγχρονοι σούτινγκ γκαρντ ή αυτοί που μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’90; Το NBA Greece κάνει τη σύγκριση.

Κάναμε την αρχή με τη σύγκριση των καλύτερων σύγχρονων πόιντ γκαρντ με τους αντίστοιχους της δεκαετίας του ’90. Σήμερα λοιπόν είναι η σειρά των σούτινγκ γκαρντ. Το NBA Greece επέλεξε 10 από τα κορυφαία “δυάρια” της δεκαετίας που διανύουμε και τα έβαλε στη ζυγαριά μαζί με 10 από τους καλύτερους παίκτες των 90s σε αυτή τη θέση. Ποιοι είναι οι καλύτεροι;

 

Σημείωση: Τα στατιστικά των παικτών αφορούν μόνο στις συγκεκριμένες δεκαετίες (1990-2000 και 2010-2016 αντίστοιχα) και όχι σε ολόκληρη την καριέρα τους.

 

Σούτινγκ γκαρντ 90s: Το Top 10

1. Michael Jordan

Δεν θα μπορούσε να βρίσκεται κάποιος άλλος στο Νο. 1. Οι αριθμοί του σούπερ σταρ των Bulls μιλούν από μόνοι τους. Σε αυτά τα επτά χρόνια που αγωνίστηκε τη δεκαετία του ’90, κατέκτησε έξι τίτλους και άλλα τόσα βραβεία MVP Τελικών, ήταν τέσσερις φορές MVP της κανονικής περιόδου, έξι φορές All-Star, δύο φορές ο MVP του All-Star Game, ενώ ψηφίστηκε άλλες έξι φορές τόσο στην πρώτη πεντάδα της χρονιάς, όσο και στην καλύτερη αμυντική. Χώρια του ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε αντίπαλο στην κούρσα για τον πρώτο σκόρερ της χρονιάς… Τα 90s του “ανήκαν”. Ολοκληρωτικά.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-98): 30,3π., 6,2ρ., 4,9ασ., 2,2κλ., 82,7%β., 49,7%σ., 35,6%τρ.

2. Clyde Drexler

Εμφανίστηκε στο ΝΒΑ ένα χρόνο πριν από τον Jordan (το 1983) και αποχώρησαν μαζί (το 1998). Επί 15 χρόνια ο “Glide” ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του “Air”. Ό,τι κοντινότερο υπήρχε σε αυτόν στη θέση “2”. Ήταν ο ηγέτης των Blazers, έπαιξε σε έξι All-Star Games, ψηφίστηκε τρεις φορές στις καλύτερες πεντάδες της χρονιάς (μία φορά στην πρώτη, μία στη δεύτερη και μία στην τρίτη) και το 1995 βοήθησε τους Rockets να κατακτήσουν τον τίτλο. Υπήρξε μέλος της αυθεντικής Dream Team του 1992 (ως μπακ-απ του Jordan) και τo 1996 συμπεριλήφθηκε στους 50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-98): 20,8π., 6,4ρ., 5,7ασ., 1,8κλ., 79,6%β., 45,0%σ., 33,2%τρ.

3. Reggie Miller

Δεν ήταν μόνο ο κορυφαίος σουτέρ των 90s. Τελειοποίησε το catch-and-shoot και υπήρξε ένας από τους πιο… “clutch” παίκτες της δεκαετίας, έχοντας επίσης τέσσερις συμμετοχές σε All-Star Game και τρεις παρουσίες στην τρίτη καλύτερη πεντάδα της χρονιάς. Μετέτρεψε τους Pacers σε μία από τις σταθερές ανατολικές δυνάμεις των 90s και τους οδήγησε μία φορά μέχρι τους Τελικούς (2000). Όταν αποσύρθηκε, ήταν ο πρώτος παίκτης σε εύστοχα τρίποντα στην ιστορία του ΝΒΑ, πριν τον ξεπεράσει ο Ray Allen.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-2000): 20,4π., 3,1ρ., 3,1ασ., 1,2κλ., 88,9%β., 47,5%σ., 40,5%τρ.

