του Χημικού Μηχανικού Κων/νου Β. Αβραμίδη

Στην επαρχία υπάρχουν εκατοντάδες βρύσες μέσα ή έξω από έναν οικισμό, περιποιημένες, σε κιόσκι ή και παρατημένες που συνδέονται όχι με το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής αλλά απευθείας με κάποια πηγή.

Από αυτές τις βρύσες πίνουν νερό περιστασιακά παιδιά, ιδρωμένα από το παιχνίδι, επισκέπτες και περαστικοί αλλά και σε πολλές περιπτώσεις συστηματικά, κάτοικοι του οικισμού είτε γιατί δεν εμπιστεύονται το νερό δικτύου είτε γιατί ξέρουν από παππού προς παππού ότι το συγκεκριμένο νερό είναι πολύ «καλό» και ευεργετικό.

Συνήθως έχει σημασία όχι πόσο μολυσμένο είναι κάποιο νερό αλλά πόσο συστηματικά το καταναλώνουμε.

Μεγάλο ποσοστό από τις βρύσες αυτές που βρίσκονται  σε περιοχές με καλλιεργούμενες εκτάσεις (πολλές δηλαδή!) παρουσιάζουν, με βάση και την εμπειρία του γράφοντος, υψηλές συγκεντρώσεις σε νιτρικά. Τα νιτρικά μετατρέπονται σε ενώσεις που είναι πιθανώς καρκινογόνες. Συστηματική κατανάλωση αυτού του νερού δεν είναι συνετή.

Βρύσες (εκτός δικτύου πάντα) που η πηγή τους βρίσκεται κοντά σε νεκροταφεία, κτηνοτροφικές μονάδες και σε σημεία που βόσκουν ελεύθερα κοπάδια, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι μολυσμένες από βακτήρια που μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα, συνήθως στομαχικό, ακόμα και με μικρή κατανάλωση.

Οι δύο παραπάνω είναι οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις μόλυνσης. Βέβαια υπάρχουν και οι ακραίες όπου σε περιοχές με υψηλή ανθρωπογενή δραστηριότητα, όπως βιομηχανικές περιοχές, η μόλυνση του νερού μπορεί να είναι πολύ πιο έντονη και επικίνδυνη.

Το νερό δικτύου που τόσα έχει «ακούσει» και τόσο έχει υποτιμηθεί μπορεί κάποιες φορές να μας μυρίσει ή και κάποιες φορές να έχει περίεργη γεύση για διάφορους, συνήθως όχι «επικίνδυνους», λόγους, αλλά σπάνια, και σχεδόν πάντα λόγω ατυχημάτων, θα προκαλέσει ανεπιθύμητες καταστάσεις.

Το νερό πριν διοχετευτεί σε δίκτυο ύδρευσης ελέγχεται, και ή απορρίπτεται ή εγκρίνεται προς χρήση μετά από επεξεργασία ή όχι. Στη συνέχεια παρακολουθείται κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

Συμπερασματικά, όταν η κατανάλωση από βρύσες εκτός δικτύου είναι επιβεβλημένη ή συνήθεια που δεν κόβεται, πρέπει να ελέγχεται η ποιότητα του νερού τουλάχιστον ως προς κάποιες βασικές παραμέτρους αναλόγως και του χαρακτήρα της περιοχής.

Να θυμόμαστε ότι όπως ό,τι πετάει δεν τρώγεται έτσι και ό,τι ρέει και κελαρύζει δεν πίνεται.

Στην υγειά μας!

Διαπιστευμένο Εργαστήριο Χημικών & Μικροβιολογικών Αναλύσεων

Κωνσταντίνος Β. Αβραμίδης-Χημικός Μηχανικός

Γ. Φώτα 21 Άργος Ορεστικό 52200, Καστοριά

τηλ./fax 24670 44087 κιν. 6945902234