Η μνήμη της θηριωδίας του Ολοκαυτώματος μας αφορά όλους. Δεν πρέπει όμως να περιορίζεται σε ετήσιες εορταστικές εκδηλώσεις ούτε σε ρητορικές περί του γεγονότος εξάρσεις.

Στα «ΧΡΟΝΙΚΑ» του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος σημειώνεται εύστοχα πως … «Παρά την απόλυτη καταστροφή , ο κόσμος δεν διδάχθηκε ότι ο Αντισημιτισμός μπορεί να ξεκινάει εναντίον των Εβραίων, δεν σταματάει όμως στους Εβραίους. Απειλεί την ίδια τη ζωή και την υπόσταση κάθε ανθρώπου και επιχειρεί να επιβάλει την απανθρωπιά, παραβιάζοντας κάθε αξία ανθρωπισμού».

Πράγματι η θηριωδία του Ναζισμού μαζί με τα 6.000.000 των Εβραίων αφάνισε και εκατομμύρια άλλων θυμάτων του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Πέραν λοιπόν των εκδηλώσεων και της συλλυπητήριας ρητορικής ας αντιληφθούμε ότι προέχει η διαρκής εγρήγορση των πολιτών του κόσμου απέναντι σε οποιαδήποτε συστήματα, αντιλήψεις, καθεστώτα, πολιτικές ή ιδεολογικές συλλογικότητες προσπαθούν να αναβιώσουν τις ναζιστικές δοξασίες και μεθόδους, εν τέλει απέναντι σε κάθε έκφραση αντισημιτισμού που συνιστά τον προθάλαμο της γενικευμένης βαρβαρότητας.

Το «ποτέ ξανά» να μεταρσιωθεί σε διαρκές συλλογικό πανανθρώπινο χρέος .