4. Joe Dumars

Όταν ολόκληρος Jordan υποστήριζε ότι ήταν ο καλύτερος αμυντικός που αντιμετώπισε στην καριέρα του, αυτό από μόνο του κάτι λέει για την αξία του Joe Dumars… Στα 90s ψηφίστηκε τρεις φορές στις καλύτερες αμυντικές πεντάδες του ΝΒΑ (δύο στην πρώτη και μία στη δεύτερη), ήταν όμως κάτι πολύ παραπάνω από εξαιρετικός αμυντικός. Έγινε πέντε φορές All-Star και ψηφίστηκε άλλες δύο στις καλύτερες πεντάδες της χρονιάς (μία στη δεύτερη και μία στην τρίτη). Κι όλα αυτά χωρίς να συμπεριλάβουμε τους τίτλους και το βραβείο του MVP Τελικών που κατέκτησε την περασμένη δεκαετία…

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-99): 17,5π., 2,1ρ., 4,3ασ., 0,9κλ., 85,2%β., 44,8%σ., 38,2%τρ.

5. Mitch Richmond

Ένας από τους σπουδαιότερους και πιο παραγνωρισμένους σκόρερς των 90s. Μόνο ο Karl Malone έβαλε περισσότερους πόντους (σε σύνολο) από αυτόν τη δεκαετία του ’90! Έπαιξε σε έξι All-Star Games (ήταν ο MVP το 1995), ψηφίστηκε τρεις φορές στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα της χρονιάς και άλλες δύο στην τρίτη. Κι όλα αυτά παρότι οι ομάδες του είχαν μόνο τρεις φορές ρεκόρ πάνω από 50% και προκρίθηκαν όλες κι όλες τέσσερις φορές στα Playoffs! Πριν αποσυρθεί κατέκτησε και έναν τίτλο (με τους Lakers), έχοντας πάντως πολύ μικρό ρόλο.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-2000): 22,5π., 3,9ρ., 3,7ασ., 1,4κλ., 85,0%β., 45,3%σ., 39,4%τρ.

6. Steve Smith

Ένας από τους πιο υποτιμημένους και πολυτάλαντους σούτινγκ γκαρντ των 90s. Ήταν δημιουργός, εκτελεστής και μόνιμη πηγή miss-match λόγω του ύψους του (2,01μ.). Σε όλη την καριέρα του έπαιζε σε ομάδες που έφταναν μέχρι τα playoffs, ήταν πάντοτε πρωταγωνιστής, κι όμως έγινε μόνο μία φορά All-Star -στην Atlanta, εκεί όπου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του. Το 2003 ήταν μέλος των πρωταθλητών Spurs, ενώ έχει κατακτήσει και δύο χρυσά μετάλλια με την Εθνική ΗΠΑ. Το 1994 με τη δεύτερη έκδοση της Dream Team και το 2000.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1991-2000): 17,0π., 3,9ρ., 3,9ασ., 0,9κλ., 83,5%β., 44,1%σ., 34,6%τρ.

7. Latrell Sprewell

Ήταν ολίγον τι… τρελός, είχε μπόλικα προβλήματα συμπεριφοράς (ο P.J. Carlesimo, παλιός προπονητής του στο Portland, μπορεί να το επιβεβαιώσει πρώτος απ’ όλους), διέθετε όμως και σπάνιο επιθετικό ταλέντο. Ο “Spree” φόρτωνε τα καλάθια με πόντους από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο ΝΒΑ και στην πορεία απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και αποτελεσματική άμυνα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 έγινε τρεις φορές All-Star, ενώ ψηφίστηκε μία φορά στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ και άλλη μία στη 2η καλύτερη αμυντική.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1992-2000): 19,6π., 4,3ρ., 4,4ασ., 1,6κλ., 80,3%β., 43,5%σ., 33,0%τρ.

8. Nick Anderson

Η καριέρα του στιγματίστηκε από τις τέσσερις χαμένες βολές που εν πολλοίς άλλαξαν τη μοίρα των Τελικών του 1995 με το Houston. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αμαυρώνουν τη μεγάλη καριέρα που έκανε ο Nick Anderson στο ΝΒΑ, ως επί τω πλείστον με τη φανέλα του Orlando. Τι κι αν δεν έγινε ποτέ All-Star… Υπήρξε ένας από τους πιο σύγχρονους και all-around σούτινγκ γκαρντ της εποχής του. Καλός σουτέρ, ικανότατος αμυντικός, slasher. Ενας παίκτης που μπορούσε να κάνει τα πάντα στο γήπεδο.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-2000): 15,4π., 5,4ρ., 2,8ασ., 1,5κλ., 66,3%β., 44,5%σ., 36,0/%τρ.

9. Jeff Hornacek

Εκ πρώτης άποψης δεν σου γέμιζε το μάτι. Ήταν ελάχιστα αθλητικός, αδύνατος και με ύψος 1,90μ., μόνο με σούτινγκ γκαρντ δεν έμοιαζε. Κι όμως έκανε μεγάλη καριέρα στη θέση “2” και ήταν σταθερά το “Νο. 3” της Utah, μιας εκ των 3-4 καλύτερων ομάδων των 90s. Λίγοι κινούνταν καλύτερα από αυτόν χωρίς τη μπάλα και ακόμα λιγότεροι σούταραν σαν αυτόν εκείνη την εποχή. Είχε σπάνια επαφή με το αντίπαλο καλάθι και ήταν γνωστός για τα circus shots που επιχειρούσε -και πολύ συχνά έβαζε. Έπαιξε πάντως μόνο σε ένα All-Star Game στην καριέρα του.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-2000): 15,9π., 3,4ρ., 4,6ασ., 1,4κλ., 89,0%β., 49,3%σ., 41,2%τρ.

10. John Starks

Δεν ήταν ποτέ σταρ με την κλασική έννοια του όρου. Λίγοι πάντως ενέπνευσαν τους Νεοϋορκέζους φιλάθλους τη δεκαετία του ’90 περισσότερο από τον John Starks. Ο εκρηκτικός σούτινγκ γκαρντ έμεινε στην Ιστορία για το θράσος του, το πάθος, την ενέργεια που έβγαζε σε κάθε παιχνίδι. Ήταν μία από τις σπάνιες περιπτώσεις παικτών που κανείς δεν περίμενε ότι θα πετύχουν, και εν τέλει ξεπέρασαν τα όρια τους. Εγινε All-Star το 1994, ψηφίστηκε μία φορά στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα και το 1997 ήταν ο καλύτερος έκτος παίκτης στο ΝΒΑ.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (1990-2000): 14,1π., 2,7ρ., 4,1ασ., 1,2κλ., 77,0%β., 41,5%σ., 34,0%τρ.

Σούτινγκ γκαρντ 10s: Το Top 10

1. James Harden

Από την ημέρα που πήρε την απόφαση να αφήσει πίσω του την Oklahoma City και να πάει στο Houston, ο James Harden έχει ανέβει επίπεδο. Μέσα στην τελευταία τετραετία ο “μούσιας” έχει μετατραπεί από πολύ καλός παίκτης (τη σεζόν 2011-12 ήταν ο καλύτερος έκτος παίκτης) σε σούπερ σταρ. Έγινε τέσσερις φορές All-Star, τα τελευταία δύο χρόνια ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας της χρονιάς και το 2013 της τρίτης. Συν τοις άλλοις, τις τελευταίες δύο σεζόν ήταν πρώτος σε σύνολο πόντων στο ΝΒΑ.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 22,7π., 4,8ρ., 5,3ασ., 1,5κλ., 85,9%β., 44,5%σ., 36,3%τρ.

2. Kobe Bryant

Οι σοβαροί τραυματισμοί τον υποχρέωσαν να χάσει 137 αγώνες τα τελευταία τρία χρόνια και να κλείσει την καριέρα του με τις χειρότερες σεζόν της καριέρας του. Όσο ήταν υγιής, πάντως (2010-13), παρέμενε ο κορυφαίος στη θέση του. Την τελευταία εξαετία σκόραρε κατά μέσο όρο περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη στη θέση του, έγινε έξι φορές All-Star (το 2011 κατέκτησε και το βραβείο του MVP) και ψηφίστηκε τρεις φορές στην καλύτερη πεντάδα της χρονιάς και άλλες δύο στην κορυφαία αμυντική.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 24,3π., 5,1ρ., 4,9ασ., 1,2κλ., 83,0%β., 42,7%σ., 30,4%τρ.

3. Dwyane Wade

Τα καλύτερα του χρόνια ήταν την προηγούμενη δεκαετία (00s). Ακόμα και σε αυτή, πάντως, ο Wade παίζει ακόμα σε πολύ υψηλό επίπεδο, παρά τα χρονάκια του και τους πολλούς τραυματισμούς που τον έχουν ταλαιπωρήσει την τελευταία πενταετία. Τις τελευταίες έξι σεζόν έπαιξε ισάριθμες φορές σε All-Star Game, ήταν τρεις φορές μέλος των καλύτερων πεντάδων (δύο στη δεύτερη και μία στην τρίτη) και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με το Miami (2012 και 2013).

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 21,6π., 4,8ρ., 4,8ασ., 1,5κλ., 75,9%β., 49,5%σ., 28,1%τρ.

4. Klay Thompson

Το περασμένο καλοκαίρι υποστήριξε ότι είναι ο καλύτερος σούτινγκ γκαρντ στο πρωτάθλημα και στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας ίσως και να δικαιωθεί. Ακόμα όμως δεν είναι η ώρα του. Ο Klay Thompson δεν παύει βέβαια να είναι ένα από τα κορυφαία “δυάρια” του πρωταθλήματος και σίγουρα ο πιο κλασικός σούτινγκ γκαρντ αυτής της λίστας. Έχει γίνει δύο φορές All-Star, ψηφίστηκε πέρυσι μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας και κατέκτησε τον τίτλο με τους Warriors.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2011-2016): 18,2π., 3,3ρ., 2,3ασ., 0,9κλ., 85,0%β., 44,8%σ., 41,7%τρ.

5. DeMar DeRozan

Τη σεζόν 2010-11 έκανε το μεγάλο ξεπέταγμα στην καριέρα του (από τους 8,6 πόντους στους 17,2π. μ.ό.) και έκτοτε βελτιώνεται διαρκώς, τόσο στον επιθετικό, όσο και στον αμυντικό τομέα. Πέντε χρόνια αργότερα είναι πια (δις) All-Star, συγκαταλέγεται στους επτά καλύτερους σκόρερς του πρωταθλήματος και είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες του ΝΒΑ στο ενδιάμεσο σουτ και στο να κερδίζει φάουλ. Αν φτιάξει κάποια στιγμή και το μακρινό του σουτ, θα είναι ασταμάτητος…

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 19,7π., 4,1ρ., 2,9ασ., 1,0κλ., 82,7%β., 43,8%σ., 28,0%τρ.

6. Jimmy Butler

Ακόμα και οι ίδιοι οι Bulls δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν το 2011, όταν επέλεγαν τον Jimmy Butler στο νούμερο 30 του draft, ότι θα έβρισκαν τον επόμενο ηγέτη τους. Η εξέλιξη του είναι ραγδαία. Από τους 2,6 πόντους που είχε ως rookie, έφτασε τους 22,2 φέτος και θεωρείται εν πολλοίς ο πιο καλύτερος 2-way σούτινγκ γκαρντ. Έχει ψηφιστεί δύο φορές All-Star, το 2015 αναδείχθηκε ο πιο βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς και τις τελευταίες δύο σεζόν είχε μία θέση στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2011-2016): 13,4π., 4,4ρ., 2,4ασ., 1,3κλ., 81,0%β., 44,4%σ., 33,2%τρ.

7. Monta Ellis

Ο πιο υποτιμημένος σούτινγκ γκαρντ των ημερών μας δεν θα μπορούσε να μην έχει μία θέση στο Top 10. All-Star δεν έχει γίνει ακόμα στα 11 χρόνια που βρίσκεται στο ΝΒΑ, οι αριθμοί του πάντως (βλ. παρακάτω) δείχνουν αν μη τι άλλο ότι αξίζει μία θέση μεταξύ των καλύτερων. Κι ας μην έχει στεριώσει κάπου την τελευταία εξαετία, έχοντας φορέσει τη φανέλα τεσσάρων ομάδων (Warriors, Bucks, Mavericks, Pacers).

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 19,5π., 3,3ρ., 5,4ασ., 1,9κλ., 78,1%β., 43,9%σ., 31,5%τρ.

8. Joe Johnson

Τα τελευταία δύο χρόνια οι… μετοχές του έχουν πέσει κατακόρυφα, δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε τι ήταν ο Joe Johnson πριν πάρουν την κάτω βόλτα οι Nets: All-Star. Τρεις φορές συγκεκριμένα μέσα στην τελευταία εξαετία. Ακόμα και στα 34 του χρόνια παραμένει ένας ποιοτικός σκόρερ που μπορεί να βάλει με άνεση τη μπάλα στο καλάθι. Το δείχνει άλλωστε και στο Miami, όπου έχει πάρει πάλι τα πάνω του από την ημέρα που έγινε ανταλλαγή.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 15,9π., 3,8ρ., 3,7ασ., 0,7κλ., 82,1%β., 44,0%σ., 37,1%τρ.

9. Jamal Crawford

Την Κυριακή θα γιορτάσει τα 36α γενέθλια του, κι όμως παραμένει σταθερά μία από τις καλαθομηχανές του πρωταθλήματος. Κι ας έχει ξεκινήσει βασικός σε 37 αγώνες όλους κι όλους την τελευταία εξαετία… Ο Crawford εξακολουθεί να είναι πολύτιμος σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζεται, αφού πετυχαίνει σχεδόν 20 πόντους κατά μέσο όρο ανά 36 λεπτά συμμετοχής τη δεκαετία που διανύουμε! Το 2014 ανακηρύχθηκε για δεύτερη φορά στην καριέρα του ο καλύτερος έκτος παίκτης του ΝΒΑ.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 15,5π., 1,9ρ., 2,8ασ., 0,8κλ., 88,6%β., 41,1%σ., 34,3%τρ.

10. Bradley Beal

Όταν πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά στο ΝΒΑ, έδινε την εντύπωση ότι πρόκειται για τον επόμενο μεγάλο σούτινγκ γκαρντ. Τέσσερα χρόνια αργότερα ακόμα περιμένουμε… Οι συνεχείς τραυματισμοί έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στην μη προσδοκώμενη εξέλιξη του, ακόμα όμως είναι 22-23 ετών και στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στο ΝΒΑ βάζει 16 πόντους ανά αγώνα. Από πλευράς ταλέντου είναι ασυζητητί στην πρώτη δεκάδα των σύγχρονων σούτινγκ γκαρντ.

Τα στατιστικά του στη δεκαετία (2010-2016): 16,0π., 3,7ρ., 3,0ασ., 1,0κλ., 78,0%β., 42,5%σ., 39,7%τρ.

Η σύγκριση

Η φουρνιά των σύγχρονων σούτινγκ γκαρντ και πλούσιο ταλέντο διαθέτει και γεμάτη από παίκτες είναι. Στην εποχή του τρίποντου βρισκόμαστε, άλλωστε, αλίμονο εάν δεν συνέβαινε αυτό… Υπάρχει όμως και ένα “αλλά”. Παίκτες όπως ο Thompson, o Butler, o Beal, ενδεχομένως και ο DeRozan, ακόμα δεν έχουν φτάσει στο “πικ” της καριέρας τους. Οι νεότεροι σταρ, δε, όπως ο Wiggins, o Oladipo και ο McCollum, είναι πολύ νωρίς για να κριθούν. Όσο για τις παλιοσειρές από τα 00s που ακόμα αντέχουν; Την τελευταία εξαετία άλλοι βρίσκονται στο δεύτερο μισό -όχι το καλό- της καριέρας τους (Wade, Johnson, Crawford), άλλοι στη δύση τους (Bryant, Ginobili, Allen).

Εάν βάλεις στην ίδια πρόταση τις λέξεις “90s” και “σούτινγκ γκαρντ”, είναι αυτονόητο ότι θα συμπεριλάβεις στη συνέχεια και το εξής ονοματεπώνυμο: Michael Jordan. Η αυτού μεγαλειότης, βέβαια, δεν ήταν ο μόνος σούτινγκ γκαρντ που έλαμψε εκείνη την εποχή. Απλά επισκίασε όλους τους υπόλοιπους, κι ας ήταν η θέση “2” ίσως η πιο πλούσια σε ταλέντο από κάθε άλλη εκείνη την εποχή. Αυτό συνέβη κυρίως επειδή παίκτες όπως ο Miller, ο Dumars, ο Drexler και όλοι οι υπόλοιποι που βρίσκονται στο συγκεκριμένο Top 10, βρέθηκαν άπαντες στο απόγειο της καριέρας τους στα 90s.

Η ετυμηγορία

Υπήρχε τόσο πολύ ταλέντο τη δεκαετία του ’90 στη θέση “2”, που εκτός Top 10 έμειναν ο Hersey Hawkins, ο Dan Majerle, ο Ron Harper (επί εποχής Clippers) και ο Dale Ellis, καθώς και οι μεταγενέστεροι Kendall Gill, Jimmy Jackson, Eddie Jones, Allan Houston. Δεν συμπεριλήφθηκαν ακόμα οι Drazen Petrovic και Reggie Lewis, που “έφυγαν” μικροί και έπαιξαν λίγο. “Κόπηκαν” ακόμα και οι νεαροί τότε Allen Iverson (που έπαιζε και κυρίως στο “1” τότε), Ray Allen, Jerry Stackhouse, που είχαν τα καλύτερα χρόνια μπροστά τους (στα 00s). Οποιοσδήποτε εξ αυτών θα μπορούσε να βρεθεί στο Top 10. Συμπερασματικά, καλοί οι τωρινοί σούτινγκ γκαρντ, αλλά το επίπεδο εκείνων που έπαιζαν στα 90s δεν συγκρίνεται. Χωρίς πολλή σκέψη λοιπόν…

90s

Πηγή: sport24.gr

  nba